 |
| Από τη σημερινή εθνική γιορτή στη Βουλγαρία, πανό με ευχαριστίες στη Ρωσία και τη ρωσική σημαία για την ανεξαρτησία της χώρας με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου |
Είναι γνωστό ότι η Βουλγαρία προσπαθεί να απεγκλωβιστεί από τη ρωσική επιρροή και από τα ιστορικά στοιχεία που μέχρι τώρα σημειώνουν ότι η ανεξαρτησία της χώρας έγινε από τη Ρωσία με τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, στις 3 Μαρτίου του 1878.
Ο αναπληρωτής καθηγητής Δρ, Μόμτσιλ Ντόϊτσεφ από το Νέο Βουλγαρικό Πανεπιστήμιο έχει θέσει ως στόχο να καταρρίψει τους μύθους για την απελευθέρωση της Βουλγαρίας και αυτή αποδίδεται στη Ρωσία. Τα κυριότερα σημεία του έργου του, σχετικά με αυτό το θέμα, αναφέρονται συχνά από όλους όσοι επιμένουν ότι η 3η Μαρτίου δεν πρέπει να είναι πλέον εθνική εορτή της Βουλγαρίας.
Οι επτά μύθοι που καταρρίπτει ο Διδάκτωρ Φιλοσοφίας:
Πρώτος μύθος: Η απελευθέρωση ήταν μια πράξη που έλαβε χώρα με την υπογραφή της Προκαταρκτικής Συνθήκης Ειρήνης του Αγίου Στεφάνου.
Η απελευθέρωση δεν είναι μια πράξη που γίνεται εφάπαξ, αλλά μια διαδικασία που εκτείνεται σε δεκαετίες. Στην πραγματικότητα, εμείς ως λαός έχουμε μοχθήσει αρκετά, μόνοι μας, την ελευθερία μας. Και κάναμε κάτι σημαντικό για την απελευθέρωσή μας.
Ο δρόμος των Βουλγάρων προς την Απελευθέρωση είναι μακρύς και δύσκολος: περνά μέσα από τους αγώνες για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης βουλγαρικής εκκλησίας, από την εξέγερση του Απριλίου, τις αποφάσεις της Συνδιάσκεψης της Κωνσταντινούπολης, τη συμμετοχή στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο, την Ενοποίηση και τον Σερβο -Βουλγαρικό Πόλεμο, η ανακήρυξη της Βουλγαρικής ανεξαρτησίας, ο Βαλκανικός και ο Διασυμμαχικός Πόλεμος, ο Α' Παγκόσμιος και Β' Παγκόσμιος Πόλεμος κ.ο.κ.
Δεύτερος μύθος: Το βουλγαρικό κράτος αναστήθηκε στις 3 Μαρτίου 1878.
Η Βουλγαρία αποκαταστάθηκε νομικά ως κράτος στις 13 Ιουλίου 1878, με την υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου.
Αλλά η ανάσταση του βουλγαρικού εθνικού κράτους δεν σημαίνει: πλήρης απελευθέρωση, πλήρης ανεξαρτησία, αποκατάσταση της κυριαρχίας σε όλα τα βουλγαρικά εδάφη που αναγνωρίστηκαν από το δημοψήφισμα για την ίδρυση της Βουλγαρικής Εξαρχίας και από τις αποφάσεις της Πρεσβευτικής Διάσκεψης της Κωνσταντινούπολης.
Τρίτος μύθος: Τα ρωσικά στρατεύματα «απελευθέρωσαν ολόκληρη τη Βουλγαρία» στις 3 Μαρτίου, αλλά η «κακή» Δύση παραβίασε τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Τα αποτελέσματα του Ρωσοτουρκικού πολέμου την ημέρα της υπογραφής της προκαταρκτικής ειρήνης στο Άγιο Στέφανο - μια de facto εκεχειρία - είναι τα εξής:
Ο ρωσικός στρατός μαζί με τα συμμαχικά ρουμανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Βόρεια Κεντρική Βουλγαρία. Στη νότια Βουλγαρία, καταλαμβάνεται μόνο το σαντζάκι της Σόφιας προς Γκόρνα Τζουμαγιά, η κοιλάδα της Μαρίτσας (σημ. του ποταμού Έβρου) προς την Αδριανούπολη και ο δρόμος από την Αδριανούπολη προς τον Άγιο Στέφανο.
Ο οθωμανικός στόλος κυριαρχεί στη Μαύρη Θάλασσα και μόνο το Μπουργκάς καταλαμβάνεται από την ακτή.
Στη Δυτική Βουλγαρία, η Σερβία κατέλαβε τις βουλγαρικές πόλεις Nis, Bela Palanka, Pirot, Vranya, Kula, Tsaribrod και Trun.
Μέχρι τη σύναψη της ανακωχής στην Αδριανούπολη, η Ρωσία διέθετε ισχυρές τουρκικές φρουρές στα φρούρια Ρούσε , Σιλίστρα, Σούμεν και Βάρνα.
Επομένως, όλη η Μακεδονία, η Λευκή Θάλασσα (σημ. Αιγαίο Πέλαγος), η Ροδόπη, όλη η Βορειοανατολική Βουλγαρία και μέρος της Βορειοδυτικής Βουλγαρίας, ολόκληρη η ακτή της Μαύρης Θάλασσας, με εξαίρεση το Μπουργκάς, παρέμεινε υπό Οθωμανοτουρκικό έλεγχο.
Ως εκ τούτου, η προκαταρκτική συμφωνία είναι μια de facto εκεχειρία, η οποία στοχεύει στην αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων χωρίς μάχη και στην εμπορία αυτών των εδαφών στις πραγματικές ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις τον Ιούλιο στο Βερολίνο.
Ο μύθος του Αγίου Στεφάνου και η «ρωσοφιλική δεισιδαιμονία»
Ο μύθος του Αγίου Στεφάνου εξακολουθεί να μαγεύει τις καρδιές των αφελών Βουλγάρων, οι οποίοι πιστεύουν ότι η «Μεγάλη Βουλγαρία του Αγίου Στεφάνου» ήταν η θέληση του «Απελευθέρου».
Φυσικά, για τη Ρωσία, η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου είναι μια μπλόφα για την εσωτερική ρωσική και, πάνω από όλα , τη βουλγαρική χρήση.
«Ο Αλέξανδρος Β' δεν μπόρεσε να εμπνεύσει τον λαό του για τον πόλεμο με την Τουρκία αποκαλύπτοντας τον πραγματικό στόχο της αυτοκρατορίας – δηλαδή, την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης και τον έλεγχο των Στενών - όχι - έντυσε το πραγματικό έργο του πολέμου με ιδεολογικά ρούχα - την απελευθέρωση του τον σκληρά καταπιεσμένου ορθόδοξο-σλαβικού λαού», έγραφε το 1939 ο φιλόσοφος Ντίμιταρ Μιχάλτσεφ.
Πέμπτος μύθος: Η Ρωσία θέλει να έχει μια μεγάλη και ανεξάρτητη Βουλγαρία του Αγίου Στεφάνου
Η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου δεν έχει ουσιαστικό νόημα για τη Ρωσία. Έχει μόνο ιδεολογικο-προπαγανδιστικό νόημα. «Η πραγματική επιθυμία της ρωσικής διπλωματίας είναι να μην δει ποτέ τη Βουλγαρία μια ισχυρή και ανεξάρτητη χώρα. Αντίθετα - μια αδύναμη και κατακερματισμένη Βουλγαρία - αυτό είναι το ιδανικό της ρωσικής διπλωματίας», έγραφε το 1895 ο σοσιαλιστής Κράστιου Ρακόφσκι.
Έκτος μύθος: Η επιδίωξη της Ρωσίας για την Κωνσταντινούπολη και τα Στενά είναι προς το συμφέρον της Βουλγαρίας
Δίνουμε τον λόγο ξανά στον Κράστιου Ρακόφσκι: «Ο δρόμος της Ρωσίας προς την Κωνσταντινούπολη σημαίνει πολιτικό θάνατο για εμάς... αν οι Ρώσοι εισέλθουν ξανά στη Βουλγαρία, με το ένα ή το άλλο πρόσχημα, δεν θα φύγουν πια. Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο κίνδυνος για αυτήν προέρχεται από τη Ρωσία και πρέπει να ασκήσουμε μια συστηματική αμυντική πολιτική εναντίον της, βασιζόμενοι σε όλα τα εχθρικά προς αυτήν στοιχεία».
Έβδομος μύθος: Η βουλγαρική απελευθέρωση δεν είναι μόνο ανιδιοτελής, αλλά και ελεύθερη
Στο από 10.01.1884 τεύχος 2 της Εφημερίδας της Κυβερνήσεως δημοσιεύτηκε το διάταγμα 1144 που περιέγραφε το ποσό και τους όρους πληρωμής, όπου η «ανιδιοτελής» βοήθεια (της Ρωσίας) ορίστηκε σε 10.680.250 χάρτινα ρούβλια και 43 καπίκια, που τότε ισοδυναμούσε με 32,5 τόνους χρυσού.
Πηγη: http://www.echedoros-a.g
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου