Ο Τούρκος υφυπουργός αρμόδιος για την τουρκική βιομηχανία, Ismail
Demir, αποκάλυψε ότι η Τουρκία θα
παραλάβει τα πρώτα 2 F-35 το 2019 αλλά… τις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» θυμίζει η πορεία και η τύχη της Τουρκίας το επόμενο διάστημα χωρίς καμία απολύτως υπερβολή, και αυτό πιστοποιείται πλέον και από αμερικανικά ινστιτούτα του «βαθέως» αμερικανικού κράτους τα οποία «ασπάζεται» και ο Τραμπ.
Στις ΗΠΑ όσον αφορά ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής τα πάντα εκπορεύονται από τις περιβόητες «δεξαμενές σκέψης» και ορισμένα «σκοτεινά» αμυντικά ινστιτούτα, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση το (IMC) το οποίο είναι κυβερνητικό ινστιτούτο εξειδικευμένο στην αποκαλούμενη «υψηλή στρατηγική» και ανήκει εξολοκλήρου στην «κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ», και αυτό τα λέει όλα .
Μιλάμε δηλαδή για το κέντρο εξουσίας που ελέγχει τα πάντα στην χώρα και τον πλανήτη ολόκληρο και το οποίο…τώρα ….. στρέφει την προσοχή του στην Τουρκία εκδίδοντας ειδική έκθεση για το μέλλον του Ερντογάν και της χώρας του.
Το «πρόβλημα» Τουρκία, σύμφωνα με την έκθεση του IMC για το 2017 αναφέρει ότι «αυξάνεται και μετατρέπεται σε ένα ανεξάρτητο και πολυδιάστατο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής από τις αντιδημοκρατικές παρορμήσεις του προέδρου Ερντογάν, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, απειλώντας την δομή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, και αποτελώντας παράλληλα μεγάλη απειλή για τη συνοχή της συνεργασίας ΝΑΤΟ-ΕΕ, γράφει ο τουρκικός τύπος σε δημοσίευμα του .
« Ιράν, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Τουρκία ανταγωνίζονται στην περιοχή, ποιος θα προκαλέσει μεγαλύτερη αστάθεια, αλλά επίκειται και μία σφοδρή σύγκρουση μεταξύ τους, η οποία εκπορεύεται από μια σειρά από προβλήματα, και εσωτερικές δυσκολίες που επηρεάζουν τις δικές τους περιφερειακές φιλοδοξίες.
Το Ιράν και το Ισραήλ ευρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με την Τουρκία η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την επιρροής της στην περιοχή. Το ινστιτούτο προβλέπει ότι η κύρια αιτία της σύγκρουσης θα είναι οι Κούρδοι , ενώ « Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος και Τυνησία, θα δουν επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών με ταυτόχρονη αύξηση του κινδύνου αστάθειας .
Το κράτος του Ισραήλ και της Τουρκίας μπορούν να ξεφύγουν από αυτές τις πιέσεις, αλλά δεν διαθέτουν επαρκώς ισχυρή οικονομία, ούτε επαρκή περιφερειακή δύναμη για να μπορέσουν να γίνουν μεγαλύτερη πηγή περιφερειακής ανάπτυξης».
Το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών, μια κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ προσδιορίζει τις «παγκόσμιες τάσεις: το παράδοξο της προόδου» είναι η αναφορά στην έκθεση για την Τουρκία η οποία στο πολύ εγγύς μέλλον, κινδυνεύει σοβαρά από …. «εν αναμονή κινδύνους ασφαλείας».
Η έκθεση αποτελείται από 235 σελίδες με δεκάδες συνημμένα και αναφέρει ότι η μεσαία τάξη στην Τουρκία, έχει επεκταθεί οικονομικά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας αναζητώντας εναγωνίως περισσότερη ευημερία.
Οι «εθνικιστές και μερικές θρησκευτικές οργανώσεις » όμως, με έμφαση στο «σκληρό» τον εθνικισμό, που είναι στενός συγγενής του λαϊκισμού, ελέγχουν την πολιτική ζωή σε Τουρκία, Κίνα, και Ρωσία, έχοντας και τον πολιτικό έλεγχο των εγχώριων πολιτικών εναλλακτικών λύσεων .
«Συντηρητικές θρησκευτικές ομάδες μουσουλμάνων , μέλη της αδελφότητας των Σιιτών και σουνιτών είναι οι πρωταρχικές εναλλακτικές πολιτικές λύσεις για αποτελεσματικές κυβερνήσεις στην περιοχή.
Τέτοιες ομάδες συχνά παρέχουν καλύτερες κοινωνικές υπηρεσίες και συμπλέουν με συγκεκριμένες πολιτικές ελίτ που είναι γενικά πιο συντηρητικές όπως συμβαίνει στην Τουρκία», καταλήγει η έκθεση κόλαφος για τους Τούρκους και την ευρύτερη περιοχή .
Από τη στιγμή που η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1952, οι ΗΠΑ και η Τουρκία συνεισέφεραν η μία στην ασφάλεια και στα συμφέροντα της άλλης και οι σχέσεις τους είχαν γερά θεμέλια αφού βασίζονταν στις κοινές αξίες, καθώς η Τουρκία γινόταν πιο… δημοκρατική.
Οι αμερικανικές δυνάμεις και τα τακτικά πυρηνικά όπλα στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ αντανακλούσαν την αμερικανική δέσμευση για την ασφάλεια της Τουρκίας.
Σήμερα, ωστόσο, οι δύο χώρες μοιάζουν να μην έχουν κοινά συμφέροντα: βρίσκονται στα «μαχαίρια» για τη Συρία και την ανάγκη απομάκρυνσης του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, για την υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Τούρκους έχουν αποδειχθεί αξιόπιστοι σύμμαχοι στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, για την εδαφική κυριαρχία του Ιράκ και για τις κυρώσεις στο Ιράν.
Παρότι, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι σε ιδιωτικές συζητήσεις αναγνωρίζουν την «σπασμωδική» συμπεριφορά του Ερντογάν, στην πραγματικότητα του είχαν επιτρέψει να ασκεί μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πολιτική..μέχρι τώρα.
Μάλιστα φοβούνται ότι αν οι ΗΠΑ πιέσουν περισσότερο την Άγκυρα δημοσίως, αυτό θα καταλήξει σε λιγότερη συνεργασία από μέρους του Ερντογάν, ειδικά στο θέμα της Συρίας.
Οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν το ενιαίο Κουρδιστάν σε συνεργασία με το Ισραήλ και αυτό το σχέδιο προχωρά και θα υλοποιηθεί με όποιο κόστος.
Όσο για την Τουρκία …το μέλλον της από την στιγμή που μπήκε στο στόχαστρο του βαθέως αμερικανικού κράτους είναι …προδιαγεγραμμένο και για αυτό η όποια ελληνική κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία πρέπει να είναι έτοιμη να «απορροφήσει» τις ισχυρές αναταράξεις που θα έλθουν από τα ανατολικά, και πολύ σύντομα μάλιστα.
παραλάβει τα πρώτα 2 F-35 το 2019 αλλά… τις «τελευταίες ημέρες της Πομπηίας» θυμίζει η πορεία και η τύχη της Τουρκίας το επόμενο διάστημα χωρίς καμία απολύτως υπερβολή, και αυτό πιστοποιείται πλέον και από αμερικανικά ινστιτούτα του «βαθέως» αμερικανικού κράτους τα οποία «ασπάζεται» και ο Τραμπ.
Στις ΗΠΑ όσον αφορά ζητήματα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής τα πάντα εκπορεύονται από τις περιβόητες «δεξαμενές σκέψης» και ορισμένα «σκοτεινά» αμυντικά ινστιτούτα, όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση το (IMC) το οποίο είναι κυβερνητικό ινστιτούτο εξειδικευμένο στην αποκαλούμενη «υψηλή στρατηγική» και ανήκει εξολοκλήρου στην «κοινότητα των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ», και αυτό τα λέει όλα .
Μιλάμε δηλαδή για το κέντρο εξουσίας που ελέγχει τα πάντα στην χώρα και τον πλανήτη ολόκληρο και το οποίο…τώρα ….. στρέφει την προσοχή του στην Τουρκία εκδίδοντας ειδική έκθεση για το μέλλον του Ερντογάν και της χώρας του.
Το «πρόβλημα» Τουρκία, σύμφωνα με την έκθεση του IMC για το 2017 αναφέρει ότι «αυξάνεται και μετατρέπεται σε ένα ανεξάρτητο και πολυδιάστατο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής από τις αντιδημοκρατικές παρορμήσεις του προέδρου Ερντογάν, τουλάχιστον μεσοπρόθεσμα, απειλώντας την δομή του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, και αποτελώντας παράλληλα μεγάλη απειλή για τη συνοχή της συνεργασίας ΝΑΤΟ-ΕΕ, γράφει ο τουρκικός τύπος σε δημοσίευμα του .
« Ιράν, Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Τουρκία ανταγωνίζονται στην περιοχή, ποιος θα προκαλέσει μεγαλύτερη αστάθεια, αλλά επίκειται και μία σφοδρή σύγκρουση μεταξύ τους, η οποία εκπορεύεται από μια σειρά από προβλήματα, και εσωτερικές δυσκολίες που επηρεάζουν τις δικές τους περιφερειακές φιλοδοξίες.
Το Ιράν και το Ισραήλ ευρίσκονται σε τροχιά σύγκρουσης με την Τουρκία η οποία προσπαθεί να επιβάλλει την επιρροής της στην περιοχή. Το ινστιτούτο προβλέπει ότι η κύρια αιτία της σύγκρουσης θα είναι οι Κούρδοι , ενώ « Αίγυπτος, Ιορδανία, Λίβανος και Τυνησία, θα δουν επιδείνωση των οικονομικών συνθηκών με ταυτόχρονη αύξηση του κινδύνου αστάθειας .
Το κράτος του Ισραήλ και της Τουρκίας μπορούν να ξεφύγουν από αυτές τις πιέσεις, αλλά δεν διαθέτουν επαρκώς ισχυρή οικονομία, ούτε επαρκή περιφερειακή δύναμη για να μπορέσουν να γίνουν μεγαλύτερη πηγή περιφερειακής ανάπτυξης».
Το Εθνικό Συμβούλιο Πληροφοριών, μια κυβερνητική υπηρεσία των ΗΠΑ προσδιορίζει τις «παγκόσμιες τάσεις: το παράδοξο της προόδου» είναι η αναφορά στην έκθεση για την Τουρκία η οποία στο πολύ εγγύς μέλλον, κινδυνεύει σοβαρά από …. «εν αναμονή κινδύνους ασφαλείας».
Η έκθεση αποτελείται από 235 σελίδες με δεκάδες συνημμένα και αναφέρει ότι η μεσαία τάξη στην Τουρκία, έχει επεκταθεί οικονομικά κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαετίας αναζητώντας εναγωνίως περισσότερη ευημερία.
Οι «εθνικιστές και μερικές θρησκευτικές οργανώσεις » όμως, με έμφαση στο «σκληρό» τον εθνικισμό, που είναι στενός συγγενής του λαϊκισμού, ελέγχουν την πολιτική ζωή σε Τουρκία, Κίνα, και Ρωσία, έχοντας και τον πολιτικό έλεγχο των εγχώριων πολιτικών εναλλακτικών λύσεων .
«Συντηρητικές θρησκευτικές ομάδες μουσουλμάνων , μέλη της αδελφότητας των Σιιτών και σουνιτών είναι οι πρωταρχικές εναλλακτικές πολιτικές λύσεις για αποτελεσματικές κυβερνήσεις στην περιοχή.
Τέτοιες ομάδες συχνά παρέχουν καλύτερες κοινωνικές υπηρεσίες και συμπλέουν με συγκεκριμένες πολιτικές ελίτ που είναι γενικά πιο συντηρητικές όπως συμβαίνει στην Τουρκία», καταλήγει η έκθεση κόλαφος για τους Τούρκους και την ευρύτερη περιοχή .
Από τη στιγμή που η Τουρκία έγινε μέλος του ΝΑΤΟ το 1952, οι ΗΠΑ και η Τουρκία συνεισέφεραν η μία στην ασφάλεια και στα συμφέροντα της άλλης και οι σχέσεις τους είχαν γερά θεμέλια αφού βασίζονταν στις κοινές αξίες, καθώς η Τουρκία γινόταν πιο… δημοκρατική.
Οι αμερικανικές δυνάμεις και τα τακτικά πυρηνικά όπλα στην αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ αντανακλούσαν την αμερικανική δέσμευση για την ασφάλεια της Τουρκίας.
Σήμερα, ωστόσο, οι δύο χώρες μοιάζουν να μην έχουν κοινά συμφέροντα: βρίσκονται στα «μαχαίρια» για τη Συρία και την ανάγκη απομάκρυνσης του Σύρου προέδρου Μπασάρ αλ Άσαντ, για την υποστήριξη προς τους Κούρδους της Συρίας, οι οποίοι σε αντίθεση με τους Τούρκους έχουν αποδειχθεί αξιόπιστοι σύμμαχοι στον πόλεμο κατά του Ισλαμικού Κράτους, για την εδαφική κυριαρχία του Ιράκ και για τις κυρώσεις στο Ιράν.
Παρότι, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι σε ιδιωτικές συζητήσεις αναγνωρίζουν την «σπασμωδική» συμπεριφορά του Ερντογάν, στην πραγματικότητα του είχαν επιτρέψει να ασκεί μεγάλη επιρροή στην αμερικανική πολιτική..μέχρι τώρα.
Μάλιστα φοβούνται ότι αν οι ΗΠΑ πιέσουν περισσότερο την Άγκυρα δημοσίως, αυτό θα καταλήξει σε λιγότερη συνεργασία από μέρους του Ερντογάν, ειδικά στο θέμα της Συρίας.
Οι Αμερικανοί είναι έτοιμοι να δημιουργήσουν το ενιαίο Κουρδιστάν σε συνεργασία με το Ισραήλ και αυτό το σχέδιο προχωρά και θα υλοποιηθεί με όποιο κόστος.
Όσο για την Τουρκία …το μέλλον της από την στιγμή που μπήκε στο στόχαστρο του βαθέως αμερικανικού κράτους είναι …προδιαγεγραμμένο και για αυτό η όποια ελληνική κυβέρνηση θα είναι στην εξουσία πρέπει να είναι έτοιμη να «απορροφήσει» τις ισχυρές αναταράξεις που θα έλθουν από τα ανατολικά, και πολύ σύντομα μάλιστα.
Πηγη:taxalia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου