Γράφει ο
Γεώργιος Βενέτης
Εκπαιδευτικός-πτυχιούχος Πολιτικών Επιστημών
Θα ήθελα να κάνω μία πρόταση στη «φωτισμένη» ηγεσία μας: να επεκτείνει άμεσα τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια. Η συγκυρία είναι ιδανική, η ευκαιρία που μας δίνεται μοναδική. Οι χώρες του ΝΑΤΟ, ως αποτέλεσμα της ρωσικής επέμβασης διακηρύσσουν την ενότητα της συμμαχίας, το σεβασμό στο διεθνές δίκαιο. Ως εκ τούτου δεν θα υπήρχε ανοχή σε επιθετική αντίδραση της Τουρκίας, ουσιαστικά αυτό θα ήταν αδύνατο εν μέσω της Ουκρανικής κρίσης. Δεν αγνοούμε ότι η υποκρισία περισσεύει στη διεθνή πρακτική, αλλά εν μέσω των καταστάσεων που βιώνουμε, μία ανοχή σε επιθετική κίνηση της Τουρκίας, θα είχε σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση του αφηγήματος που προβάλλει, την αποφυγή επεμβάσεων και ενεργειών με σκοπό την αλλαγή συνόρων. Το αφήγημα αυτό οριοθέτησε και το μέγεθος της αντίδρασης στη Ρωσική εισβολή. Επιπρόσθετα, για την Τουρκία που την ίδια χρονική στιγμή «παίζει» τον ρόλο του ειρηνοποιού, θα ήταν απαγορευτικό να επιτεθεί σε μία γειτονική χώρα επειδή άσκησε το νόμιμο και αναφαίρετο δικαίωμά της, που απορρέει από το Δίκαιο της Θάλασσας. Με την επέκταση των χωρικών υδάτων θα είχαμε ταυτόχρονα και την εξάλειψη της απειλής της γείτονος χώρας, εκφρασμένης με το περιβόητο casus belli. Τα επιχειρήματα είναι ορθολογικά, αναζητείται υλοποίηση. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, ποιος θα είχε το σθένος να λάβει αυτή την απόφαση. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αλλοτριωθεί από την πολιτική του κατευνασμού, «χορεύουμε» με την Τουρκία εδώ και δεκαετίες ένα ταγκό, που τα βήματά του μας οδηγούν στην οπισθοχώρηση, με την ντάμα μας να κερδίζει βήμα-βήμα έδαφος. Χρειάζεται επειγόντως ένας Βενιζέλος (όχι ο Ευάγγελος βεβαίως-βεβαίως), ο οποίος θα αδράξει τη χώρα από το πολιτικό, και διπλωματικό τέλμα στο οποίο έχει βαλτώσει και θα την αναγεννήσει, δίνοντας της το ειδικό βάρος που της αξίζει στη διεθνή σκηνή, αντάξιο των ιστορικών καταβολών της. Ασφαλώς και υπάρχουν στη ελληνική κοινωνία ικανοί, ανιδιοτελείς και έντιμοι πολίτες, που θα μπορούσαν να αναλάβουν αυτό το έργο. Αντ’ αυτών όμως το ελληνικό πολιτικό σύστημα κυριαρχείται από γόνους, οι οποίοι αναδεικνύονται λόγω του επωνύμου που διαθέτουν. Το αν βέβαια οι προπάτορές τους ήταν ικανοί, χρηστοί πολιτικοί, ώστε αυτό να αποτελεί γονιδιακό εχέγγυο γι’ αυτούς, είναι θέμα άλλης ανάλυσης. Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι και αυτοί που δεν ήσαν γόνοι, δεν ήσαν ικανότεροι, να μην ξεχνάμε τα Ίμια, την περήφανη διαπραγμάτευση με την τραγική κατάληξη. για τη χώρα. Θέλω να ελπίζω κατά το Dum spiro spero, ότι θα εμφανισθεί ο από μηχανής Θεός που θα οδηγήσει τη χώρα στο μονοπάτι που της αξίζει, σε μία πορεία όπου θα επικρατεί το Κράτος Δικαίου, η διαφάνεια, η δικαιοσύνη, η πρόταξη της αγάπης για την πατρίδα επί του προσωπικού και κομματικού συμφέροντος.
Τελειώνοντας θα πρότεινα κάτι ακόμη στη «φωτισμένη» ηγεσία μας: να ζητήσει από τους συμμάχους μας, που πάντα «προστρέχουν» σε βοήθειά μας, να σπεύσουν όλοι ομοθυμαδόν, όπως εξοπλίζουν την Ουκρανία, να ενισχύσουν στρατιωτικά και την Κύπρο, έτσι ώστε να αντιμετωπίσει την κατοχική δύναμη. Πιστεύω ακράδαντα, μετά μάλιστα και το στρατιωτικό υλικό που αποστείλαμε, το οποίο ήταν ιδιαίτερα απαραίτητο για την θωράκιση των νησιών μας, παρά τους αντίθετους προσχηματικούς ισχυρισμούς, θα προστρέξουν όλοι να ανταποκριθούν ασμένως!!! Να σημειωθεί ότι η εισβολή στην Κύπρο, είναι άλλης βαρύτητας, δεν έχει καμία σημειολογική σχέση με την αντίστοιχη στην Ουκρανία. Η Ρωσία έχει δικαιολογημένους γεωπολιτικούς φόβους. Όσο για τους ισχυρισμούς και τις δικαιολογίες για την αποστολή οπλισμού, να αναφέρουμε ότι έχουμε δώσει γη και ύδωρ στις Η.Π.Α., χωρίς κατ’ ουσίαν αντάλλαγμα και χωρίς ουσιαστική δέσμευση συνδρομής σε αντιπαράθεση με την Τουρκία. Το να πιστεύει λοιπόν κανείς ότι τα καλάσνικωφ και οι εκτοξευτήρες θα αλλάξουν γεωπολιτικές θεωρήσεις, ευγενέστατα θα το χαρακτηρίσω, παιδαριώδες.
Αντίθετα το Ισραήλ αν και ο Ζελένσκι είναι Εβραϊκής καταγωγής, δεν απέστειλε όπλα στην Ουκρανία γιατί προέβαλλε το εθνικό του συμφέρον, που εμπεριέχει στην αρχιτεκτονική του και τη Ρωσία, κυρίως λόγω της Συρίας. Αντίθετα ενήργησε η Ελλάδα, αν και έχει μεγάλο αριθμό ομογενών και στη Ρωσία και στην περιοχή της Μαριούπολης. Ακραίες διεθνείς καταστάσεις, όπως ο πόλεμος στην Ουκρανία, απαιτούν οξυδερκή εξωτερική πολιτική. Δυστυχώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα έχει αποδείξει επανειλημμένα, ότι είναι δραματικά κατώτερο των περιστάσεων.
Πηγη:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου