«Ελληνική βιβλιογραφία για τη νοτιοδυτική Μακεδονία 1940-1949»-Βουλγαρικό Ινστιτούτο

 

Το «Μακεδονικό Επιστημονικό Ινστιτούτο» με έδρα την πρωτεύουσα της Βουλγαρίας, Σόφια, αναφέρεται με δημοσίευμά του στις 16 Αυγούστου 2022,  στην πνευματική εργασία του Ιωάννου Σ. Κολιόπουλου «Λεηλασία Φρονημάτων» και ιδιαίτερα στον Δ’ τόμο «για τη Νοτιοδυτική Μακεδονία για την Περίοδο 1940-1949», από όπου παρουσιάζει αποσπάσματα.

 Πρόκειται για μια προσπάθεια να καταδείξει τον ‘διωγμό’ Σλαβομακεδόνων κατοίκων από τη Μακεδονία, τους οποίους χαρακτηρίζει ως 'Βουλγάρους',  με σκοπό, προφανώς, να δημιουργήσει εντυπώσεις στο κοινό του.

Αναφέρει χαρακτηριστικά για αυτό το έργο του  Ιωάννου Σ. Κολιόπουλου:

«...Περιλαμβάνει στοιχεία για τις δραστηριότητες του Αντόν Κάλτσεφ, επίσημου Βούλγαρου εκπροσώπου που, σύμφωνα με τον συγγραφέα Κολιόπουλο, «καταφέρνει να εγγράψει πολλούς Σλαβόφωνους ως Βούλγαρους» - έτσι ήταν η δράση του Βούλγαρου αξιωματικού, που δεν έσωσε ούτε έναν και δύο οι συμπατριώτες μας στη Νότια Μακεδονία (σημερινή Ελλάδα) παρουσιάζονταν στους Γερμανούς ως «κομμουνιστές» και έφταιγαν που ήταν Βούλγαροι! Εγινε η αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων και η ένταξη της Δυτικής Μακεδονίας ξανά στα σύνορα του ελληνικού κράτους. 

Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της μεταπολεμικής περιόδου, πληρωμένα και πάλι με ποτάμια αίματος και ανθρωποθυσίες από τον «σλαβόφωνο ελληνικό πληθυσμό». Αυτό είναι το θέμα του δεύτερου τόμου του υπό ανασκόπηση έργου. Ο δεύτερος τόμος εξετάζει τα γεγονότα του Δυτικής Μακεδονίας κατά τα έτη 1945-1949. 

 Το "Μακεδονικό Ινστιτούτο" της Σόφια παρουσιάζει τις απόψεις του Βούλγαρου ερευνητή Βέσελιν Τράικοφ.

Εδώ, αντικείμενο ανάλυσης είναι ο Εμφύλιος στη γειτονική Ελλάδα, οι βαριές συνέπειες του οποίου πλήρωσαν και πάλι το υψηλότερο τίμημα για τους «Σλαβόφωνους» (δηλαδή τον πληθυσμό μας στην Kostursko (Καστοριά), Lerinsko (Φλώρινα), Πρέσπα, Kozhansko (Κοζάνη). Γράφει ότι όσοι δεν είναι πατριαρχικοί, από παλιά, φέρουν μέσα τους μια βουλγαρική εθνική αυτοσυνείδηση. Τα γεγονότα οδηγούν σε μεγάλες δημογραφικές αλλαγές. 

Την εποχή του αγώνα, τα στρατεύματα του ΕΛΑΣ σύμφωνα με τη βιβλιογραφία ανερχόταν σε περίπου 20.000 άτομα. Από αυτούς, σχεδόν 14.000 άνθρωποι είναι «Σλαβομακεδόνες». Δίνονται στοιχεία για παιδιά από την περιοχή χωρισμένα από τους γονείς τους, που στάλθηκαν βόρεια στο κομμουνιστικό μπλοκ - ο αριθμός τους είναι πραγματικά μεγάλος - ο συγγραφέας αναφέρει περίπου 25.000 και ίσως 28.000 παιδιά, αποστέλλονται από τις πατρίδες τους. 

Για παράδειγμα, 4541 παιδιά στάλθηκαν από την Καστοριά, 5878 παιδιά από τη Φλώρινα, 1429 παιδιά από την Κοζάνη κ.λπ. Σε αυτές τις περιοχές τα 2/3 των μαχητών του ΕΛΑΣ ήταν «Σλαβομακεδόνες», η ρήξη του Τίτο με την Κομινφόρμ επηρέασε αμέσως τον αγώνα στους Τάρπο, ο Πάντσο, ο Τσότσο, ο Ντελιού και άλλους «Σλαβόφωνους» Έλληνες. 

 

Οι επιπτώσεις στον ηλικιωμένο πληθυσμό είναι σοβαρές. Περίπου 40-50.000 νέοι άνθρωποι μετανάστευσαν και κάποιοι από αυτούς κατέληξαν στην Αυστραλία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά κ.λπ. Ορισμένοι οικισμοί απλώς έχασαν τους κατοίκους τους: ο πληθυσμός του χωριού Γέρμαν (Άγιος Γερμανός) στην Πρέσπα από 2177 άτομα μειώθηκε σε 439, στο χωριό  Αχίλλειος στην Καστοριά χάνεται το 67% του πληθυσμού, το Βροντερό στη Φλώρινα χάνει το 94% κ.λπ. Το χωριό Σέτινα της Φλώρινας  εκτοπίστηκε πλήρως 100%, όπως γράφει η έρευνα του Βούλγαρου ερευνητή Βέσελιν Τράικοφ.

--

Πηγη: http://www.echedoros-a.g