ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 Λόγω τεχνικού προβληματος οι αναρτησεις θα γίνονται απο την επομενη Κυριακη 

Παντως η Παμμακεδονικη Ενωση βρισκεται στο θέατρο του πολεμου στην Ουκρανια και θα σας ενημερώνει 

Εκ της Συνταξεως

«Η Τουρκία χαρακτήρισε ως ‘τουρκικές δημοκρατίες’ δέκα ρωσικές περιοχές»- ρωσικό δημοσίευμα

 

Δέκα ρωσικές περιοχές χαρακτηρίστηκαν ως «αυτόνομες τουρκικές δημοκρατίες που δεν έχουν ακόμη ανεξαρτησία», γράφει τούρκικο δημοσίευμα το οποίο προσθέτει «πιστεύεται ότι υπάρχουν μεταξύ 200 και 250 εκατομμύρια Τούρκοι στον κόσμο, και περίπου το ένα τρίτο από αυτούς ζει στην Τουρκία», σύμφωνα με τo Ria Novosti.

Το ρωσικό δημοσίευμα επικαλείται την τουρκική εφημερίδα ‘Karar’ και αναφέρει ότι υπάρχουν συνολικά επτά τουρκικά κράτη:

 Τουρκία , Αζερμπαϊτζάν , Καζακστάν , Ουζμπεκιστάν , Κιργιστάν , Τουρκμενιστάν και "η κατεχόμενη Βόρεια Κύπρος, της οποίας η ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε μόνο από την Άγκυρα", όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται.

 Παρατίθενται επίσης αυτόνομες περιοχές με τουρκική πλειοψηφία - η Αυτόνομη Περιοχή Σιντζιάνγκ Ουιγούρων στην Κίνα (που ονομάζεται Ανατολικό Τουρκεστάν στο άρθρο), η Γκαγκαουζία στη Μολδαβία , το Καρακαλπακστάν στο Ουζμπεκιστάν και το Ναχιτσεβάν στο Αζερμπαϊτζάν.

Στη συνέχεια, το τούρκικο δημοσίευμα απαριθμεί «αυτόνομες τουρκικές δημοκρατίες». 

Αυτή η λίστα περιελάμβανε δέκα ρωσικές περιοχές: Ταταρστάν, Μπασκίρια, Τσουβάσια, Τούβα, Γιακουτία, Αλτάι, Καμπαρντίνο-Μπαλκαρία, Νταγκεστάν, Χακασία και Καρατσάι-Τσερκεσία. 

Παράλληλα, σημειώνεται ότι εκπρόσωποι των τουρκικών λαών δεν αποτελούν την πλειοψηφία σε όλες τις δημοκρατίες.

Μάλιστα, τα τουρκικά ΜΜΕ έχουν δημοσιεύσει πρόσφατα διάφορα άρθρα στα οποία τα εδάφη άλλων κρατών ονομάζονταν τουρκικά.

 Έτσι, πέρυσι, το τηλεοπτικό κανάλι TGRT έδειξε μια πρόβλεψη για την επέκταση της σφαίρας επιρροής της Άγκυρας έως το 2050 στα Βαλκάνια, την Υπερκαυκασία, τη Μέση Ανατολή, την Κεντρική Ασία, καθώς και τη νότια Ρωσία και την περιοχή του Βόλγα, καταλήγει το ρωσικό δημοσίευμα.

ria.ru

(Σημ. Το άρθρο αναφέρεται σε αυτό το δημοσίευμα της Karar)

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Κοβάτσεφσκι-Μητσοτάκης: Αναπτύσσουμε στρατηγικά ενεργειακά έργα

 

Ο Πρωθυπουργός, Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι, στο πλαίσιο της ατζέντας του για διμερείς συναντήσεις στο περιθώριο της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου, συναντήθηκε σήμερα με τον Πρωθυπουργό της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Στη συνάντηση, ο Κοβάτσεφσκι εξέφρασε την ικανοποίησή του για τις διμερείς σχέσεις και τη φιλία μεταξύ των δύο χωρών καθώς υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες περαιτέρω προώθησης και επέκτασης, σύμφωνα με τη στρατηγική εταιρική σχέση που καθιερώθηκε με τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Οι δύο πρωθυπουργοί αναγνωρίζουν το κοινό συμφέρον για την πρόοδο των αμοιβαίων σχέσεων στις κοινές στρατηγικές και κεφαλαιακές ενεργειακές επενδύσεις, όπως η συμμετοχή της ΒM στον τερματικό σταθμό υγροποιημένου αερίου στον Αλεξανδρούπολη και η κατασκευή διασύνδεσης φυσικού αερίου με την Ελλάδα.

Στη συνάντηση, οι δύο πλευρές εξέφρασαν ικανοποίηση για τη συνεχή ενίσχυση του πολιτικού διαλόγου τα τελευταία χρόνια, ενώ ακολούθησαν επισκέψεις και συναντήσεις υψηλού επιπέδου που συνέβαλαν στην περαιτέρω εντατικοποίηση της δυναμικής και στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο χωρών και στην ανάπτυξη της οικονομικής συνεργασίας.

Ο Κοβάτσεφσκι εξέφρασε την ευγνωμοσύνη του για την ισχυρή υποστήριξη της Ελλάδας στη ΒM  για την υιοθέτηση του διαπραγματευτικού πλαισίου για την επίσημη έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ, κάτι που επιβεβαιώθηκε και σε αυτή τη συνάντηση.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Σκόπια: Το VMRO-NP προτείνει να γιορτάζεται μάχη του 1944 που πολέμησαν μαζί Σλάβοι και Βούλγαροι

Σλάβοι τσέτνικ στα Σκόπια (1943;)

 Στις 29 Νοεμβρίου 1944, η τρίτη ομάδα μάχης που αποτελούνταν από ένα Σλαβικό τάγμα και το Βουλγαρικό τάγμα «Χρίστο Μπότεφ» υπό τη διοίκηση του Γενικού Επιτελείου του Σλαβικού Στρατού, στην περιοχή του Κουμάνοβο διέλυσαν το Σώμα των Τσέτνικ της Βαρντάρσκας [вардарскиот четнички корпус], επισημαίνει το VMRO-Λαϊκό Κόμμα του Λιούμπτσο Γκεοργκιέφσκι.

«Μέχρι τότε ήταν μια από τις μεγαλύτερες μάχες και η μεγαλύτερη νίκη στην οποία οι μικρότεροι παρτιζάνοι νίκησαν μια μονάδα 800 Σλάβων Τσέτνικ.

»Με αυτόν τον τρόπο, δόθηκε τέλος στο Κίνημα των Σλάβων Τσέτνικ, οι οποίοι μέχρι το 1943 ήταν πολύ περισσότεροι από τους Σλάβους παρτιζάνους», σύμφωνα με το κόμμα.

Το VMRO-NP προτείνει φέτος αυτή η μάχη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου να σηματοδοτηθεί σε κρατικό επίπεδο, γιατί, όπως λένε, ποτέ σε αυτά τα 78 χρόνια δεν της δόθηκε κρατική σημασία και επισήμανση…

( Σημ. Τσέτνικ= τσέτα= ομάδα- πολέμησαν υπέρ του Άξονα εναντίον τον παρτιζάνων του Τίτο)

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

«Η εξουδετέρωση της τουρκικής αμφισβήτησης κυριαρχίας νησιών του Αιγαίου»- Στ. Φενέκος

 

Ποτέ στο παρελθόν δεν είχε εκφραστεί αυτό το επιχείρημα από την Τουρκία για όλα σχεδόν τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Γράφει ο

ΣΤΕΛΙΟΣ ΦΕΝΕΚΟΣ

Υποναύαρχος ε.α

Η αποστρατιωτικοποίηση μέχρι προχθές παρουσιαζόταν ως μία συμβατική υποχρέωση μας και ως εκεί. Τώρα το πάει πολλά βήματα πιο πάνω, με νέα ρητορική διαστρέβλωσης και ετεροχρονισμού των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.

Το κακό είναι ότι εάν μπούμε στην λογική να ανταπαντήσουμε με τον ίδιο τρόπο και να πούμε ότι παραβιάζει κι αυτή τις συνθήκες, με τις υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά και στις ακτές της Τουρκίας, είτε με την στρατιά του Αιγαίου και την απειλή πολέμου, τότε στην ουσία ανοίγουμε την συζήτηση προς την κατεύθυνση που θέλει και επιδιώκει.

Και αυτό που επιδιώκει είναι η παρελκυστική νομιμοποίηση του σαθρού επιχειρήματος της, που είναι: “Δεν τηρείς έναν όρο της συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων; Τότε αμφισβητείται η κυριαρχία σου επί των νήσων, που η κυριαρχία τους αναγνωρίσθηκε σε σένα με αυτές τις συνθήκες¨.

Ή όπως λέει στο ΝΑΤΟ: “Εάν αποστρατιωτικοποιήσεις τα νησιά που με απειλούν θα αποσύρω στην ενδοχώρα την στρατιά του Αιγαίου” (που σημειωτέον μπορεί να την αναπτύξει όταν θελήσει σε λίγες ώρες, ενώ τα νησιά θα είναι απροστάτευτα λόγω αδυναμίας αντίστοιχης ταχείας ενίσχυσής τους).

Αλλά το κυριότερο είναι ότι επιδιώκει με αυτήν την παρελκυστική τακτική δημόσιου διαλόγου και πρόκλησης για δημόσια εξωτερική πολιτική, να αναγνωρίζουμε έμμεσα καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας στα νησιά μας, μας πιέζει για να το αποδεχθούμε έμμεσα, πέφτοντας στην παγίδα να το συζητήσουμε (και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο και ΝΑΤΟ) κατ’ αντιστοιχία των όσων λέει.

Ας δούμε όμως τον ουσιαστικό αντίλογο:

1. Τα νησιά έχουν ενισχυθεί λόγω της ανάγκης και του δικαιώματος αυτοάμυνας τους (άρθρο 51 κατ. Χάρτη ΟΗΕ), όπως προκύπτει από το ότι ήδη δέχθηκαν επίθεση χωρίς υπαιτιότητά μας σε πόλεμο (Β’ΠΠ), αλλά και σήμερα κυριαρχεί το ίδιο δικαίωμα, από τις συνεχείς απειλές εκ μέρους της, τις υπερπτήσεις πάνω από αυτά, τις συνεχείς παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων και την προσπάθεια κατάληψης νησιού μας στα Ίμια με στρατιωτικές δυνάμεις που αποβιβάσθηκαν σε αυτά.

2. Μάλιστα η παρ. 30.6 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των συνθηκών, σαφώς ορίζει ότι σε περίπτωση διαστάσεως μεταξύ των υποχρεώσεων που απορρέουν από τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και των υποχρεώσεων που απορρέουν από συνθήκη, υπερισχύουν οι πρώτες. (δηλαδή το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων εθνών περί αυτοάμυνας σε περίπτωση απειλής, υπερισχύει έναντι κάθε άλλης υποχρεώσεώς μας που μπορεί να υπάρχει από συνθήκες). Και η απειλή υπάρχει ((πέραν των λοιπών σημερινών διεθνών απειλών).

3. Όλες οι περιοχές σε όλη την Ευρώπη αλλά και σε όλο το κόσμο, που είχαν κηρυχθεί αποστρατικοποιημένες ή περιορισμένων εξοπλισμών και οχύρωσης είτε πλήρους αφοπλισμού (χώρες), και μάλιστα με νεώτερες συνθήκες (π.χ. συνθήκη Παρισίων μετά τον Β’ΠΠ), αλλά και με τις ίδιες συνθήκες που έχουν συνυπογράψει οι χώρες αυτές, το καθεστώς αυτό έχει πάψει να υπάρχει. Π.χ. στην Ιταλία, στα σύνορα Γαλλίας-Ιταλίας, στην Τεργέστη, στον Τάραντα, στην Γερμανία, στην Ιαπωνία αλλά και στην Τουρκία.
Πέραν τούτων η ίδια η Ιταλία με την οποία συνυπογράψαμε την συνθήκη των Παρισίων, έχει αναγνωρίσει το δικαίωμά μας να ενισχύσουμε την άμυνα των Δωδεκανήσων, και ούτε κι εμείς αμφισβητήσαμε την δυνατότητα επανεξοπλισμού της.
Δηλαδή σύμφωνα με την στρεβλή λογική των Τούρκων τα νησιά μας θα έπρεπε να μην αμυνθούν κατά τον Β’ΠΠ και να είναι ανοχύρωτα, ούτε τα πλοία μας να τα προστατεύσουν για να καταληφθούν άνετα από τους Γερμανούς, ούτε να επιχειρούν από αυτά μαζί με τα συμμαχικά πλοία εναντίον των Γερμανών στο Αιγαίο.

Η γελοιότητα της θέσης τους βέβαια φαίνεται και από το ότι δεν παραπονέθηκαν ποτέ τότε και πολύ μετά, (επιτήδειοι ουδέτεροι γαρ), ούτε στους Γερμανούς για τον στρατό, τα πλοία και τις οχυρώσεις τους στα νησιά του ΒΑ Αιγαίου.

3. Τα νησιά του Αιγαίου δεν παραχωρήθηκαν έτσι απλά (ως παραχώρηση) από την Τουρκία και την Ιταλία, αλλά τα ανακτήσαμε μετά από νικηφόρο πόλεμο! (Όπως και χάσαμε εδάφη από πόλεμο). Και το καθεστώς κυριαρχίας επιβεβαιώθηκε από την κατάκτηση αυτή. Η Συνθήκη απλά είναι η τελική πράξη διευθέτησης της κυριαρχίας αυτής.
Μέχρι και το 1945, η διάθεση του εδάφους που αποκτήθηκε βάσει της αρχής της κατάκτησης έπρεπε να διεξάγεται σύμφωνα με τους ισχύοντες νόμους του πολέμου.
Αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να υπάρξει στρατιωτική νίκη και κυριαρχία επί των εδαφών ακολουθούμενη από ειρηνευτική διευθέτηση, με μια επίσημη Συνθήκη Ειρήνης που είχε και ως σκοπό να «αποκαθιστά τυχόν ελαττώματα στον τίτλο».
Μια συνθήκη ειρήνης ήταν το μόνο μέσο για να νομιμοποιηθεί η κατάκτηση σε καιρό πολέμου.

Το δικαίωμα κτήσης που κατοχυρώθηκε από την κατάκτηση δεν εξαρτιόταν από τη συναίνεση του αποστερημένου κράτους.

Ουσιαστικά, η ίδια η κατάκτηση ήταν μια νομική πράξη εξάλειψης των νόμιμων δικαιωμάτων άλλων κρατών χωρίς τη συγκατάθεσή τους.

Το δόγμα της κατάκτησης και οι εξ αυτού παραχθέντες κανόνες αμφισβητήθηκαν κυρίως μετά τον Β’ΠΠ από την ανάπτυξη της αρχής ότι ο επιθετικός πόλεμος είναι αντίθετος με το διεθνές δίκαιο. Η αρχή αυτή εκφράστηκε και στο καταστατικό της Κοινωνίας των Εθνών, στο Σύμφωνο Kellogg-Briand του 1928, στην συνέχεια στο “Δόγμα Stimson» το 1932 (και τα δύο αποδυναμώθηκαν στην πράξη τότε) και αργότερα στις αποφάσεις των διεθνών στρατιωτικών δικαστηρίων που δημιουργήθηκαν στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να δικάσουν όσους κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ειρήνης, ως Αρχές της Νυρεμβέργης.

Το Σχέδιο Διακήρυξης για τα Δικαιώματα και τις Υποχρεώσεις των Κρατών, που διατυπώθηκε το 1949 από την Επιτροπή Διεθνούς Δικαίου του ΟΗΕ, περιείχε (στο άρθρο XI) τον κανόνα ότι τα κράτη υποχρεούνται να μην αναγνωρίζουν εδαφικές κατακτήσεις που επιτυγχάνονται με επιθετικό πόλεμο.

Η απαγόρευση των εδαφικών κατακτήσεων επιβεβαιώθηκε και διευρύνθηκε από τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος προβλέπει στο άρθρο 2, παράγραφος 4, ότι «όλα τα μέλη πρέπει να απέχουν στις διεθνείς τους σχέσεις από την απειλή ή τη χρήση βίας κατά της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους, ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο που δεν συνάδει με τους σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών.”
Συνεπώς ακόμη και αν ισχυρίζεται η Τουρκία στην περίπτωση της Κύπρου ότι κατέκτησε το κατεχόμενο τμήμα γιατί κέρδισε στον πόλεμο εν τούτοις δεν ευσταθεί το επιχείρημα λόγω των εξελίξεων στο Διεθνές Δίκαιο (προαναφέρθηκαν) όπως άλλωστε έχει ήδη κριθεί και αποφασισθεί από το ΣΑ/ΟΗΕ ως παράνομη κατοχή και ως διαρκές έγκλημα κατά της ειρήνης.

4. Σύμφωνα με το άρθρο 31.3.α.β. της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών:
« Μαζί με το σύνολο της συνθήκης, θα λαμβάνεται υπόψη:
β) κάθε μεταγενέστερη πρακτική που ακολουθείται κατά την εφαρμογή της συνθήκης, από την οποία προκύπτει συμφωνία των μερών ως προς την ερμηνεία της συνθήκης.»
ΣΧΟΛΙΟ : Επί πολλές δεκαετίες μετά την Συνθήκη της Λωζάννης, η πρακτική μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδος δείχνει ότι αφενός δεν αμφισβητήθηκε το καθεστώς των νήσων, αφετέρου αναγνωρίσθηκε με δηλώσεις του Υπεξ της Τουρκίας ότι η Συνθήκη του Μοντρέ για τα Στενά του 1923 είχε σαν αποτέλεσμα και την κατάργηση των διατάξεων για το καθεστώς των μη οχυρώσεων στην Λήμνο και στην Σαμοθράκη.
Συγκεκριμένα:

Στις 6 Μαΐου 1936, ο πρεσβευτής της Τουρκίας στην Αθήνα Ρουσέν Εσρέφ, έστειλε στον τότε πρωθυπουργό και ΥΠΕΞ Ιωάννη Μεταξά, την εξής επιστολή:
«Κατ’ εντολήν της κυβερνησεώς μου… είμαστε εξ ολοκλήρου σύμφωνοι όσον αφορά στη στρατιωτικοποίηση αυτών των δύο νησιών (Λήμνου και Σαμοθράκης), ταυτόχρονα με τον εξοπλισμό των Στενών».

Ενώ ο Τούρκος ΥΠΕΞ Ρουστού Αράς, κατά τη διαδικασία κύρωσης της Σύμβασης του Μοντρέ στην τουρκική εθνοσυνέλευση, δήλωσε τα εξής (Παρασκευή 31 Ιουλίου 1936).
«Οι διατάξεις που αναφέρονται στα νησιά Λήμνος και Σαμοθράκη, τα οποία ανήκουν στη φίλη και γείτονα Ελλάδα και ήσαν αποστρατιωτικοποιημένα βάσει των σχετικών διατάξεων της Συμβάσεως της Λωζάννης, καταργούνται και αυτές από τη Σύμβαση του Μοντρέ». (5η Σύνοδος τουρκικής εθνοσυνέλευσης, 81η συνεδρίαση). Και η Τουρκία προχώρησε στην οχύρωση της Ίμβρου και της Τενέδου, τις οποίες χαρακτήρισε επιτηρούμενες ζώνες.
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ

1. Τα επιχειρήματα της Τουρκίας διαστρεβλώνουν τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου, επιχειρείται επιλεκτική ερμηνεία με επίκληση αβάσιμων ετεροχρονισμών του Διεθνούς Δικαίου (διαμορφώνει επιχειρήματα επικαλούμενη επιλεκτικά άρθρα πολύ μεταγενέστερων συνθηκών, για ζητήματα που είχαν διαμορφωθεί με άλλες συνθήκες που ίσχυαν πολλές δεκαετίες πριν).

2. Δεν πρέπει να πέσουμε στην παγίδα να οξύνουμε τις αντιδράσεις μας απαντώντας κι εμείς σπασμωδικά σε κάθε ρήση Τούρκων κυβερνητικών παραγόντων, με αόριστα και απροετοίμαστα επιχειρήματα

3. Και οπωσδήποτε όχι μέσω επιπόλαιων τοποθετήσεων πολλών διαφορετικών κυβερνητικών και κομματικών στελεχών. Δεν κάνουμε πλειοδοσία πατριωτισμού με αυτά τα θέματα, πόσο μάλλον όταν όσοι μιλάνε δεν τα γνωρίζουν καλά.

4. Φαίνεται για μία ακόμη φορά η αδυναμία μας να προνοήσουμε επί των Τουρκικών διεκδικήσεων και να διαμορφώσουμε σοβαρά νομικά επιχειρήματα, εξαντλητικά ερευνημένα και δομημένα, ως απαντήσεις στην Τουρκική πλευρά, που θα δίνονται από συγκεκριμένους θεσμικούς εκπροσώπους με πρωτοβουλία δική μας και κεντρικό κυβερνητικό έλεγχο και μόνον όταν εμείς αποφασίζουμε εάν, πότε και πως πρέπει να δοθούν.

5. Η υπόθεση της αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας επί νήσων του Αιγαίου δεν είναι μία συνηθισμένη υπόθεση για να την αποκρύψουμε, να μην την εξετάσουμε εξαντλητικά και να μην προετοιμασθούμε από όλες τις πλευρές για αυτό (Πολιτικές, νομικές, διπλωματικές και άμυνας)

6. Ο θεσμός του Εθνικού Συμβούλου Ασφαλείας έχει αποδειχθεί και αποδεικνύεται καθημερινά, ότι δεν ,μπορεί να λειτουργήσει προσωποπαγώς.
7. Χρειάζεται άλλη δομή, διαφορετική οργάνωση, σκοπούς και λειτουργία από αυτά που έχουν προβλεφθεί και «η κοινωνία αξιών» έχει ήδη κάνει συγκεκριμένη μελέτη και έχει προτείνει στην κυβέρνηση συγκεκριμένη πρόταση δημοσιευμένη ευρύτατα.

 

 

Πηγη:

Militaire News

https://www.militaire.gr

 

Σκόπια- Κοβάτσεφσκι- Φραγκογιάννης: Οι σχέσεις με την Ελλάδα εξελίσσονται σε στρατηγική εταιρική σχέση

 

Ο Πρωθυπουργός Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι υποδέχθηκε σήμερα τον υφυπουργό Εξωτερικών, αρμόδιο για την Οικονομική Διπλωματία της Ελλάδας, Κώστα Φραγκογιάννη, ο οποίος πραγματοποιεί διήμερη επίσκεψη εργασίας στη χώρα.

Στη συνάντηση εκφράστηκε αμοιβαία ικανοποίηση για τις σχέσεις των δύο χωρών, οι οποίες συνεχώς αναπτύσσονται και ανεβαίνουν σε επίπεδο στρατηγικής εταιρικής σχέσης, ως όφελος της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο πρωθυπουργός Κοβάτσεφσκι τόνισε ότι οι δύο χώρες επικεντρώνονται πλέον στην προώθηση της οικονομικής συνεργασίας, στην οποία βρίσκονται κοινά ενεργειακά έργα, όπως η κατασκευή διασύνδεσης για σύνδεση φυσικού αερίου και η επένδυση της Δημοκρατίας της ΒM στον τερματικό σταθμό υγροποιημένου αερίου στην Αλεξανδρούπολη καθώς αναμένεται να καταλάβει ιδιαίτερη θέση για μόνιμη παροχή ενέργειας σε οικίες και επιχειρήσεις.

Ο  Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών, τόνισε ότι η χώρα του, όπως και πριν, παραμένει σε ισχυρή υποστήριξη προς τη ΒM στην πορεία της προς την ένταξη στην ΕΕ ως ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ελλάδα.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Αντιπολίτευση Σκοπίων: Δεν είμαστε Βούλγαροι

 

Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης, Χρίστιαν Μίτσκοσκι,  δήλωσε την Πέμπτη ότι δεν είναι αισιόδοξος για την επίλυση της διαφοράς με τη Σόφια ενώ η βουλγαρική πλευρά,  όπως είπε,  συνεχίζει να αρνείται τη σλαβομακεδονική ταυτότητα, γλώσσα και πολιτισμό ή να επιμένει ότι «έχουμε μια κοινή ιστορία από τον Μεσαίωνα μέχρι το 1945 ή ότι ήμασταν Βούλγαροι».

Ο ηγέτης του VMRO-DPMNE είπε ότι επιθυμεί μια συμφωνία με τη βουλγαρική πλευρά, μια συμφωνία που, σύμφωνα με τον Μίτσκοσκι, δεν θα είναι μονομερής ή θα παραβιάζει την αξιοπρέπεια της σλαβομακεδονικής πλευράς.

«Θέλω να είμαι αισιόδοξος. Είμαστε πάντα αισιόδοξοι ότι θα υπάρξει μια άξια συμφωνία, ότι η συμφωνία δεν θα είναι μονόπλευρη, αλλά θα είναι πραγματικά ανάλογη. Αλλά, δυστυχώς, αυτό δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής, αν και νωρίτερα ήμουν πεπεισμένος ότι έχουν λυθεί όλα τα προβλήματα με τους γείτονες. Βλέπουμε ότι τα προβλήματα με τους γείτονες δεν λύνονται, αντιθέτως. Δεν μπορούμε να δεχτούμε ότι ήμασταν Βούλγαροι μέχρι το 1945, δηλαδή από τον Μεσαίωνα έως το 1945, ότι έχουμε κοινή ιστορία και ότι ήμασταν Βούλγαροι. «Όλα ακούγονται κάπως παράδοξα», είπε ο Μίτσκοσκι, σχολιάζοντας τις πρόσφατες εξελίξεις μεταξύ των δύο χωρών.

 Οι ιστορικοί της Μακεδονίας και της Βουλγαρίας έχουν επίσης εκφράσει εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για τη σλαβομακεδονική γλώσσα και ταυτότητα.

Ο αρχηγός του VMRO-DPMNE Χρίστιαν Μίτσκοσκι κατηγόρησε επίσης την κυβέρνηση της Βόρειας Μακεδονίας ότι κρατά μυστικές τις συνομιλίες με τη βουλγαρική πλευρά, θέτοντας αμφιβολίες για παραίτηση από ζητήματα που σχετίζονται με τα εθνικά συμφέροντα της χώρας.

Ο επικεφαλής της κυβέρνησης των Σκοπίων, Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι, χαρακτήρισε «ψευδή πατριωτισμό» τις προειδοποιήσεις του Μίτσκοσκι, ενώ απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι «η κυβέρνηση παραιτείται από τις κόκκινες γραμμές που ενέκρινε η Βουλή».

«Είναι αναληθές και απαράδεκτο για οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα να επιδεικνύει χαμηλό και ελεύθερο πολιτικό μάρκετινγκ για προσωπικά συμφέροντα καθώς και ψευδή πατριωτισμό. Για μένα και για όλους τους προγόνους δεν υπάρχει δίλημμα ούτε αμφιβολία ότι ο αγώνας μας ήταν για ελευθερία, ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος. «Δεν υπάρχει καμία κίνηση από τις θέσεις μας σχετικά με τις κόκκινες γραμμές», δήλωσε ο πρωθυπουργός της ΒM, Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι.

 Σκόπια και Σόφια σχημάτισαν ομάδες εργασίας στις 25 Ιανουαρίου για να συζητήσουν την οικονομική συνεργασία, παρά τα ανεπίλυτα ιστορικά ζητήματα. Αυτές οι ομάδες στοχεύουν να έχουν αποτελέσματα εντός έξι μηνών, που θα οδηγούσαν σε συμφωνία για την ουσία της διαμάχης, τη σλαβομακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, που δεν αναγνωρίζονται από τη Σόφια.

Λόγω διαφωνιών σχετικά με τη σλαβομακεδονική γλώσσα και ταυτότητα, η Βουλγαρία τον Νοέμβριο του 2020 εμπόδισε την έναρξη των ενταξιακών συνομιλιών της ΒM με την Ευρωπαϊκή Ένωση.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Ελληνοτουρκικά: Ο χρόνος τελειώνει και η Αθήνα θα πρέπει να σηκώσει το γάντι χθες

Είναι λάθος να πιστέψουμε ότι ο Ερντογάν εγκατέλειψε τον νεο-οθωμανισμό, επειδή την τελευταία περίοδο υιοθετεί κατά προτεραιότητα, πολιτικές που ενεργοποιούν μια περίεργη κινητικότητα στο Τουρκογενές περιβάλλον της Κεντρικής Ασίας…

Του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Αυτό που κάνει αυτήν την στιγμή η Τουρκία, είναι να εφαρμόζει στην πράξη μια πολυδιάστατη και περισσότερο ευέλικτη Εξωτερική πολιτική (ένα μείγμα παραφρασμένου Γκιουλενισμού και Νταβοτούγλειας προσέγγισης δηλαδή) η οποία, χωρίς να υποστέλλει ούτε κατ’ ελάχιστον τα γνώριμα επιθετικά και αναθεωρητικά της χαρακτηριστικά, αξιοποιεί στοχευμένα την διττή φυσιογνωμία της, προκειμένου να αποκομίσει πολλαπλά στρατηγικά ωφελήματα και να εξασφαλίσει στην Τουρκία, τον πολυπόθητο ηγετικό ρόλο στην ρευστή και ευμετάβλητη σκακιέρα της Ευρασίας, αλλά και την δυνατότητα λειτουργικής συνάφειας με όλους τους κρίσιμους συντελεστές στην ευρύτερη περιοχή, για την αποτελεσματικότερη προς όφελός της διαχείριση της ατζέντας της επόμενης μέρας. Πιο συγκεκριμένα αυτό που επιδιώκει η Άγκυρα μέσα από αλλεπάλληλους και ενίοτε αντιφατικούς τακτικισμούς, είναι…

Από την μία μεριά να εξασφαλίσει την ευόδωση των προσπαθειών της που αποσκοπούν στην ουσιαστική αποκατάσταση των κλονισμένων σχέσεων της Τουρκίας με τον Αραβικό κόσμο, ο οποίος αποστρέφεται τον Τουρκικό νεο-οθωμανικό μαξιμαλισμό και τον εκλαμβάνει ως απειλή για τα ιστορικά του κεκτημένα…

Και από την άλλη, συνεχίζει να αναβαθμίζει και να κλιμακώνει περαιτέρω τον νεο-οθωμανικό επιθετικό διεμβολισμό που απειλεί να τροποποιήσει τις ισορροπίες στην Βαλκανική αλλά και συνολικότερα στην Δυτική Ευρώπη.

Η πατρίδα μας, βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σημείο αναφοράς στο οποίο συνυπάρχουν και αλληλοδιαπλέκονται στοιχεία από το συνδυασμένο τακτικό οπλοστάσιο της Τουρκίας. Αυτή είναι μια κρίσιμη παράμετρος που επιτείνει την αποσταθεροποίηση, ευνοεί την ανασύνταξη και τον επαναπροσδιορισμό των περιφερειακών συνευρέσεων, επαναπροσδιορίζει το στρατηγικό τους βάθος και εντέλει καθιστά περισσότερο σύνθετη την διαδικασία αναζήτησης προσήμου στην διαχείριση της περιφερειακής εξίσωσης ισχύος που τελεί υπό διαμόρφωση.

Αυτός είναι και ο λόγος που επιμένουμε ότι, εάν η Ελλάδα δεν θέλει να παραδοθεί «στον αυτόματο» περιμένοντας αργά ή γρήγορα το μοιραίο, αυτό που οφείλει να κάνει είναι να αλλάξει τους κανόνες του παιχνιδιού, πράγμα που απαιτεί σχέδιο, στοχευμένους επιτελικούς χειρισμούς και πολιτικό προσωπικό ικανό και αποφασισμένο να το υλοποιήσει.

Προφανώς δεν αρκεί να διαπιστώνουμε ότι η Τουρκία υπονομεύει σταθερά και με δυναμισμό τις ψευδαισθήσεις πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε ο ασταθής περιφερειακός βηματισμός της χώρας μας ο οποίος ενεργοποιήθηκε κατά την διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Και φυσικά δεν είναι δυνατόν να πιστεύουμε ότι μπορεί να παράξει αποτελέσματα, η αποσπασματική και άτολμη καταγγελία της πειρατικής δράσης με την οποία η Τουρκική Εξωτερική πολιτική αποσκοπεί, άλλοτε να συμπαρασύρει σε ουσιαστική κατάρρευση τα φειδωλά ενεργειακά μας όνειρα και άλλοτε να ενισχύσει δυναμικές αποσταθεροποίησης στον ευαίσθητο και ασταθή χώρο της Βαλκανικής και όχι μόνο.

Από την άλλη μεριά, αυτό το διαρκές ανάθεμα για όλα όσα δεν κάνουμε (χωρίς όμως ταυτόχρονα και να τα κατονομάζουμε) και η αναπαραγωγή μιας αδιέξοδης ανησυχίας η οποία εκφράζεται από κύκλους αναλυτών, για την πιθανότητα να ξεμείνουμε μόνοι, αγκαλιά με την γκρίνια μας και τους μίζερους λιβανωτούς για το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο περιγράφουμε εξαιρετικά τις προβλέψεις του αλλά επιμένουμε να μην αποτολμούμε τα αυτονόητα ως προς την εφαρμογή του υπό τον φόβο των συνεπειών, δεν είναι παρά ένας άλλος δρόμος που οδηγεί στον συμβιβασμό και από αυτήν την άποψη δεν συνιστά παραγωγική προσέγγιση μιας πρόκλησης για την διαχείριση της οποίας η Ελλάδα οφείλει ήδη από χθες να έχει σηκώσει το γάντι.

Τι ακριβώς περιμένουμε;;;

Τι είναι άραγε αυτό που δικαιολογεί ή που θα μπορούσε ίσως να ερμηνεύσει λογικά την κατά τα λοιπά ανεξήγητη διάθεσή μας να ευελπιστούμε σε κάτι;;; Το ερώτημα προφανώς δεν έχει απάντηση, ενώ οι κρίσιμες διαπιστώσεις που καταγράφονται, είναι αδύνατον να παραπέμψουν σε όποια αισιόδοξη προοπτική.

Κάθε επόμενη μέρα, επιδεινώνει έτι περαιτέρω την ήδη δεινή θέση στην οποία περιέρχεται η χώρα. Την επιδεινώνει στρατηγικά και ακυρώνει σταδιακά τα διαφαινόμενα τακτικά της πλεονεκτήματα.

Οι προτεραιότητες των «συμμάχων» μας, «καταπίνουν» κυριολεκτικά το εθνικό μας «ντέρτι» για όλα εκείνα που ονειρευόμαστε και που ουδέποτε τολμήσαμε να βάλουμε με θάρρος και με την αυτονόητη απαίτηση στο τραπέζι…

Οι επιθετικοί τακτικισμοί της ανταγωνιστικής Τουρκίας, τροποποιούν αιφνίδια την ατζέντα και τους όρους του περιφερειακού παιγνίου, ενώ οι ρυθμοί απόκρισης με τους οποίους λειτουργεί το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αδυνατούν να παρακολουθήσουν τις εξελίξεις σε ένα περιβάλλον δυναμικά μεταβαλλόμενο…

Τα διαθέσιμα κίνητρα που πασάρονται στην γεωπολιτική πιάτσα και καθορίζουν, στάσεις, συμπεριφορές, και κινήσεις στο διπλωματικό παρασκήνιο, εναλλάσσονται ταχύτατα και αναζητούν παίκτες έτοιμους και αποφασισμένους να τα ρευστοποιήσουν, δημιουργώντας το ανάλογο περιβάλλον ευκαιριών…

Σε μια ρευστή σκακιέρα που αναζητεί εναγωνίως πρωταγωνιστές, επιλέγουμε συνειδητά τον ρόλο του συμπαθέστατου κομπάρσου, που δεν διεκδικεί γιατί απλούστατα συνήθισε να συμβιβάζεται με τον συμπληρωματικό ρόλο που του αναθέτουν…

Οι συμμαχικές δομές στις οποίες συμμετέχει η χώρα, ουδέποτε λειτούργησαν ως πολλαπλασιαστής της Εθνικής ισχύος. Για το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αυτές οι δομές αντιμετωπίστηκαν πάντα ως ένα χωνευτήρι προσδοκιών, που είχε την δυνατότητα να συγκρατεί τους κλυδωνισμούς, ακόμη και μετά από εθνικές τραγωδίες, έτσι ώστε να μην διαχυθούν με τρόπο ανεξέλεγκτο μέσα στην κοινωνία…

Βεβαίως τα βήματα που έχουν συντελεστεί αναφορικά με τον εξοπλιστικό εκσυγχρονισμό της χώρας μας, είναι σημαντικά και σε καμία περίπτωση δεν έχουμε την πρόθεση να τα υποβαθμίσουμε. Θα πρέπει όμως να είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι… 

• Το συγκριτικό πλεονέκτημα που εξασφαλίζεται ΔΕΝ είναι διαρκές… 
• Το ευνοϊκό περιφερειακό περιβάλλον, όπως και το περιβάλλον των ενδοσυμμαχικών αντιθέσεων, οι οποίες συνθέτουν έναν σημαντικό πολλαπλασιαστή ισχύος ΔΕΝ θα παραμένει ες αεί αμετάβλητο… 

Και βεβαίως οι ρυθμοί που καταγράφονται και σχετίζονται με τις μεταβολές ισορροπιών και προσεταιρισμών στην σύνθετη περιφερειακή σκακιέρα, ΔΕΝ θα περιμένουν το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό να συνειδητοποιήσει με το πάσο του τις αλλαγές που συντελούνται.

Οι στιγμές είναι κρίσιμες…

Για μια σειρά από πολύ συγκεκριμένους λόγους, που εάν και αυτήν την φορά επιμείνουμε να μην αξιολογήσουμε σωστά το μέτρο της πραγματικής τους αποτίμησης, είναι αμφίβολο εάν η ζωή και οι εξελίξεις θα δώσουν στην χώρα μας μια δεύτερη ευκαιρία. Η κρισιμότητα αυτών των στιγμών, προσδιορίζεται κυρίως από τρία πράγματα:

Πρώτον: Από τα δυσκολοξεπέραστα αδιέξοδα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπη η Δυτική συμμαχία, στην προσπάθειά της να διαχειριστεί το κρίσιμο στοίχημα του Ουκρανικού και μέσω αυτού τις αμφιλεγόμενες φιλοδοξίες της στην νέα πλανητική εξίσωση ισχύος. Η επόμενη μέρα δεν θα είναι η ίδια… 

• ΟΥΤΕ για την ενότητα στις γραμμές της Δυτικής συμμαχίας… 
• ΟΥΤΕ για το τρωθέν κύρος της… 
• ΟΥΤΕ για την διάταξη ισχύος μεταξύ των μερών της… 
• ΟΥΤΕ βεβαίως για την κοινότητα των στρατηγικών τους προσανατολισμών.

Δεύτερον: Από το γεγονός πως ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ο στρατηγικός σχεδιασμός της Τουρκίας παραμένει ημιτελής, παρά τον δυναμισμό και την πολυμορφία με την οποία εκδηλώνεται. Η στρατηγική μεταστροφή της γειτονικής χώρας βρίσκεται στο μεταίχμιο και δεν θεωρείται ολοκληρωμένη, επομένως η πιθανότητα του απρόβλεπτου παραμένει πάντα παρούσα… 

• Το status «μηδενικά προβλήματα» δεν έχει διασφαλιστεί επαρκώς και σε βαθμό που να αποπνέει στους επιτελείς της μια σχετική στρατηγική βεβαιότητα που να λύνει τα χέρια τους για ευρύτερους στρατηγικούς αναπροσανατολισμούς… 
• Η πλειοψηφία των διμερών της σχέσεων – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – παραμένει καθηλωμένη στην διαβάθμιση «ΛΥΚΟΦΙΛΙΑ»… 
• Η επαμφοτερίζουσα γεωστρατηγική της περπατησιά, σε περίπτωση ουσιαστικής εμπλοκής της Τουρκίας σε θέατρο επιχειρήσεων, απομειώνεται δραματικά και από τακτικό συγκριτικό πλεονέκτημα μεταμορφώνεται σε στρατηγική Αχίλλειο πτέρνα… 

Για όλους αυτούς τους λόγους, αυτό που οφείλουμε ως χώρα να διακρίνουμε, είναι ότι πίσω από τα θορυβώδη επικοινωνιακά ταραταζούμ και τις κινήσεις εντυπωσιασμού στις οποίες ομολογουμένως προβαίνει η γειτονική χώρα, αυτήν την στιγμή η Τουρκία ΔΕΝ διαθέτει ΟΥΤΕ την επιχειρησιακή ετοιμότητα, ΟΥΤΕ βεβαίως και την επάρκεια, να ανταποκριθεί στις αυξημένες απαιτήσεις μιας σύγκρουσης. Προφανώς, αυτό το γνωρίζουν καλά και οι «σύμμαχοι» οι οποίοι παρά τους όποιους δισταγμούς στην διαχείρισή τους προκειμένου να μην χάσουν το Τουρκικό «κελεπούρι», δεν τρέφουν φρούδες επιχειρησιακές προσδοκίες για μια ευρύτερη Τουρκική εμπλοκή στην περιφερειακή τους ατζέντα…

Τρίτον: Από το γεγονός ότι ο περιβάλλοντας χώρος, στα μεν Βόρεια σύνορα της χώρας παραμένει ακόμη ασταθής, άρα και μειωμένης βαρύτητας ως δυνητικό πρόβλημα που θα μπορούσε να λειτουργήσει συμπληρωματικά στο πλαίσιο των νεο-οθωμανικών επιδιώξεων, ενώ στα Νότια σύνορα της χώρας, το περιβάλλον της αβεβαιότητας που συνεχίζει να καταγράφεται, μπορεί να μετατραπεί σε προνομιακό πεδίο διεργασιών με τις κατάλληλες πρωτοβουλίες που απαιτείται να αναληφθούν από μια στρατηγικά χειραφετημένη Ελλάδα.

Η συνισταμένη όλων των παραπάνω…

Παραπέμπει σε μια κατάσταση δύσκολη μεν, αλλά ξεκάθαρα ευνοϊκή για την αποτελεσματική προώθηση της Εθνικής ατζέντας. Στην παρούσα ιστορική συγκυρία, η Ελλάδα δεν θα πρέπει να ενσωματωθεί στα συμμαχικά στρατηγικά αδιέξοδα παραπέμποντας γι’ ακόμη μια φορά στην Καλένδες τις δικές της αδιαπραγμάτευτες εθνικές προτεραιότητες, διότι είναι βέβαιο πως η «επιστροφή από την περιπέτεια» θα την φέρει αντιμέτωπη με μια συνολικά καινούρια κατάσταση ΚΑΙ στο Αιγαίο, ΚΑΙ στην Κύπρο, αλλά ΚΑΙ στην ΝΑ Μεσόγειο. Η συγκυριακή επιχειρησιακή ανεπάρκεια της Τουρκίας, δεν την εμποδίζει από το να προβαίνει σε στοχευμένους διπλωματικοπολιτικούς χειρισμούς που αποκτούν προστιθέμενη αξία στο Ανατολίτικο παζάρι στην λαγνεία του οποίου δυστυχώς εγκλωβίζονται ΚΑΙ οι περισπούδαστοι «σύμμαχοι» αλλά ΚΑΙ οι Διεθνείς οργανισμοί.

Άλλωστε το γεγονός ότι αυτήν την στιγμή συζητούμε για τον Τουρκικό επιθετικό τακτικισμό, αποδεικνύει ότι αυτός υπάρχει και ότι κατά την διαδικασία της εφαρμογής του παράγει συγκεκριμένα και υπολογίσιμα αποτελέσματα. Δυστυχώς αλλά την ίδια στιγμή, ΟΥΔΕΙΣ και ΠΟΥΘΕΝΑ συζητά για την στόχευση και την υπολογίσιμη αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Διπλωματίας. Και δεν συζητά διότι απλούστατα το μέγεθος του αποτελέσματός της ΔΕΝ απασχολεί και ΔΕΝ προβληματίζει κανέναν.

Η Ελλάδα λοιπόν δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο  να περιμένει την επιδείνωση της κατάστασης, αφού το μόνο σίγουρο είναι πως κάθε περαιτέρω αναμονή μόνο σε επιδείνωση της θέσης της μπορεί να οδηγήσει. Αντιθέτως, αυτό που οφείλει να κάνει, είναι να βγει μπροστά με συγκεκριμένες διπλωματικοπολιτικές πρωτοβουλίες θεμελίωσης και υπεράσπισης των Εθνικών της Δικαίων, διαμηνύοντας ταυτόχρονα την αποφασιστικότητά της να μην ανεχτεί προκλήσεις και τετελεσμένα που να αμφισβητούν τον σκληρό πυρήνα της κυριαρχίας της και τα κυριαρχικά δικαιώματά της.

Εννοείται ότι όλα τα παραπάνω, προϋποθέτουν πως έχει διασφαλιστεί η απόλυτη επιχειρησιακή και διπλωματική ετοιμότητα, ούτως ώστε η πρώτη αήθης Τουρκική πρόκληση, να πυροδοτήσει το πρώτο συντριπτικό στρατηγικό πλήγμα που θα καταστήσει την χώρα μας πρωταγωνίστρια των εξελίξεων και θα διασφαλίσει την επιτυχή έκβαση μιας υποβόσκουσας σύγκρουσης που δυστυχώς ή ευτυχώς ΔΕΝ αποφεύγεται όσο η πολιτική τάξη της χώρας μας εθελοτυφλεί. Αντιθέτως οι εκδηλώσεις της εθελοτυφλίας το μόνο που προδιαγράφουν είναι την σίγουρη ήττα και τον οδυνηρό γεωπολιτικό ακρωτηριασμό. Τίποτε άλλο… Όποιος έχει δεύτερη γνώμη επ’ αυτού, ιδού η Ρόδος… Ας την καταθέσει να το συζητήσουμε…

Η δική μας επιλογή, δεν είναι να προσδώσουμε υπόσταση στην υποχωρητικότητα και τον συμβιβασμό, προεξοφλώντας την ήττα. Η Ελλάδα έχει υποχρέωση να ασκήσει τα νόμιμα γυρίζοντας οριστικά και αμετάκλητα την πλάτη στις Σειρήνες που την καλούν να πετάξει λευκή πετσέτα και να αυτοκαταργηθεί…

 

 

Πηγη:

Militaire News

https://www.militaire.gr

 

Νέα γεωπολιτική στον Καύκασο που μειώνει το ρόλο της Τουρκίας – συμμετοχή Ελλάδας

 

Ο διάδρομος διέλευσης Περσικός Κόλπος – Εύξεινος Πόντος είναι περισσότερο από δύο φορές μικρότερος από τη διαδρομή μέσω της Διώρυγας του Σουέζ και η παράδοση εμπορευματοκιβωτίων είναι πολύ φθηνότερη, γράφει ρωσικό δημοσίευμα.

Έτσι, εάν το Ιράν τα καταφέρει, θα είναι σοβαρό πλήγμα στις γεωπολιτικές φιλοδοξίες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας. 

Όσο για τη σημασία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα ως μεγάλου κόμβου logistics, δεν θα μειωθεί, αλλά αντίθετα: η ροή φορτίου στα ρωσικά λιμάνια της Ρωσίας θα αυξηθεί.

 Ο Ιρανός Υφυπουργός Εξωτερικών Μεχντί Σαφάρι, ο οποίος είναι αρμόδιος για οικονομικά θέματα, δήλωσε ότι τον Απρίλιο-Μάιο, έχει προγραμματιστεί να διεξαχθεί στη Σόφια «ο έκτος γύρος διαπραγματεύσεων για μια συμφωνία για τον διάδρομο Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας». 

Είναι αλήθεια ότι δεν είναι βέβαιο ότι θα τελειώσουν με την υπογραφή τελικής συμφωνίας. 

Υπενθυμίζουμε ότι μαζί με την Τεχεράνη, το Αζερμπαϊτζάν, η Αρμενία, η Γεωργία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή.

 Στα τέλη του περασμένου έτους, σε συνεργασία με το Μπακού και την Τιφλίδα, εφαρμόστηκε πιλοτικό πρόγραμμα μεταφοράς φορτίου από το Ιράν στη Μαύρη Θάλασσα. 

Στο πλαίσιο της διαδρομής διαμετακόμισης, έχουν ήδη σταλεί πιλοτικά φορτία εδώ και τέσσερις μήνες για την παράδοση ιρανικών αγαθών στο Αζερμπαϊτζάν μέσω των συνόρων στην Αστάρα, καθώς και σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης μέσω των λιμανιών της Γεωργίας στη Μαύρη Θάλασσα.

 Από εκεί, πλοία με τροχοφόρα οχήματα που μεταφέρουν εμπορεύματα διασχίζουν τη Μαύρη Θάλασσα, κατευθύνονται προς βουλγαρικά λιμάνια (Μπουργκάς και Βάρνα), μετά τα οποία κατευθύνονται προς την Ελλάδα και περαιτέρω προς τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Από αυτή την άποψη, το Ιράν σκοπεύει να συνδέσει τα λιμάνια του που βρίσκονται στη Θάλασσα του Ομάν (Chabahar) και στον Περσικό Κόλπο (Bender Abbas, Imam Khomeini και Khorramshahr) στα νότια της χώρας με λιμάνια που βρίσκονται στην Κασπία Θάλασσα (Amir Abad , Novshahr, Anzali και Astara) στα βόρεια μέσω του ιρανικού σιδηροδρομικού δικτύου. 

Έτσι, ο διάδρομος θα συνδέει τέσσερις βασικές θαλάσσιες λεκάνες:

 1) τον Περσικό Κόλπο και τη Θάλασσα του Ομάν (Ιράν),

 2) την Κασπία Θάλασσα (Ιράν και Αζερμπαϊτζάν),

3) τη Μαύρη Θάλασσα (Γεωργία και Βουλγαρία),

4 ) η Μεσόγειος Θάλασσα (Ελλάδα). 

Είναι επίσης σημαντικό να σημειωθεί ότι ο διαμετακομιστικός διάδρομος Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας, ο διεθνής διάδρομος μεταφορών Βορρά-Νότου και ο κινεζικός «Μία ζώνη, ένας δρόμος» διέρχονται από το Ιράν.

 Ιρανοί ειδικοί προτείνουν σε αυτή την περίπτωση συνεργασία με την Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EAEU) αφού ο Διαμετακομιστικός Διάδρομος Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας, ο Διεθνής Μεταφορικός Διάδρομος Βορρά-Νότου και ο κινεζικός «Μία ζώνη, ένας δρόμος» διέρχονται από το Ιράν. 

 

Μείωση της εξάρτησης από Τουρκία

 

Η Τεχεράνη έχει τους δικούς της λόγους να πιέζει να προωθήσει έναν διάδρομο μεταφορών και διαμετακόμισης μεταξύ του Περσικού Κόλπου και της Μαύρης Θάλασσας. 

Αυτό γίνεται για να μειωθεί η εξάρτηση από την Τουρκία δημιουργώντας μια εναλλακτική οδό για το εμπόριο και τη διέλευση προς την Ευρώπη.

 Κάτι που αναγκάζει επίσης την Τεχεράνη να αναζητήσει εναλλακτικές στον λεγόμενο «Μεσαίο Διάδρομο», τον οποίο προωθεί η Άγκυρα. 

Είναι πιθανόν ο διάδρομος Περσικού Κόλπου-Ευξείνου Πόντου να αρχίσει να λειτουργεί πριν από τον διάδρομο Zangezur, ο οποίος συνδέει το Αζερμπαϊτζάν μέσω του εδάφους της Αρμενίας με το Ναχιτσεβάν και την Τουρκία. 

Επομένως, η επιθυμία του Ιράν να οικοδομήσει έναν διάδρομο Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας συνδέεται με γεωπολιτικές αλλαγές στον Υπερκαύκασο μετά τον δεύτερο πόλεμο του Καραμπάχ.

 Ας το σημειώσουμε επίσης ότι η σιδηροδρομική γραμμή Ναχιτσεβάν -Ερεβάν θα μπορούσε να αντικαταστήσει την ακριβή και περίπλοκη επί του παρόντος σιδηροδρομική διαδρομή από το Ερεβάν προς την πόλη Μεγκρί στα σύνορα Ιράν-Αρμενίας. 

Η αντικατάσταση αυτής της διαμετακομιστικής σύνδεσης θα είναι ένα σημαντικό βήμα προς την πλήρη εφαρμογή του διαδρόμου Περσικού Κόλπου-Ευξείνου Πόντου.

Σύμφωνα με τον Τζαβάντ Χενταϊάτι, Γενικό Διευθυντή του Τμήματος Διεθνών Μεταφορών του Ιρανικού Οργανισμού Οδών και Μεταφορών, σχεδιάζεται να επιτευχθεί μεταφορά 50 εκατομμυρίων τόνων φορτίου ετησίως σε μια εικοσαετία. 

Αν συμβεί αυτό, τότε, σύμφωνα με τον Τούρκο ειδικό, Ενγκίν Οζέρ, «είναι καιρός να μιλήσουμε για ποιοτικές γεωπολιτικές αλλαγές στον Υπερκαύκασο». 

Το Ιράν θα συνδεθεί με τη Ρωσία, η Αρμενία θα μπορεί να εμπορεύεται πιο ενεργά με γειτονικές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας, της Ρωσίας και του Αζερμπαϊτζάν.

 Το μόνο πρόβλημα στην αναδυόμενη περιφερειακή μορφή μπορεί να είναι η Γεωργία, η οποία, παρεμπιπτόντως, εξακολουθεί να μην συμμετέχει στην πλατφόρμα 3 + 3 (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν, Αζερμπαϊτζάν, Αρμενία, Γεωργία). 

Όμως η Τιφλίδα δεν είναι αντίθετη στη συμμετοχή στον διάδρομο Περσικού Κόλπου-Ευξείνου Πόντου. 

Με τη σειρά του, το Ιράν εξετάζει την ιδέα της πρόσβασης όχι μόνο στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά και στη Βαλτική Θάλασσα κατά μήκος του διαδρόμου Βορρά-Νότου μέσω της Ρωσίας. Ωστόσο, αυτή η πορεία των πραγμάτων μπορεί να μην ταιριάζει στη Δύση, η οποία σκοπεύει να συνεχίσει να ασκεί τη λεγόμενη αποτρεπτική επιρροή στην Τεχεράνη.

Ο Δούρειος Ίππος

Είναι πιθανό η Γεωργία να χρησιμοποιηθεί ως δούρειος ίππος. 

Η Ουάσιγκτον, σε σχέση με τον διαμετακομιστικό διάδρομο Περσικού Κόλπου-Μαύρης Θάλασσας, μπορεί να χρησιμοποιήσει μια δοκιμασμένη τακτική:

 Πρώτα, δίνει τη δυνατότητα στους Ιρανούς και τους Κινέζους την ευκαιρία να επενδύσουν σε αυτό το έργο υποδομής (όπως η Gazprom με το Nord Stream 2) και μετά θα βάλει φρένο στους τροχούς, αναγκάζοντας συνεχώς να ψάχνει κάποιες λύσεις στα προβλήματα και αυξάνει το κόστος των επενδυτών. 

Ο συντομότερος δρόμος

Εν τω μεταξύ, ο διάδρομος Περσικού Κόλπου-Ευξείνου Πόντου είναι περισσότερο από δύο φορές συντομότερος από τη διαδρομή μέσω της Διώρυγας του Σουέζ και η παράδοση εμπορευματοκιβωτίων είναι πολύ φθηνότερη. 

Το έργο Βορράς-Νότος με τη συμμετοχή της Ρωσίας υλοποιείται πολύ αργά, και ως εκ τούτου η Τεχεράνη μπορεί επίσης να εμπλέξει την Ινδία, το Ομάν και, στο μέλλον, ακόμη και το Ιράκ και τη Συρία. 

Πρόσφατα, η Τεχεράνη κάνει επιτυχημένα γεωπολιτικά βήματα. Η πρωτοβουλία του να ενταχθεί στην SCO και η προοπτική ένταξης στην ΕΑΕΕ ως μόνιμο μέλος πραγματοποιεί το μακροχρόνιο όνειρο του Ιράν να γίνει μέλος της Ευρασιατικής Οικονομικής Ένωσης.

 Μετά την επιτυχή υλοποίηση του σχεδίου του διαδρόμου Περσικού Κόλπου-Ευξείνου Πόντου, το Ιράν θα γίνει σίγουρα ένας σημαντικός γεωπολιτικός παίκτης στον χάρτη της Μέσης Ανατολής.

Και αυτό ωφελεί όχι μόνο αυτό, αλλά και τους εταίρους της Τεχεράνης - τη Ρωσία και την Κίνα. 

Επομένως, εάν το Ιράν τα καταφέρει, θα είναι σοβαρό πλήγμα στις γεωπολιτικές φιλοδοξίες των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Τουρκίας. 

Όσο για τη σημασία της Ρωσίας στη Μαύρη Θάλασσα ως μεγάλου κόμβου logistics, δεν θα μειωθεί, αλλά αντίθετα: η ροή φορτίου στα ρωσικά λιμάνια θα αυξηθεί.

 

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Συναντήθηκαν εκπρόσωποι των ''ψευδοσλάβων'' και των Μουσουλμάνων της Ελλάδας

 

Η πρόεδρος του πρώτου και μοναδικού πολιτικού κόμματος των μουσουλμάνων στη Θράκη της Ελλάδας, Τσιντέμ Ασάφογλου συναντήθηκε χθες (σημ. την Πέμπτη) με τους εκπροσώπους των 'Σλάβιζοντες της Μακεδονίας, Ευγενία Νατσουλίδου και τον αρχιμανδρίτη Νικόδημο Τσαρκνιά, ιδρυτών του «Κρίστε Μισίρκοφ» που επηρεάζει τους Σλάβιζοντες στην περιοχή της Έδεσσας.

Η συνάντηση που έγινε σε φιλικό κλίμα, συζητήθηκαν τα τρέχοντα προβλήματα των δύο κοινοτήτων, καθώς και η μελλοντική  πολιτική συνεργασία τους.

«Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τα μέλη της ''σλαβομακεδονικής'' κοινότητας στη ''Μακεδονία του Αιγαίου'', που μας υποδέχτηκαν ως καλεσμένους, και να ενημερώσουμε το κοινό ότι οι επαφές μας θα συνεχιστούν, δεδομένου ότι σε μια πολυπολιτισμική χώρα διαφορετικών εθνοτήτων, εκτιμώνται για το καλό της χώρας, αφού θα φέρει πλούτο και δημοκρατία, ισότητα της κοινωνίας με κάθε έννοια» αναφέρει η τούρκικη ανακοίνωση.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

«Τα γερμανικά σχέδια για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και μια Μεγάλη Αλβανία»- σερβικό δημοσίευμα

 

 

«Η πρώτη μου επίσκεψη στην Πρίστινα άφησε την εντύπωση ότι η αλβανόφωνη περιοχή στο Κοσσυφοπέδιο αποτελεί το πιο ευνοϊκό έδαφος για τη γερμανική πολιτιστική επιρροή». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά μπορούν να επιτευχθούν εδώ με λίγες οικονομικές επενδύσεις...

 

Για την εξωτερική μας πολιτική , το θέμα της αλβανικής μειονότητας στη Σερβία δεν είναι  πρόβλημα στην εξωτερική, αλλά πρόβλημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η αντιμετώπιση των Αλβανών από τη Σερβία είναι ντροπή για ολόκληρη την Ευρώπη», γράφει η σερβική Blic.

Συνεχίζει:

Αυτές οι προτάσεις περιλαμβάνονται στην έκθεση ενός Γερμανού διπλωμάτη που δεν κατονομάζεται, που στάλθηκε στα κεντρικά γραφεία της Βόννης μετά την επίσκεψή του στο Κοσσυφοπέδιο τον Δεκέμβριο του 1991 με άλλους δύο συναδέλφους του. 

Αυτές οι λίγες γραμμές και όλα τα άλλα που γράφονται στην αναφερόμενη έκθεση θα μπορούσαν κάλλιστα να εξηγήσουν τη διαδικασία που πέρασε η επαρχία της νότιας Σερβίας τα επόμενα 30 χρόνια και τη διαδικασία που φαίνεται ότι θα συνεχίσει να ακολουθεί στο μέλλον.

«Η Διαίρεση Κοσσυφοπεδίου και  η Μεγάλη Αλβανία»

Το ρεπορτάζ είναι μέρος των αποχαρακτηρισμένων γερμανικών εγγράφων που μαρτυρούν τη διάλυση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας -ΣΟΔΓ και δημοσιεύτηκε στον λογαριασμό του στο Twitter από τον δημοσιογράφο Michael Martens, ανακοινώνοντας ένα μεγάλο άρθρο για το θέμα αυτό στην «Frankfurter Allgemeine Zeitung». 

Ακόμα κι αν δεν γινόταν λόγος για τη ΣΟΔΓ, εύκολα θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι κάποια σημεία γράφτηκαν χθες, σήμερα ή πριν από ένα χρόνο, γιατί τα περισσότερα από τα ουσιαστικά θέματα εξακολουθούν να είναι επίκαιρα.

Το δημοσίευμα περιγράφει την επίσκεψη τριών διπλωματών στο Κοσσυφοπέδιο τον Δεκέμβριο του 1991. 

Τα ονόματά τους δεν αναφέρονται, «γιατί οι δυο τους εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στις χώρες τους», αλλά αποκαλύπτεται ότι είναι από τη Γερμανία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Νορβηγία. 

Αναφέρεται ότι ταξίδεψαν στην Πρίστινα από το Βελιγράδι και ότι ο Γερμανός διπλωμάτης έστειλε την αναφορά στα κεντρικά γραφεία κατά την επιστροφή του στη σερβική πρωτεύουσα.

Όπως αναφέρθηκε, συνομίλησαν με πολλούς Αλβανούς ηγέτες στην Πρίστινα, αλλά η συνάντηση με τον Ιμπραήμ Ρουγκόβα, τον τότε αδιαμφισβήτητο ηγέτη των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου, παραμερίστηκε.

 Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ο Ρουγκόβα είπε σε διπλωμάτες εκείνη την εποχή πως έβλεπε τη μοίρα του Κοσσυφοπεδίου σε περίπτωση επιβίωσης, αλλά και σε περίπτωση διάλυσης της ΣΟΔΓ, μιας χώρας που βρισκόταν σε μεγάλο βαθμό σε πόλεμο εκείνη την εποχή:

«Εάν η Γιουγκοσλαβία συνεχίσει να υπάρχει, το Κοσσυφοπέδιο πρέπει να γίνει ισότιμη δημοκρατία. Εάν αλλάξουν τα εσωτερικά γιουγκοσλαβικά σύνορα σύμφωνα με εθνοτικές αρχές, θέλουμε μια κοινότητα με τμήματα του Μαυροβουνίου και της (γιουγκοσλαβικής) Μακεδονίας που κατοικούνται από Αλβανούς», είπε τότε ο Ρουγκόβα.

Ωστόσο, εξέφρασε επίσης το όραμά του για το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου σε περίπτωση διάλυσης της ΣΟΔΓ:

«Εάν η Γιουγκοσλαβία διαλυθεί πλήρως, ο Ρουγκόβα ζήτησε ένα «ανεξάρτητο (καθ’ όλα) αλβανικό κράτος», ανέφερε η έκθεση.

Σύμφωνα με την αναφορά του Γερμανού διπλωμάτη, ο Ρουγκόβα δεν είχε ουσιαστικές αντιρρήσεις για τη διαίρεση του βόρειου Κοσόβου με τη Σερβία:

«Σχετικά με την πιθανή διαίρεση του Κοσσυφοπεδίου, ο Ρουγκόβα αποδείχθηκε ευέλικτος, αλλά επεσήμανε ότι μόνο ένας δήμος (Λεπόσαβιτς) έχει Σερβική πλειοψηφία», έγραψε ο διπλωμάτης, προσθέτοντας ότι ο Ρουγκόβα υπονοούσε την εξαίρεση των σερβικών μοναστηριών και σαφή μειονοτικά δικαιώματα στο ανεξάρτητο Κοσσυφοπέδιο.

Η ένωση με την Αλβανία

Ωστόσο, η έκθεση αναφέρει την εντύπωση του διπλωμάτη για την ξεκάθαρη επιθυμία των Αλβανών ηγετών του Κοσσυφοπεδίου να ενωθούν με την Αλβανία, παρά τις τότε σαφείς οικονομικές διαφορές μεταξύ των δύο χωρών.

«Οι περισσότεροι από τους συνομιλητές μου, μου είπαν: Κανείς στη Γιουγκοσλαβία δεν σκέφτεται με οικονομικούς όρους. Γιατί να το κάνει; Τα οικονομικά προβλήματα της Αλβανίας είναι μόνο προσωρινά».

Στην αποστολή του, ο διπλωμάτης ανέφερε επίσης λεπτομερώς την καταστολή των Αλβανών στο Κοσσυφοπέδιο: «απολύσεις, αυθαίρετες συλλήψεις και επιδρομές από διεφθαρμένους Σέρβους αστυνομικούς». Ωστόσο, «δεν υπάρχει κίνδυνος πείνας στο Κοσσυφοπέδιο», ανέφερε ο διπλωμάτης επικαλούμενος τους συνομιλητές του.

 Κατά την επίσκεψή τους στην Πρίστινα, οι διπλωμάτες συναντήθηκαν επίσης με τον συγγραφέα, δημοσιογράφο και πολιτικό Βέτον Σουρόι, έναν από τους πιο εξέχοντες διανοούμενους του Κοσσυφοπεδίου. 

Αναφέρεται ότι ο Σουρόι τόνισε την ανάγκη διεθνοποίησης του ζητήματος του Κοσσυφοπεδίου και πρόσθεσε ότι η μη βίαιη επίλυσή του έχει οδηγήσει μέχρι στιγμής στο να παραμείνει το πρόβλημα του Κοσσυφοπεδίου «εκτός παιχνιδιού». 

Από το ρεπορτάζ συμπεραίνεται ότι ο Σουρόι δεν αρέσει σε κάποιον στη Βόννη, αφού δίπλα στο όνομά του γράφει με στυλό: «Μαξιμαλιστής!» με θαυμαστικό.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Οι Σκοπιανοί στην Αυστραλία θα διοργανώσουν ποδοσφαιρικό αγώνα με σύνθημα «Ποτέ Βόρεια, μόνο ‘Μακεδονία’»

 

Προσεξτε το εμβλημα με τους 3 πυρσους σημαινει τα ΄΄τρια'' τμηματα της 'Μακεδονιας' που ζητουν οι Σκοπιανοι!

 

 

 Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΜΕΙΩΤΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ

 

 

 

 

Ο ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των ''Σλαβομακεδόνων'' που ζει στην Αυστραλία, Κρις 

Άνγκελκοφ, καλεί σε συμβολικό αγώνα ενάντια στο νέο όνομα της Βόρειας Μακεδονίας από  σλαβομακεδονικούς συλλόγους στην έβδομη ήπειρο, γράφει δημοσίευμα των Σκοπίων.

Προτείνει να ακολουθήσουν το παράδειγμα των εθνικών ομάδων της Νέας Ζηλανδίας που παίζουν το παιχνίδι «Χάκα» πριν από τους αγώνες και οι ''σλαβομακεδονικές'' ομάδες να παίξουν ένα παιχνίδι που θα σημαίνει αντίσταση κατά της πρόσθετης ονομασίας «Βόρειας» στη ‘Μακεδονία’.

«Με την καταστροφική πολιτική κατάσταση στη ‘Μακεδονία’ με την προδοσία, τη διαφθορά και την εγκληματικότητα να γονατίζει τη χώρα, εμείς στη διασπορά είμαστε σχεδόν αβοήθητοι να κάνουμε κάτι για αυτό.

Προτείνω μια συμβολική αλλά σημαντική απάντηση που θα μπορούσαμε να αναλάβουμε.

 Ίσως πριν από κάθε αγώνα ποδοσφαίρου, αυστραλιανού ποδοσφαίρου, χάντμπολ ή ράγκμπι που παίζουν οι ‘μακεδονικές’ ομάδες,

Οι παίκτες μας θα μπορούσαν να εκτελέσουν κάτι παρόμοιο με το «Haka» της Νέας Ζηλανδίας με τη δική μας δυνατή και περήφανη κλήση του «Nikogash Severna Samo Makedonija!»

 Με αυτό τον τρόπο κρατάμε αναμμένη τη φλόγα ότι δεν θα δεχθούμε ποτέ αυτή την παράνομη αλλαγή του ονόματός μας».

 Το μήνυμα του Άνγκελκοφ στα αγγλικά:

With the disasterous political situation in Macedonia with treachery, corruption and criminality pulling the country down to its knees, we in the diaspora are almost helpless in doing something about it.
I propose a symbolic but significant response that we could undertake. Perhaps before every game of soccer, Australian football, handball or rugby that Macedonian teams play, our players could perform something similar to the New Zealand “Haka” with our own loud and proud call of “Nikogash Severna Samo Makedonija!”
In this way we keep the flame burning that we will never accept this illegal change of our name.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Σέρβος ιστορικός: Η Βουλγαρία διέπραξε γενοκτονία…

 

 Σέρβος ιστορικός κατηγόρησε τη Βουλγαρία για γενοκτονία, εκτόπιση και εξόντωση του πληθυσμού στη Σερβία και εκβουλγαρισμό της  ''Μακεδονίας του Βαρδαρη'' αναφέρει το βουλγαρικό πρακτορείο ειδήσεων BGNES.

 Οι καταγγελίες έγιναν στη σερβική κρατική τηλεόραση RTS από τον Σέρβο ιστορικό Μίλοβαν Πιζάρι.

 Σύμφωνα με τον ίδιο, στη Βουλγαρία υπήρχαν στρατόπεδα συγκέντρωσης παρόμοια με αυτά των Ναζί όπου σκοτώθηκαν Σέρβες γυναίκες και παιδιά.

Την περίοδο 1915-1918, οι βουλγαρικές αρχές κατοχής διέπραξαν γενοκτονία κατά του σερβικού πληθυσμού στην ανατολική και νότια Σερβία.

 Προσπάθησαν να τον καταστρέψουν. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, Σέρβοι πολίτες μεταφέρθηκαν σε 22 βουλγαρικά στρατόπεδα, είπε ο Πιζάρι στο πρωινό πρόγραμμα του RTS.

Σύμφωνα με τον ίδιο, ο μοναδικός στόχος μιας τέτοιας ειδικής πολιτικής απέναντι σε ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού είναι «ο εκβουλγαρισμός της Ανατολικής και Νότιας Σερβίας ακόμη και της βαρδαρικής Μακεδονίας».

Ο Πιζάρι ισχυρίζεται ότι το μεγαλύτερο πρόβλημά του ήταν η επιλογή των υλικών που είχε συλλέξει, καθώς υπήρχαν πολλά «έγγραφα και μαρτυρίες για να βρουν τη θέση τους σε ένα βιβλίο» που δημοσιεύτηκε στα ιταλικά από τα Αρχεία της Βοϊβοντίνα το 2019 και φέτος και στα Σερβικά.

 «Ασχολούμαι κυρίως με εγκλήματα κατά αμάχων, που διαπράχθηκαν κυρίως από τις βουλγαρικές αρχές κατοχής από το 1915 έως το 1918. Όταν μιλάμε για εγκλήματα, μιλάμε για την απέλαση δεκάδων χιλιάδων αμάχων -γυναικών και παιδιών, σε βουλγαρικά στρατόπεδα, ασκώντας μια ειδική πολιτική σε ορισμένες κατηγορίες πληθυσμού, και ο μοναδικός σκοπός αυτών των πολιτικών είναι ο εκβουλγαρισμός της Ανατολικής και Νότιας Σερβίας, ακόμη και της Βαρντάρσκας. Είναι μια προσπάθεια καταστροφής του σερβικού πληθυσμού που ζούσε εκεί» , είπε. ο ιστορικός.

Σύμφωνα με τον Πιζάρι, υπάρχουν πολλά έγγραφα και αρχειακό υλικό στη Σερβία προς υποστήριξη των ισχυρισμών του, καθώς και πρωτότυπα βουλγαρικά έγγραφα που δημοσιεύθηκαν το 1915, το 1916 και το 1917.

 «Όταν διαβάζεις τις μαρτυρίες γυναικών ή ανδρών που επέστρεψαν από ένα στρατόπεδο στη Βουλγαρία, όπου βρίσκονται εδώ και δύο ή τρία χρόνια, όπου άνθρωποι γύρω τους έχουν πεθάνει από πείνα, αρρώστιες, για διάφορους άλλους λόγους, όταν έχεις πολλές τέτοιες μαρτυρίες, είναι πολύ δύσκολο να διαλέξουμε μερικές από αυτές με βάση τις οποίες να περιγράψουμε τις συνθήκες διαβίωσης σε αυτό το στρατόπεδο», είπε ο ιστορικός, ο οποίος είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα με αντικρουόμενα δεδομένα.

Είπε ότι ήταν ιδιαίτερα έκπληκτος από το ζήτημα της απέλασης.

 «Όταν πρόκειται για την απέλαση αμάχων, συνδέουμε αμέσως με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ωστόσο, αυτό δείχνει ότι αυτή η πρακτική υπήρχε πριν, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται για στρατιώτες - αλλά για τους πολίτες που έμεναν στα σπίτια τους,  αυτούς τους πήραν οι βουλγαρικές αρχές και μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο, αν και υπήρχαν απελάσεις από την αυστροουγγρική ζώνη κατοχής, άλλοι πέθαναν στο δρόμο», είπε ο Πιζάρι, τονίζοντας ότι είχε βρει στοιχεία για 22 τέτοιους καταυλισμούς.

Επίκεντρο της έρευνάς του είναι τα εγκλήματα κατά των Ρομά κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, για τα οποία ισχύουν οι ίδιοι κανόνες με τους Εβραίους.

«Οι Ρομά υπήρξαν θύματα γενοκτονίας, δηλαδή φυλετικών διώξεων. Σκοτώθηκαν στη Σερβία κατά τη γερμανική κατοχή, στο Ανεξάρτητο Κράτος της Κροατίας και σε όλη την Ευρώπη, στη Ρουμανία, τη Γερμανία κ.λπ.

Όταν μιλάμε για το θέμα των Ρομά, είναι πολύ σημαντικό να μιλήσουμε για την περίοδο πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν έπεσαν θύματα του διαχωρισμού των ειδικών φυλετικών νόμων και του ειδικού ελέγχου όχι μόνο στη ναζιστική Γερμανία, αλλά και σε πολλές χώρες όπως η Σουηδία και η Ελβετία, όπου ο ναζισμός δεν υπήρχε, ήταν αυτοί που θεωρούμε πολύ πολιτισμένους σήμερα», είπε ο ιστορικός.

 Όσον αφορά την παραποίηση της ιστορίας, σύμφωνα με τον Πιζάρι, αυτό συμβαίνει συχνότερα με τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και φταίνε οι ιστορικοί.

«Αν μιλάμε για αυτό το μέρος του κόσμου, η περίπτωση του Γιασένοβατς είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα. Από τη μια πλευρά, υπάρχει μια τάση στην Κροατία να αρνείται την ύπαρξη του στρατοπέδου ή τουλάχιστον να αρνείται ότι ένας τεράστιος αριθμός ανθρώπων έχουν σκοτωθεί, από την άλλη, ο αριθμός τους τείνει να αυξάνεται», είπε ο ιστορικός.

 

Το BGNES υπενθυμίζει ότι ακριβώς πριν από ένα χρόνο, ένας άλλος Σέρβος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου, ο Ντράγκαν Σιμεούνοβιτς, αποκάλεσε επανειλημμένα τους Βούλγαρους «θηρία που σκοτώνουν τα πάντα μπροστά τους» σε μια τηλεοπτική συνέντευξη. Στη συνέχεια, το υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Σέρβο πρέσβη για εξηγήσεις.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Τα Σκόπια σαμποτάρουν τον κοινό εορτασμό του Γκότσε Ντέλτσεφ με τους Βούλγαρους

 

.

Ο κοινός εορτασμός του Γκότσε Ντέλτσεφ ανατράπηκε ελαφρώς από  τους πολιτικούς των Σκοπίων,  όπως δημοσιεύει βουλγαρικό δημοσίευμα.

«Αύριο, 4 Φεβρουαρίου, που γιορτάζονται τα 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου επαναστάτη Γκότσε Ντέλτσεφ, οι εκπρόσωποι της ''σλαβομακεδονικής'' πλευράς δεν θα βρεθούν στο απαραίτητο πολιτικό επίπεδο για την κατάθεση στεφάνου με την βουλγαρική αντιπροσωπεία», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

 Επικεφαλής της  βουλγαρικής αντιπροσωπείας είναι η Υπουργός Εξωτερικών  Θεοδώρα Γκέντσοφσκα. Η προσκύνηση θα γίνει στον Ιερό Ναό του Αγίου Σωτήρος στα Σκόπια, σύμφωνα με το BGNES.

Σημειώνεται ότι:

«Τα Σκόπια ανακοίνωσαν ότι ο υπουργός Εξωτερικών Μπουγιάρ Οσμάνι και ο Πρωθυπουργός Ντίμιταρ Κοβάτσέφσκι πραγματοποιούν επίσκεψη στο εξωτερικό. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πληροφορίες εάν κάποιος από αυτούς θα επιστρέψει νωρίτερα για να λάβει μέρος στην κοινή γιορτή.

Η βουλγαρική αντιπροσωπεία θα περιλαμβάνει βουλευτές και υφυπουργούς.

Μετά την υπογραφή της Συνθήκης Φιλίας και Καλής Γειτονίας την 1η Αυγούστου 2017, οι πρωθυπουργοί και των δύο χωρών κατέθεσαν πολλές φορές στεφάνια μπροστά στον τάφο του Γκότσε Ντέλτσεφ στα Σκόπια και μπροστά από το μνημείο του στο Μπλαγκόεβγκραντ .

Το 2018, ο Πρόεδρος της ''ΒM'', Στέβο Πενταρόφσκι παραδέχτηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι ο  Γκότσε Ντέλτεφ αυτοπροσδιορίστηκε ως Βούλγαρος. 

Χθες, 2 Φεβρουαρίου 2022, παραδόξως, ο συμπρόεδρος της Ιστορικής Επιτροπής της σλαβομακεδονικής πλευράς Ντράγκι Γκεόργκιεφ κάλεσε τη Μικτή Επιτροπή Ιστορικών Υποθέσεων να παγώσει τις δραστηριότητές της για δύο χρόνια.

Μέρες νωρίτερα, ο Πρωθυπουργός της Βουλγαρίας Κίριλ Πέτκοφ ανακοίνωσε ότι ο ίδιος και ο ομόλογός του Κοβάτσεφσκι συμφώνησαν να έχουν τουλάχιστον τρεις συναντήσεις της επιτροπής μέχρι τα τέλη Μαΐου .

Κατά τη διάρκεια του κοινοβουλευτικού έργου απαντώντας σε ερώτηση της πρώην υπουργού Εξωτερικών μας Εκατερίνα Ζαχαρίεβα, ο Πέτκοφ ανακοίνωσε ότι προετοιμάζεται ένας κοινός εορτασμός για την επέτειο της γέννησης του Γκότσε Ντέλτσεφ.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr