Σέρβος ιστορικός κατηγόρησε τη Βουλγαρία για γενοκτονία, εκτόπιση και εξόντωση του πληθυσμού στη Σερβία και εκβουλγαρισμό της ''Μακεδονίας του Βαρδαρη'' αναφέρει το βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων BGNES.
Οι καταγγελίες έγιναν στη σερβική κρατική τηλεόραση RTS από τον Σέρβο ιστορικό Μίλοβαν Πιζάρι.
Σύμφωνα με τον ίδιο, στη Βουλγαρία υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης παρόμοια με αυτά των Ναζί όπου σκοτώθηκαν Σέρβες γυναίκες και παιδιά.
Την περίοδο 1915-1918, οι βουλγαρικές αρχές κατοχής διέπραξαν γενοκτονία κατά του σερβικού πληθυσμού στην ανατολική και νότια Σερβία.
Προσπάθησαν να τον καταστρέψουν. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Σέρβοι πολίτες μεταφέρθηκαν σε 22 βουλγαρικά στρατόπεδα, είπε ο Πιζάρι στο πρωινό πρόγραμμα του RTS.
Σύμφωνα με τον ίδιο, ο μοναδικός στόχος μιας τέτοιας ειδικής πολιτικής απέναντι σε ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού είναι «ο εκβουλγαρισμός της Ανατολικής και Νότιας Σερβίας ακόμη και της βαρδαρικής Μακεδονίας».
Ο Πιζάρι ισχυρίζεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν η επιλογή των υλικών που είχε συλλέξει, καθώς υπήρχαν πολλά «έγγραφα και μαρτυρίες για να βρουν τη θέση τους σε ένα βιβλίο» που δημοσιεύτηκε στα ιταλικά από τα Αρχεία της Βοϊβοντίνα το 2019 και φέτος και στα Σερβικά.
«Ασχολούμαι κυρίως με εγκλήματα κατά αμάχων, που διαπράχθηκαν κυρίως από τις βουλγαρικές αρχές κατοχής από το 1915 έως το 1918. Όταν μιλάμε για εγκλήματα, μιλάμε για την απέλαση δεκάδων χιλιάδων αμάχων -γυναικών και παιδιών, σε βουλγαρικά στρατόπεδα, ασκώντας μια ειδική πολιτική σε ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού, και ο μοναδικός σκοπός αυτών των πολιτικών είναι ο εκβουλγαρισμός της Ανατολικής και Νότιας Σερβίας, ακόμη και της Βαρντάρσκας. Είναι μια προσπάθεια καταστροφής του σερβικού πληθυσμού που ζούσε εκεί» , είπε. ο ιστορικός.
Σύμφωνα με τον Πιζάρι, υπάρχουν πολλά έγγραφα και αρχειακό υλικό στη Σερβία προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, καθώς και πρωτότυπα βουλγαρικά έγγραφα που δημοσιεύθηκαν το 1915, το 1916 και το 1917.
«Όταν διαβάζεις τις μαρτυρίες γυναικών ή ανδρών που επέστρεψαν από ένα στρατόπεδο στη Βουλγαρία, όπου βρίσκονται εδώ και δύο ή τρία χρόνια, όπου άνθρωποι γύρω τους έχουν πεθάνει από πείνα, αρρώστιες, για διάφορους άλλους λόγους, όταν έχεις πολλές τέτοιες μαρτυρίες, είναι πολύ δύσκολο να διαλέξουμε μερικές από αυτές με βάση τις οποίες να περιγράψουμε τις συνθήκες διαβίωσης σε αυτό το στρατόπεδο», είπε ο ιστορικός, ο οποίος είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με αντικρουόμενα δεδομένα.
Είπε ότι ήταν ιδιαίτερα έκπληκτος από το ζήτημα της απέλασης.
«Όταν πρόκειται για την απέλαση αμάχων, συνδέουμε αμέσως με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, αυτό δείχνει ότι αυτή η πρακτική υπήρχε πριν, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για στρατιώτες - αλλά για τους πολίτες που έμεναν στα σπίτια τους, αυτούς τους πήραν οι βουλγαρικές αρχές και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο, αν και υπήρχαν απελάσεις από την αυστροουγγρική ζώνη κατοχής, άλλοι πέθαναν στο δρόμο», είπε ο Πιζάρι, τονίζοντας ότι είχε βρει στοιχεία για 22 τέτοιους καταυλισμούς.
Επίκεντρο της έρευνάς του είναι τα εγκλήματα κατά των Ρομά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για τα οποία ισχύουν οι ίδιοι κανόνες με τους Εβραίους.
«Οι Ρομά υπήρξαν θύματα γενοκτονίας, δηλαδή φυλετικών διώξεων. Σκοτώθηκαν στη Σερβία κατά τη γερμανική κατοχή, στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας και σε όλη την Ευρώπη, στη Ρουμανία, τη Γερμανία κ.λπ.
Όταν μιλάμε για το θέμα των Ρομά, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε για την περίοδο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έπεσαν θύματα του διαχωρισμού των ειδικών φυλετικών νόμων και του ειδικού ελέγχου όχι μόνο στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και σε πολλές χώρες όπως η Σουηδία και η Ελβετία, όπου ο ναζισμός δεν υπήρχε, ήταν αυτοί που θεωρούμε πολύ πολιτισμένους σήμερα», είπε ο ιστορικός.
Όσον αφορά την παραποίηση της ιστορίας, σύμφωνα με τον Πιζάρι, αυτό συμβαίνει συχνότερα με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και φταίνε οι ιστορικοί.
«Αν μιλάμε για αυτό το μέρος του κόσμου, η περίπτωση του Γιασένοβατς είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα. Από τη μια πλευρά, υπάρχει μια τάση στην Κροατία να αρνείται την ύπαρξη του στρατοπέδου ή τουλάχιστον να αρνείται ότι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων έχουν σκοτωθεί, από την άλλη, ο αριθμός τους τείνει να αυξάνεται», είπε ο ιστορικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου