Στις 11 Δεκεμβρίου, οι πολίτες του νότιου σλαβικού κράτους των Σκοπίων,
για ένατη φορά κλήθηκαν να ψηφίσουν για ένα νέο κοινοβούλιο.
Όλες οι εκλογές από το 1990 έλαβαν κάποια δραματική ετικέτα:
κάποιες ήταν ‘ιστορικές’, άλλες ήταν ‘κοσμοϊστορικές, ενώ άλλες μιλούσαν για
τεράστιες αλλαγές ακόμη και για ‘αναγέννηση’ της χώρας, αυτά γράφει ο Μπόρις
Γκεοργκιέφσκι, στα σχόλια του στην ‘Deutsche Welle’.
Αν θυμηθούμε τις υποσχέσεις προηγούμενων εκλογικών
αναμετρήσεων τα Σκόπια έπρεπε να ήταν μια ‘χώρα παραδείσου’: Χωρίς άνεργους,
μισθοί αρκετών χιλιάδων ευρώ, αναγνωρισμένο κράτος και όνομα, μέλος των ισχυρών
οργανώσεων του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και σε άλλα διεθνή ιδρύματα.
Αλλά, τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν παρά παραμύθια…
Ένα κράτος ‘απάτης’
Και αυτές οι εκλογές χαρακτηρίσθηκαν ως ‘ιστορικές’, ‘μοιραίες’,
‘καθοριστικές’. Εκλογές ζωής ή θανάτου! Το δράμα, όμως, αυτή τη φορά είναι
πραγματικό.
Εκλογές σε εκλογές, χρόνο με το χρόνο, για πολλούς ανθρώπους,
κυρίως για τη νεολαία που πέρασε χρόνια μέσα στην αναμονή για μια άλλη μετάβαση της
κοινωνίας, ελπίζοντας μήπως και έρθει κάτι καλύτερο.
Ορισμένοι γέρασαν περιμένοντας, άλλοι παρέμειναν,
τρώγοντας σιγά σιγά το κουτόχορτο της ελπίδας.
Στη διάρκεια αυτών των 26 χρόνων, οι πολίτες του νότιου
σλαβικού κράτους των Σκοπίων ψήφισαν εννέα φορές, πέρασαν τους εννέα κύκλους της
κόλασης, όπως περιγράφεται από τον Δάντη.
Σε κάθε γύρο, οι αμαρτίες των πολιτικών είναι ακόμη βαρύτερες και η ταλαιπωρία των πολιτών ακόμη χειρότερη…
Από το βουλγαρικό «Fakti.bg»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου