"Απαντητική Ακυρότητας της Συμφωνίας των Πρεσπών Λόγω Παραβίασης της Συνθήκης Ειρήνης του Βουκουρεστίου και των συμφωνητικών αυτής"

  

 Ειδ. Αρ. Πρωτ.:03

Θεσσαλονίκη, 26/06/2018

-Γραμματεία Ιστορικής Τεκμηρίωσης Παμμακεδονικής Ένωσης Μακεδο-νικού Αγώνα Ελλάδος-Αυστραλίας: Επικεφαλής Ο Πρόεδρος κ. Μιχαήλ Χρυσανθόπουλος, Ιστορικός Σλαβολόγος 

-Αυστραλιανό Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών 

-Νομική Υπηρεσία Παμμακεδονικής Ένωσης Μακεδονικού Αγώνα Ελλά-δος-Αυστραλίας: Επικεφαλής Ο κ. Ιωάννης Νισύριος & Συνεργάτες 

ΑΠΑΝΤΗΤΙΚΗ ΑΚΥΡΟΤΗΤΑΣ

ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΕΣΠΩΝ

ΛΟΓΩ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗΣ

ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΤΟΥ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ 1913

ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΜΦΩΝΗΤΙΚΩΝ ΑΥΤΗΣ

ΣΥΝΘΗΚΗ ΕΙΡΗΝΗΣ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙΟΥ (10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1913)

ΦΕΚ Α΄217/28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1913 

Αρχικές απαγορευτικές για τη δημιουργία «κράτους των Σκοπίων» που προκύπτουν από το Πρωτόκολλο των Αθηνών 5 Μαΐου 1913, γνωστό ως Πρωτόκολλο Κορομηλά-Μπόσκοβιτς, από τα ονόματα των αντιστοίχων που τα υπέγραψαν. (Ο Κορομηλάς είναι ο γνωστός Πρόξενος της Ελλάδος στην κατεχόμενη από τους Οθωμανούς Θεσσαλονίκη 1904-1907). 

Με το πρωτόκολλο των Αθηνών είχε αποφασισθεί η εντός 20 ημερών σύναψη Συνθήκης Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας, η οποία υπογράφτηκε την 1 Ιουνίου 1913 και προέβλεπε κοινά ελληνοσερβικά σύνορα, χωρίς παρεμβολή άλλου κράτους και αμοιβαίας στρατιωτικής βοήθειας σε περίπτωση επι-θέσεως τρίτων κατά της μίας ή της άλλης χώρας.

Η συγκεκριμένη σαφώς καθορισμένη κοινή ελληνοσερβική μεθόριος υπογράφτηκε από τους υπουργούς Ελευθέριο Βε-νιζέλο και τον αντίστοιχο Νικόλα Πάσιτς με σύνταξη ιδιαίτερου Πρακτικού από Ειδική Διμερή Επιτροπή 7 ημέρες πριν την Συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 21 Ιουλίου 1913. 

Πρώτη Παραβίαση: Εφόσον Ελλάδα και Σερβία μέχρι στιγμής δεν έχουν καταγγείλει ή αποκηρύξει το Πρωτόκολλο των Αθηνών την ΕλληνοΣερβική Συνθήκη Φιλίας και Αμυντικής Συμφωνίας, που προέβλεπε ρητά κοινά σύνορα, όπως και το πρακτικό υπογραφής των συγκεκριμένων κοινών συνόρων, έχουμε την πρώτη παραβίαση της συνθήκης Ειρήνης του Βουκουρεστίου 1913. 

Σιωπηρώς έχει καταπατηθεί από τρίτους η Συνθήκη με τη δημιουργία του κράτους των Σκοπίων, διευκρινίζοντας ότι άλλο είναι η καταπάτηση, άλλο η ισχύς ή μειωμένη ισχύς και άλλο η αποκήρυξη ή καταγγελία μίας Συνθήκης από τα υπογράφοντα μέρη. 

Δεύτερη Παραβίαση: Κανένα κράτος που θα παρεμβληθεί μεταξύ Ελλάδος και Σερβίας δεν μπορεί να θεωρήσει τα σύνορα του ως έγκυρα αν δεν τα προσυπο-γράψει - αναγνωρίσει επίσημη Διμερής ΕλληνοΣερβική Επιτροπή. Αλλά για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει τα Σκόπια να εγκαταλείψουν τον όρο «Μακεδονία», διότι πριν υπογραφεί η Συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913 στην Οθωμανική Αυτοκρατορία στον χώρο των σημερινών Βαλκανικών χωρών υπήρχαν τρία Βιλαέτια αυτά του: Κοσσόβου, του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης χωρίς να υπάρχει ο όρος Οθωμανικό Βιλαέτι Μακεδονίας ή γεωγραφική Μακεδονία. Ένα παράδειγμα: πόσο «Μακεδονική» είναι η Αλβανία η μισή έκταση της οποίας ανήκε στο Βιλαέτι Μοναστηρίου;

Τρίτη Παραβίαση: Βάσει των πέντε Πρωτοκόλλων και Συμφωνιών Ελλάδα και Σερβία (άρθρα 4, 5 και του υπ. αριθμ. 9 Πρωτόκολλο της 25 Ιουλίου/ 7 Αυγού-στου 1913 Συνδιασκέψεως Βουκουρεστίου), έχουν έννομο συμφέρον να καθορίσουν το όνομα και τα σύνορα του ενδιαμέσου κράτους, εάν αποφασίσουν τελικά για την ύπαρξή του, κάτι που έγινε παρεμβατικά από τη Σερβία και τώρα με την συνθήκη των Πρεσπών από την Ελλάδα ως Προσύμφωνο. Σερβία και Ελλάδα έχουν έννομο συμφέρον να απαιτήσουν όχι μόνο ουδέτερη μία βλαπτική προς αυτές ονομασία (όνομα που θα περιλαμβάνει Μακεδονία ή Σερβία), αλλά και τροποποίηση των συνόρων, τροποποίηση του Συντάγματος, Ελεύθερο Διάδρομο - Ζώνη Ελλάδος- Σερβίας, μέτρα για την Ελληνική και Σερβική μειονότητα σε αυτό το κράτος, εκπαιδευτικά και Εκκλησιαστικά Ζητήματα. 

Τέταρτη Παραβίαση: Τα Σκόπια δεν έχουν ούτε νόμιμο όνομα ούτε νόμιμα σύνορα, εφόσον αυτά είναι αποτέλεσμα κεκτημένου του ελληνικού και σερβικού στρατού το 1913 (βάσει άρθρο 1, 2, 3 της Συνθήκης). 

Πέμπτη Παραβίαση: Υπάρχει θέμα Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και καταστροφής του Ελληνικού Εθνικού Πολιτισμού στο κράτος των Σκοπίων που με την έκλειψη της Σερβίας και της απόσυρσης του σερβικού στρατού η Ελλάδα έχει ανυποχώρητα δικαιώματα επί Αχρίδος, Μοναστηρίου, περιχώρων Κιτσέβου, Κρουσσόβου, Πριλάπου (Περλεπές), Καβάρτατσι, Στρώμνιτας, Γευγελής. 

Η Βουλγαρία δεν είχε δεχθεί και τότε τα σύνορα που έχε δώσει ο Α΄

Βαλκανικός Πόλεμος και επιτέθηκε κατά της Σερβίας και Ελλάδας, αμέσως μετά τα σύναψη της ΕλληνοΣερβικής Αμυντικής Συμφωνίας, ενεργοποιώντας την έτσι ακαριαία, στις 16 Ιουνίου 1913, με τελικό αποτέλεσμα να ηττηθεί στο Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο και να ωθήσει και την Ρουμανία στο τέλος εναντίον της. Έτσι υπογράφηκε στο Βουκουρέστι η Συνθήκη Ειρήνης (του Βουκουρεστίου) στις 28 Ιουλίου 1913, που καθόρισε τα σύνορα Βουλγαρίας, Ρουμανίας, Σερβίας, άρα και τα ελληνοβουλγαρικά της εποχής (πολλοί επέκριναν τότε το αδικαιολόγητο άπλωμα τα ηττημένης Βουλγαρίας στη Θράκη, παρότι είχε απελευθερώσει πολλά από τα μέρη εκείνα ο Ελ-ληνικό ς Στρατός), ενώ τα ΕλληνοΣερβικά Σύνορα είχαν καθορισθεί όπως είδαμε με το Πρωτόκολλο Αθηνών, την ΕλληνοΣερβική Συμφωνία και το τελικό Οριοθετικό Πρακτικό. 

Οι παρακάτω είναι επίσημοι χάρτες της «Έκθεσης της Διεθνούς Επιτροπής για την αναζήτηση των Αιτιών και της Συμπεριφοράς των Βαλκανικών πολέμων του 1914» (Report of the international Commission to Inquire into the Causes and Conduct of the Balkan Wars). Στη Διεθνή Επιτροπή μετείχαν Καθηγητές Πανεπιστη-μίου και εξέχοντα πρόσωπα από τη Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία, Ηνωμένες Πολιτείες, Γερμανία, Αυστρία και Ρωσία. 

Επομένως, οι χάρτες έχουν μεγάλη σημασία και δείχνουν επακριβώς τα σύνορα της ΕλληνοΣερβικής Συμφωνίας και της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, που σήμαινε και το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων.

Ιδιαίτερη αξία έχει μάλιστα ο δεύτερος χάρτης της Διεθνούς Επιτροπής, που δείχνει τα τελικά σύνορα της Συνθήκης Βουκουρεστίου, συμπεριλαμβανομένων των κοινών ΕλληνοΣερβικών, τα οποία αποδέχθηκε σιωπηρά.

Μάλιστα επισημαίνεται με σαφήνεια το που είναι η περιοχή «Μακεδονία», αν και βορείως αυτής τμήματα όπως: Αχρίδα, Μοναστήρι, Περλεπές Κρούσοβο, Γευγε-λή, Σιδηρές Πύλες, Στρώμνιτσα, δεν είχε προλάβει να τα ελευθερώσει ο Ελληνικός στρατός στον Α΄ Βαλκανικό- καθώς είχε εμπλακεί στην απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, για να την σώσει από τους προελαύνοντες τότε «συμμάχους» Βουλγάρους- αλλά είχε προλάβει ο Σερβικός Στρατός, παρότι δεν υπήρχαν εκεί Σέρβοι κάτοικοι. Όμως η παραπάνω ΕλληνοΣερβική Συμφωνία Φιλίας και Αμυντικής Συμμαχίας, προέβλεπε πως όποια εδάφη θα καταλάμβανε ο κάθε στρατός, αυτά και θα κρατούσε. 

Από όλα τα παραπάνω και όλες τις μετέπειτα Συνθήκες Α΄ και Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και την εν λόγω Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913, είναι σαφές ότι δεν προβλέπεται παρεμβολή κανενός απολύτως κράτους ανάμεσα σε Σερβία και Ελλάδα. 

Το κράτος των Σκοπίων είναι αντίθετο και με το πρωτόκολλο Αθηνών της 5 Μαΐου 1913, την ΕλληνοΣερβική Συμφωνία της 1 Ιουνίου 1913, το Οριοθετικό Πρακτικό της 21 Ιουλίου 1913 και την συνθήκη του Βουκουρεστίου της 28 Ιουλίου 1913. 

Η ύπαρξη της χώρας με το όνομα «Μακεδονία», είναι παντελώς αυθαίρετη και παράνομη.

Η δε ανύπαρκτη, τεχνητή, δήθεν εθνότητα «Μακεδόνων», δεν καταγραφόταν πουθενά σε όλες τις μέχρι τότε επίσημες απογραφές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στα Βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου. 

Η διατήρηση ενός ψευδώνυμου κράτους, που δημιουργήθηκε μόνο και μόνο για να αρπάξει το έδαφος της Ελλάδος, είναι έτσι και αλλιώς προβληματική και παντελώς αμφίβολη, λόγω της αποσταθεροποιητικής τάσης των Αλβανών του Τετόβου, της έντονης βουλγαρικής εθνικής, γλωσσικής και εκκλησιαστικής διείσδυσης. 

Επομένως, Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία, μπορούσαν, μπορούν και δικαι-ούνται, ως μέλη της Συνθήκης του Βουκουρεστίου, να διαβουλευθούν από κοινού και να αποφανθούν για την νομιμοποίηση δημιουργίας ενδιάμεσου ξεχωριστού τεχνητού κράτους των Σκοπίων υπό όρους και προϋποθέσεις ή για την εκατέρωθεν ειρηνική, μετά από Δημοψήφισμα απορρόφηση των αντίστοιχων Ελληνικών, Σερβικών, Βουλγαρικών κοινοτήτων που διαβιούν στο κράτος αυτό.

Η Βουλγαρία όμως ικανοποιήθηκε από την εκτροπή αυτή της Συνθήκης του Βουκουρεστίου και έσπευσε να αναγνωρίσει «Μακεδονία», έχοντας στο νου της πα-λιές πρακτικές της (βλ. συνημμένη Συνθήκη Φιλίας Κράτους Σκοπίων - Βουλγαρίας) 

Η Ελλάδα δεν έθεσε ποτέ ως τώρα θέμα παραβίασης της Συνθήκης Βουκουρεστίου 1913, ώστε να εξασφαλιστεί σε όλες τις απαιτήσεις της (όνομα, σύμβολα, ταυτότητα, γλώσσα, προπαγάνδα, Ελληνική Εθνική Μειονότητα, Ελληνικός Πολιτισμό διαχρονικά). 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

1. Η Συμφωνία των Πρεσπών της 13 Ιουνίου 2018 παραβιάζει το Πρωτόκολλο Αθηνών, την ΕλληνοΣερβική Συμφωνία και το Οριοθετικό Πρακτικό Βενιζέλου –Πάσιτς του 1913.

2. Η Συμφωνία των Πρεσπών της 13 Ιουνίου 2018 παραβιάζει την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913.

3. Η Συμφωνία των Πρεσπών της 13 Ιουνίου 2018 με την πλαστή ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» παραβιάζει την ιστορική αλήθεια και αποτελεί διαρκή εδαφική απειλή για την Ελλάδα.

4. Το κράτος των Σκοπίων δεν έχει νόμιμα σύνορα με την Ελλάδα

5. Η Ελλάδα έχει ιστορικά, εδαφικά και μειονοτικά δικαιώματα επί του νοτίου κομματιού του σημερινού κράτους των Σκοπίων.

6. Η νομιμοποίηση, η αναγνώριση, η ονομασία και τα σύνορα του κράτους των Σκοπίων, πρέπει να καθορισθούν με Βαλκανικό Σύμφωνο, με την υπογραφή Σερβίας- Ελλάδας και την έγγραφη αποδοχή του από τα Σκόπια (ήδη η Βουλγαρία έχει υπογράψει Συνθήκη Φιλίας με το Κράτος των Σκοπίων).

---------------------------------------------------------------------------------------------

Συμβατικά χρησιμοποιούμε τον όρο «Κράτος των Σκοπίων»

ΠΑΡΑΘΕΣΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΜΕΝΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ

ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ

ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΚΟΠΙΩΝ –ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ 

Η Δημοκρατία «Μακεδονίας» και η Βουλγαρία (στο εξής από κοινού τα «Μέρη»)

ξεκινώντας από μία κοινή φιλοδοξία για την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων καλής γειτονίας, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών,

 βαθιά πεπεισμένες για την ανάγκη να αναπτυχθεί η συνεργασία που βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό, την εμπιστοσύνη, την κατανόηση, τις σχέσεις καλής γειτονίας

 και αμοιβαίου σεβασμού για τα συμφέροντα των κρατών τους,πιστεύοντας ότι μία ολοκληρωμένη ανάπτυξη και εμβάθυνση των σχέσεων φιλικής γειτονίας μεταξύ τους αντιστοιχεί στα συμφέροντα του λαού της «Μακεδονίας» και της Βουλγαρίας, πεπεισμένες για την αναγκαιότητα της ενίσχυσης της ασφάλειας και της ειρήνης, της συνεργασίας και της εμπιστοσύνης στη Νοτιοανατολική Ευρώπη,

χαιρετίζοντας τις φιλοδοξίες ένταξης της Δημοκρατίας «Μακεδονίας» στις Ευρώ-Ατλαντικές δομές,

πιστεύοντας ότι ο εποικοδομητικός διάλογος για όλες τις πτυχές των διμερών σχέσεων, καθώς και για περιφερειακά και διεθνή θέματα θα συμβάλει στην περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών επί ίσοις όροις επιβεβαιώνοντας τη θεμελιώδη σημασία της κοινής δήλωσης της 22ας Φεβρουαρίου 1999 στις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών,

λαμβάνοντας υπόψη την κοινή ιστορία που συνδέει τις δύο χώρες και τους λαούς τους,

σεβόμενες τις αρχές του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και τα έγγραφα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη και τα δημοκρατικές αρχές που περιλαμβάνονται στις πράξεις του Συμβουλίου της Ευρώπης. 

Συμφώνησαν τα εξής:

Άρθρο 1 

Τα συμβαλλόμενα Μέρη θα αναπτύξουν ολοκληρωμένες σχέσεις μεταξύ τους, σύμφωνα με τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου και των σχέσεων καλής γειτονίας.

Άρθρο 2 

1. Τα συμβαλλόμενα Μέρη συνεργάζονται στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών, του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη, του Συμβουλίου της Ευρώπης και άλλων διεθνών οργανισμών και φόρουμ. 

2. Τα Μέρη αναπτύσσουν τη συνεργασία μεταξύ τους στον τομέα της ευρωπαϊκής και ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης, με στόχο την επιτυχή προετοιμασία της «Μακεδονίας» για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ. Η βουλγαρική πλευρά θα μοιραστεί την εμπειρία της για να βοηθήσει τη Δημοκρατία της «Μακεδονίας» να εκπληρώσει τα απαραίτητα κριτήρια για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση και θα στηρίξει την Δημοκρατία «Μακεδονίας» να λάβει πρόσκληση για την ένταξη στο ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τις σχετικές αποφάσεις των συνεδριάσεων της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ. 

Άρθρο 3 

Τα Μέρη θα διευκολύνουν την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των χωρών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, για να ενισχύσει την κατανόηση, την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή και στην υλοποίηση των περιφερειακών προγραμμάτων στο πλαίσιο της διαδικασίας της δημιουργίας μίας ενωμένης Ευρώπης. 

Άρθρο 4 

1. Και τα δύο συμβαλλόμενα Μέρη διατηρούν επαφές και δημιουργούν συναντήσεις μεταξύ των εκπροσώπων των κρατικών αρχών σε διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης των φιλικών σχέσεων και της συνεργασίας.

2. Τα δύο Μέρη θα συμβάλλουν στη διατήρηση των επαφών μεταξύ τοπικών αρχών και των πολιτών των δύο μερών. 

Άρθρο 5 

Δεδομένης της γεωγραφικής τους εγγύτητας, τα δύο συμβαλλόμενα μέρη προσπαθούν να δημιουργήσουν τις αναγκαίες νομικές, οικονομικές, χρηματοοικονομικές και εμπορικές προϋποθέσεις για την εξασφάλιση της ευρύτερης δυνατής κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και των κεφαλαίων. Θα ενθαρρύνουν την αμοιβαία προώθηση επενδύσεων και θα εξασφαλίσουν την προστασία τους. 

Άρθρο 6 

Τα συμβαλλόμενα μέρη θα υποστηρίξουν την αύξηση των τουριστικών ανταλλαγών, καθώς και την ανάπτυξη κατάλληλων μορφών συνεργασίας στον τομέα του τουρισμού. 

Άρθρο 7 

1. Τα Μέρη επεκτείνουν και βελτιώνουν συγκοινωνιακές συνδέσεις και επικοινωνίες μεταξύ τους, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο των περιφερειακών έργων υποδομής.

2. Τα συμβαλλόμενα μέρη επιδιώκουν να διευκολύνουν τελωνειακές και συνοριακές διατυπώσεις για τους επιβάτες και τα εμπορεύματα που κυκλοφορούν μεταξύ τους. 

Άρθρο 8 

1. Τα συμβαλλόμενα μέρη ενθαρρύνουν την ενεργό και την απρόσκοπτη συνεργασία στον πολιτισμό, την παιδεία, την υγεία, την κοινωνική πρόνοια και τον αθλητισμό.

2. Εντός όχι αργότερα από τρεις μήνες από την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας, προκειμένου να ενισχυθεί η αμοιβαία εμπιστοσύνη, τα δύο Μέρη συγκροτούν μεικτή διεπιστημονική επιτροπή εμπειρογνωμόνων για τα ιστορικά και εκπαιδευτικά θέματα, με βάση την ισοτιμία, για να συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου και με βάση αυθεντικές και τεκμηριωμένες ιστορικές πηγές, στην επιστημονική ερμηνεία των ιστορικών γεγονότων. Η Επιτροπή θα υποβάλλει έκθεση ενός έτους για το έργο της με τις κυβερνήσεις των συμβαλλόμενων μερών.

3. Τα συμβαλλόμενα μέρη θα οργανώσουν με αμοιβαία συμφωνία τον από κοινού εορτασμό των κοινών ιστορικών γεγονότων και στοιχείων με στόχο την ενίσχυση των σχέσεων της καλής γειτονίας στο πνεύμα των ευρωπαϊκών αξιών. 

Άρθρο 9 

Τα Μέρη καταβάλλουν προσπάθειες για την ελεύθερη διάδοση των πληροφοριών με την ενθάρρυνση και προώθηση της συνεργασίας στον τομέα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αξιοποιώντας τα πλεονεκτήματα των σύγχρονων μέσων επικοινωνίας. Θα συμμετάσχουν σε δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και τα πνευματικά δικαιώμα-τα των καλλιτεχνών και από τις δύο χώρες. 

Άρθρο 10 

Τα Μέρη ενθαρρύνουν τη συνεργασία στον νομικό και προξενικό τομέα και ειδικότερα στους τομείς των αστικών, ποινικών και διοικητικών θεμάτων και την αντιμετώπιση των ανθρωπιστικών και κοινωνικών ανησυχιών των πολιτών τους. 

Άρθρο 11 

1. Κανένα από τα Μέρη δεν θα λάβει μέρος, ενθαρρύνει και υποστηρίξει δραστηριότητες που στρέφονται κατά άλλης χώρας, οι οποίες έχουν εχθρικό χαρακτήρα.

2. Κανένα από τα Μέρη δεν θα επιτρέψει το έδαφος του να χρησιμοποιηθεί εναντίον του άλλου από οργανώσεις και ομάδες, με στόχο τη διεξαγωγή ανατρεπτικών, αποσχιστικών ενεργειών και πράξεων που απειλούν την ειρήνη και την ασφάλεια του άλλου Συμβαλλόμενου Μέρους.

3. Τα συμβαλλόμενα Μέρη δεν έχουν και δεν θα παρουσιάζουν εδαφικές διεκδικήσεις μεταξύ τους.

4. Κάθε συμβαλλόμενο Μέρος έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών του στο έδαφος του άλλους Συμβαλλόμενου μέρους, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.

5. Η Δημοκρατία της «Μακεδονίας» επιβεβαιώνει ότι τίποτα στο Σύνταγμα της δεν μπορεί και δεν πρέπει να ερμηνευθεί ότι συνιστά ή ποτέ θα είναι η βάση, για την παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Δημοκρατίας της Βουλγαρίας, προκειμένου να προστατεύσουν την κατάσταση και τα δικαιώματα των ατόμων που δεν είναι πολίτες της Δημοκρατίας της «Μακεδονίας».

6. Τα συμβαλλόμενα Μέρη λαμβάνουν αποτελεσματικά μέτρα για την πρόληψη κακόβουλης προπαγάνδας από τα θεσμικά όργανα και οργανισμούς και αποθαρρύνουν δραστηριότητες ιδιωτικών φορέων που στοχεύουν στην υποκίνηση σε βία, μίσος ή άλλες παρόμοιες δραστηριότητες που θα έβλαπτε τις σχέσεις τους. 

Άρθρο 12 

1. Εντός τριών μηνών από την έναρξη ισχύος της παρούσας συμφωνίας, τα δύο Μέρη θα συστήσουν κοινή διακυβερνητική επιτροπή. Στην Επιτροπή συμπροεδρεύουν οι Υπουργοί Εξωτερικών των δύο μερών και συμμετέχουν ανώτεροι αξιωματούχοι των δύο Μερών.

2. Η Κοινή Διακυβερνητική Επιτροπή θα πραγματοποιεί τακτικές συναντήσεις μία φορά το χρόνο, προκειμένου να επανεξετάσει την αποτελεσματική εφαρμογή της πα-ρούσας συμφωνίας, την εφαρμογή των μέτρων για τη βελτίωση της διμερούς συνεργασίας και τη διευθέτηση ζητημάτων που έχουν προκύψει κατά την εφαρμογή της συμφωνίας. Κάθε συμβαλλόμενο Μέρος μπορεί, ενδεχομένως, να προτείνει τη διοργάνωση επιπλέον συνεδριάσεων της Μικτής Διακυβερνητικής Επιτροπής. 

Άρθρο 13 

1. Η παρούσα συμφωνία υπόκειται σε κύρωση σύμφωνα με τις συνταγματικές επιταγές των Μερών. Η παρούσα συμφωνία τίθεται σε ισχύ κατά την ημερομηνία της ανταλλαγής των επικυρώσεων και των δύο Μερών και θα παραμείνει σε ισχύ για αόρι-στο χρονικό διάστημα. 

2. Η παρούσα συμφωνία μπορεί να τροποποιηθεί με γραπτή συμφωνία μεταξύ των δύο Μερών. Οι αλλαγές που θα συμφωνηθούν μέσω της διπλωματικής οδού, αρχίζουν να ισχύουν σύμφωνα με την παράγραφο 1 του παρόντος άρθρου.

3. Κάθε συμβαλλόμενο Μέρος μπορεί να καταγγείλει τη συμφωνία με την αποστολή γραπτής ειδοποίησης προς το άλλο μέρος. Η συμφωνία παύει να ισχύει ένα έτος μετά την ημερομηνία παραλαβής της κοινοποίησης αυτής. 

Άρθρο 14 

Η παρούσα συμφωνία με οποιοδήποτε τρόπο, δεν θα πρέπει να ερμηνεύεται έτσι ώ-στε να έρχεται σε αντίθεση με τις διμερείς και πολυμερείς συμφωνίες των οποίων οι δύο πλευρές είναι συμβαλλόμενα μέρη.

Υπεγράφη σε δύο πρωτότυπα το καθένα με τις επίσημες γλώσσες των συμβαλλόμενων Μερών

Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ                                     Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ

Σωτήριος Κούσουλας                                     Μιχαήλ Χρυσανθόπουλος

Η ΑΝΤΙΠΡΌΕΔΡΟΣ

Κυριακή Κλειαρά

 

 

 

Πηγη:Balkaniko periskopio