ΕΠΕΣΕ Η ΒΑΣΙΛΙΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ

 

ΤΡΟΜΕΡΟ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ από το National Geographic: 1453, η Άλωση της Πόλης

«Το κόμπλεξ του Ερντογάν και των Τούρκων με τη Συνθήκη των Σεβρών»-Ο Γ.Κυμιωνής μιλά στον Π.Κορωναίο

 Δεν περνά σχεδόν καμία ημέρα στην Τουρκία του Ερντογάν, που κάποιο μέλος της κυβέρνησης να μην κάνει δήλωση με αναφορά στη Συνθήκη των Σεβρών. Πρόκειται για μια μορφή πολιτικής παράνοιας με αναλυτές να κάνουν λόγο για «Σύνδρομο Σεβρών». Διατρέχει την τουρκική πολιτική σκηνή και τον πολιτικό τρόπο σκέψης και αντίληψης στην Τουρκία.

Είναι αντανάκλαση της ρητορικής που θέλει τις μεγάλεςδυνάμεις να συνωμοτούν για να καταστρέψουν το τουρκικό κράτος. Και, μάλιστα, αυτό συμβαίνει όταν η Συνθήκη των Σεβρών (για να ακριβολογούμε, οι Συνθήκες των Σεβρών, γιατί ήταν πολλές) ουδέποτε επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων, όπως και από κανένα άλλο Κοινοβούλιο των συμβαλλόμενων Κρατών.

Και παρότι η συνθήκη της Λωζάννης την αντικατέστησε, οι αναφορές στη Συνθήκη των Σεβρών εξακολουθούν να αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα πολιτικών δηλώσεων στην τουρκική σκηνή για κάθε «καλό» ή «κακό» που γίνεται.

Ο Γιάννης Κυμιωνής, δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω,έχει μακρά ερευνητική εξειδίκευση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Είναι συγγραφέας του βιβλίου «1920 Η Συνθήκη των Σεβρών – Η εύθραυστη ειρήνη». Στη συνέντευξή του στο militaire.gr αναφέρεται στα γεγονότα της εποχής και τον ρόλο των μεγάλων δυνάμεων – γεγονότα που έχουν σε μεγάλο βαθμό αντιστοιχία στο σήμερα, με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον έλεγχο της ενέργειας.

Η πρώτη επέτειος των 100 ετών από την υπογραφή και την ισχύ της Συνθήκης περί της οριστικής λήξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μεταξύ των Νικητριών Ευρωπαϊκών Συμμαχικών Δυνάμεων και της ηττηθείσας σουλτανικής χαλιφικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν το 2020 (28/7-10/8/2020). Συμπληρώθηκε η πρώτη εκατονταετηρίδα από τις μοναδικές για την Ευρώπη του Φωτός και τον Κόσμο ημέρες της υπογραφής της Συνθήκης των Σεβρών.

Η Συνθήκη αποτελεί όχι μόνο το κύριο γεγονός της λήξης του επονομασθέντος Μεγάλου Ευρωπαϊκού Πολέμου και της – για πρώτη φορά στην σύγχρονη Ιστορία – διεθνούς αναγνώρισης της αρχής της αυτοδιάθεσης των λαών. Αλλά αποτελεί και το ΙδρυτικόΈγγραφο της ανεξαρτησίας των Κρατών της Αρμενίας, του Κουρδιστάν, των Χωρών του Καυκάσου, των Κρατών της Παλαιστίνης, της Μέσης και της Εγγύς Ανατολής, όπως και της πορείας του σύγχρονου Κράτους της Τουρκίας.

Η βασανισμένη από τον Μεγάλο Πόλεμο και τον προηγηθέντα από το 1915 Εθνικό Διχασμό, τροπαιοφόρος και Νικήτρια Ευρωπαϊκή Δύναμη Ελλάδα το 1920, έχοντας φθάσει στην κορύφωση της δόξας της, αλλά και στην άβυσσο των εσωτερικών παθών και της πολιτικής πόλωσης – σημειώνει ο κ. Κυμιωνής – «οικοδομούσε και μετουσίωνε ταυτόχρονα κατά αληθές περιεχόμενο την αγνή Μεγάλη Πολιτική Ιδέα στις ιδιάζουσες οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες του πλήρως κατεστραμμένου τότε μεσοπολεμικού κόσμου» με :

Απελευθέρωση, αυτοδιάθεση και ανεξαρτησία από τον ανυπόφορο ξένο ζυγό κατοχής συμπαγών έως τότε υπόδουλων και καταδιωκόμενων προς συστηματική γενοκτονία Ελληνικών πληθυσμών,

Εδαφική μεγάλυνση, εθνική ολοκλήρωση και αποκατάσταση σε καθαρά εθνολογική βάση,

Δημογραφική συμπύκνωση και πληθυσμιακή αύξηση,
Οικονομική ενοποίηση και ανάπτυξη των συντελεστών παραγωγής,
Υψηλό και γοργό αστικό εκσυγχρονισμό,
Φιλελεύθερο προσανατολισμό στον ευρωπαϊκό συνταγματικό πολιτισμό,
Κοινωνική συνοχή, πρόοδο και ευημερία,
Πολιτισμική ανάπτυξη και παγκόσμια πολιτιστική ακτινοβολία,
Αδιαμφισβήτητο διεθνές κύρος της Χώρας
Διεθνιστική αλληλεγγύη και ειλικρινή στήριξη προς τους αποκατασταθέντες στην Ανεξαρτησία τους Λαούς της Περιοχής.

Όπως εξηγεί ο Γιάννης Κυμιωνής, από πλευράς ιστορικών γεγονότων, η τότε Βουλή των Ελλήνων, η έκτοτε επονομασθείσα «Βουλή των Λαζάρων», είχε το ονειρεμένο προνόμιο, να καταθέσει ο Πρωθυπουργός της Νικήτριας και Μεγάλης Ελλάδας, Ελευθέριος Κυρ. Βενιζέλος, ενώπιόν της προς επικύρωση την Συνθήκη των Σεβρών την 25/8 – 8/9/1920. Και η ίδια να έχει την μοναδική τιμή και ευλογία, να αναγνωρίσει την Ελλάδα στα φυσικά της σύνορα και τον Ελληνισμό στα φυσικά του όρια. Τα Μέλη της Βουλής τότε ατένιζαν την Ελλάδα εκτεινόμενη από την Ελληνική Βόρειο Ήπειρο και την Νήσο Σάσωνα, καθώς και την Ελληνική (όπως και σήμερα) Ανατολική Θράκη μέχρι την Μήδεια και την Τσατάλτζα, έως τα Δωδεκάνησα και την Θάλασσα του Καστελλορίζου και τις δύο όχθες του Αιγαίου Αρχιπελάγους – με την αφημένη συναινετικά εκκρεμότητα τελικής ρύθμισης της τύχης της Αυτοδιάθεσης της Ελληνικής Νήσου Κύπρου με την συμφωνία περί του διορισμού Έλληνα Ύπατου Αρμοστή στην υπό προσωρινή βρεττανική κατοχή τότε Μεγαλόνησο μετά την οριστική παραίτηση από κάθε αξίωση επ’αυτής από την τότε γεννηθείσα Τουρκία, τοδιάδοχο Κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ενώπιον της εκείνης της Βουλής την ίδια ημέρα (25/8 – 8/9/1920) ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε καταθέσει και την πολύ σημαντική Πρόταση Αναθεωρήσεως του τότε ισχύοντος στην Ελλάδα Συντάγματος 1864/1911, που βάναυσα είχε παραβιασθεί από όλες τις πολιτικές παρατάξεις κατά την περίοδο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με περιεχόμενο:

(α) την ενίσχυση της δημοκρατικής αρχής και τον περιορισμό των βασιλικών υπερεξουσιών επ’ ωφελεία της εκλεγμένης Κυβέρνησης και της Βουλής,

(β) την υποδειγματική πανευρωπαϊκά τακτοποίηση των πλήρων πολιτικών και αστικών δικαιωμάτων, της πλήρους ισονομίας και ισοπολιτείας των ισραηλιτών και των μουσουλμάνων Ελλήνων Πολιτών από την αμέσως επόμενη Αναθεωρητική Βουλή – μετά τις Εκλογές της 1/11/1920, όπως το ίδιο το Σώμα της Βουλής των Ελλήνων είχε αποφασίσει κατά την Ειδική Συνεδρίασή του την 27/8 – 10/9/1920. Ο τότε Πρόεδρος της Βουλής, Θεμιστοκλής Σοφούλης, κατά την ίδια Συνεδρίαση (25/8 – 8/9/1920) είχε προτείνει προς το Σώμα το ομόφωνα ψηφισθέν τελικώς Ψήφισμα περί κηρύξεως του Ελευθερίου Βενιζέλου ως «αξίου της Ελλάδος, ευεργέτου και σωτήρος της Πατρίδος».

Σήμερα, η θύμηση της Μικρασιατικής Καταστροφής, μία ματωμένη σελίδα στην πολύχρονη Ιστορία του Ελληνισμού στην περιοχή – και μάλλον όχι η πιοσκληρή, όταν οι Έλληνες έχουν υποστεί χειρότερες και μεγαλύτερες δηώσεις και εξανδραποδισμούς – δεν θα πρέπει να προσεγγίζεται με φοβική επιβολή της σιωπής επί σειρά δεκαετιών περί την δόξα και την πανωλεθρία…

 

Πηγη:

Militaire News

https://www.militaire.gr

«Ας αφήσουμε πίσω το φοβικό σύνδρομο που έχουμε από το 1922 έναντι της Τουρκίας»-Δημ.Σταθακόπουλος

 

Αυτό που τους τελευταίους μήνες μας παρουσιάζουν ως «απομονωμένη Τουρκία» είναι ένα βολικό αφήγημα για όσους αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα. 

Για το ποια είναι η Τουρκία του Ερντογάν ο Δρ Δημήτρης Σταθακόπουλος έχει μιλήσει πολύ και όσα έχει επισημάνει έχουν επιβεβαιωθεί στην πράξη.

«Η Τουρκία συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και όπου άλλου για να δει τι μπορεί να πάρει. Η Ελλάδα συμμετέχει για να δει τι μπορεί να προσφέρει με την ελπίδα ότι κάτι θα πάρει», λέει ο κ.Σταθακόπουλος στη συνέντευξη του στο militaire.gr . Εξηγεί πως η Τουρκία κάνει το «αλισβερίσι» της. 

Από την άλλη πλευρά εξηγήσει ότι η τακτική του «καλού παιδιού που ακολουθούμε τη ρότα των ΗΠΑ ή της ΕΕ» δε μας οδηγεί πουθενά. Μόνο σε αδιέξοδο.

«Τις κόκκινες γραμμές μας δεν αρκεί να τις επικαλούσταμε. Πρέπει να πείσουμε ότι δεν είμαστε διαθέσιμοι να κάνουμε πίσω απ ΄ αυτές. Τι θα γίνει το καλοκαίρι με την έξοδο του νέου γεωτρύπανου της Τουρκίας», αναρωτιέται ο κ.Σταθακόπουλος.

Που αποδίδει την φοβικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος να μιλήσει έστω για την επιθετική Τουρκία; «Υπάρχει ένα φοβικό σύνδρομο από το 1922 και μετά έναντι της Τουρκίας», λέει και εξηγεί πως αυτό μπορεί επιτέλους να αντιμετωπιστεί. Αφορά πρωτίστως στους πολιτικούς μας.

«Πρέπει να καταλάβουν οι σύμμαχοι μας ότι Ελλάδα-Τουρκία δεν είναι ένας ενιαίος χώρος, αλλά χώρες και ότι εμείς είμαστε οι πιο αξιόπιστοι», υποστηρίζει ο κ.Σταθακόπουλος.

 

 

 

Πηγη:

Militaire News

https://www.militaire.gr

Το State Department ζητάει να προσέλθει η Ελλάδα σε διάλογο με την Τουρκία για τα όρια του εναέριου χώρου!

 

«Όλοι να σέβεστε το εναέριο χώρο των άλλων»

Για άλλη μία φορά το State Department επέλεξε την πολιτική του «Πόντιου Πιλάτου» που στην πραγματικότητα είναι ένα είδος μεροληπτικής ουδετερότητας υπέρ της Τουρκίας και ζητάει από την Ελλάδα να προσέλθει σε διάλογο και συζήτηση με την Τουρκία για τα όρια του ελληνικού ενάεριου χώρου.

 

 

Για την ακρίβεια απαντώντας σε ερώτηση Αμερικανίδας δημοσιογράφου για το πόσο οι ΗΠΑ ανησυχούν για τις τουρκικές υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά και για το πώς αυτές οι ενέργειες επηρεάζουν τη σταθερότητα του ΝΑΤΟ, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νεντ Πράις, για άλλη μία φορά οι Αμερικανοί αναφέρονται γενικώς και αορίστως σε «όλες τις χώρες να σέβονται τον κυρίαρχο εναέριο χώρο άλλων χωρών και να χρησιμοποιούν κυβερνητικά αεροσκάφη λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας των πολιτικών αεροσκαφών».

Παλαιότερα η φράση αυτή δεν θα είχε ιδιαίτερη σημασία, αν δεν είχε προηγηθεί η ανακοίνωση του τουρκικού ΥΠΕΞ το οποίο ισχυρίζεται πως ελληνικά μαχητικά πέταξαν δυτικά της Ίμβρου εντός του τουρκικού εναέριου χώρου.

Η Τουρκία έχει ξεκινήσει αυτή την πρακτική τις τελευταίες ημέρες. Όποτε κάνει παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και πετάνε τα τουρκικά μαχητικά πάνω από το ελληνικό έδαφος εκδίδει ανακοινώσεις ότι η ΠΑ το είχε κάνει νωρίτερα και συνεπώς η ΤΗΚ προχώρησε σε «αντίποινα».

Αμέσως μετά εμφανίζονται οι ΗΠΑ και εκδίδουν ανακοίνωση στο «πνεύμα» «να σέβονται όλοι τον εναέριο χώρο των άλλων».

Σήμερα το State Department είπε:

 

 

«Στην πρώτη σας ερώτηση, σχετικά με τις τουρκικές υπερπτήσεις, ενθαρρύνουμε όλες τις χώρες να σέβονται τον κυρίαρχο εναέριο χώρο άλλων χωρών και να χρησιμοποιούν κυβερνητικά αεροσκάφη λαμβάνοντας δεόντως υπόψη την ασφάλεια της ναυσιπλοΐας των πολιτικών αεροσκαφών.

Όπου υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα όρια του εναέριου χώρου μιας χώρας, ζητούμε συντονισμό και συζήτηση και όχι προκλητικές ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θανατηφόρα ατυχήματα.

Ως θέση αρχής, ενθαρρύνουμε όλα τα κράτη να επιλύσουν τα ζητήματα θαλάσσιας οριοθέτησης ειρηνικά και σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο».

 

Πάλι απέφυγε το State Department να καταδικάσει τις τουρκικές πτήσεις πάνω από ελληνικά εδάφη και εν συνεχεία διέχυσε την ευθύνη σε όλους αορίστως με τη φράση «όλες οι χώρες να σέβονται τον κυρίαρχο εναέριο χώρο άλλων χωρών» και φυσικά στο τέλος αναφέρει «Όπου υπάρχουν διαφωνίες σχετικά με τα όρια του εναέριου χώρου μιας χώρας, ζητούμε συντονισμό και συζήτηση και όχι προκλητικές ενέργειες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε θανατηφόρα ατυχήματα».

Όμως από την στιγμή που η Ελλάδα δε διεκδικεί τίποτε και δεν αναθεωρεί τίποτε, προς συζήτηση μένουν πάντα οι απαιτήσεις αυτού που διεκδικεί.

Άρα όταν γίνεται συμβιβασμός χάνει αυτός που δεν διεκδικεί τίποτε, δηλαδή η Ελλάδα.

 

Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι οι ΗΠΑ δεν αναγνωρίζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο των δέκα ναυτικών μιλίων από την στιγμή που η Ελλάδα δέχεται χωρικά ύδατα των έξι ναυτικών μιλίων.

Να θυμίσουμε ότι χθες η Άγκυρα πετώντας 2,5 μίλια από την Αλεξανδρούπολη «έκανε πλάκα» στο ελληνικό σύστημα αεράμυνας το οποίο δυστυχώς παρά τις θυσίες και τους κόπους του ελληνικού λαού και των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων παραμένει «άφωνο» κατ’ εντολήν της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Παρά τους κομπασμούς και τις πομφόλυγες πριν δύο εβδομάδες περί ενεργοποίησης (!) του συστήματος αεράμυνας, αποδεικνύεται πως «όλα είναι λόγια».

Τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη, πέταξαν 2,5 μίλια  από την Αλεξανδρούπολη και δεν ακούστηκε ούτε «μπαμ». Δηλαδή τι περιμένουν στην κυβέρνηση; Να μας βομβαρδίσουν για να απαντήσει;

Βέβαια, το ΥΠΕΞ της Τουρκίας αποποιείται τις κατηγορίες για παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου από τουρκικά αεροσκάφη και ρίχνει την ευθύνη στην Ελλάδα.

Όπως αναφέρει το δελτίο τύπου του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Τανζού Μπιλγκίτς:

«Αεροσκάφη F-16 της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας παραβίασαν τον εναέριο χώρο μας στα δυτικά της Ίμβρου (Gokceada) στις 16 Μαΐου 2022 και στα δυτικά της περιοχής Enez στις 17 Μαΐου 2022. Η Πολεμική μας Αεροπορία έδωσε την απαραίτητη απάντηση σε αυτές τις προκλητικές παραβιάσεις στις 18 Μαΐου 2022, σύμφωνα με τους κανόνες περί αμοιβαιότητας και της εμπλοκής.

Η Ελλάδα προσπαθεί για άλλη μια φορά να δημιουργήσει μία αντίληψη εναντίον της χώρας μας στη διεθνή κοινή γνώμη, χρησιμοποιώντας την ένταση που ξεκίνησε η ίδια με δικές της προκλητικές ενέργειες.

Στο πλαίσιο αυτό, απορρίπτουμε παντελώς τους αβάσιμους ισχυρισμούς και κατηγορίες που διατυπώθηκαν κατά της χώρας μας από το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών με την ανακοίνωσή του με ημερομηνία 20 Μαΐου και καταδικάζουμε σφόδρα τις ελληνικές παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας»

 

 

 

 ΠΗΓΗ:Pronews.gr

Ο Βούλγαρος πρωθυπουργός καλεί τον Πρόεδρο για σύγκλιση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας για τα Σκόπια

 

 

Ο Πρωθυπουργός  της Βουλγαρίας Κίριλ Πέτκοφ κάλεσε τον Πρόεδρο Ρούμεν Ράντεφ να συγκαλέσει συνεδρίαση του Συμβουλευτικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας (NSCC) για την κατάσταση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βουλγαρίας και B Μ και είπε ότι η βουλγαρική θέση θα συζητηθεί από το Συμβούλιο του (κυβερνητικού) συνασπισμού την επόμενη εβδομάδα.

Η Βουλγαρία δέχεται ισχυρές πιέσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τις Ηνωμένες Πολιτείες και ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες να αλλάξει τη θέση της για τη Β Μ και να εγκρίνει το διαπραγματευτικό της πλαίσιο για ένταξη στην ΕΕ τον Ιούνιο.

Το Βουλγαρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα- BSP και το «Υπάρχει τέτοιος λαός» υποπτεύονται ότι ο Πρωθυπουργός Κίριλ Πέτκοφ τείνει να αλλάξει τη θέση της Βουλγαρίας, αλλά λέει ότι η πολιτική έναντι της Β Μ θα αποφασιστεί από το κοινοβούλιο και τον Συνασπισμό.

 

Ο Πέτκοφ σε βιντεοσκοπημένη συνομιλία είπε ότι «η βουλγαρική κυβέρνηση δεν θα κάνει τίποτα χωρίς ευρεία εθνική συναίνεση και σύμφωνα με τη συμφωνία συνασπισμού».

«Όλα τα κόμματα, όλες οι υπηρεσίες και ο προεδρικός θεσμός θα πρέπει να συμμετάσχουν στο Συμβουλευτικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας. Το Υπουργείο Εξωτερικών θα πρέπει να υποβάλει έκθεση για την κατάσταση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Βουλγαρίας και Β Μ. Αυτή η έκθεση θα συζητηθεί στο τακτικό συμβούλιο συνασπισμού την επόμενη εβδομάδα», είπε.

«Μόνο η Εθνοσυνέλευση έχει την τελική νόμιμη εντολή για το θέμα της Β Μ, και αυτό πρέπει να είναι απολύτως σαφές σε ολόκληρη τη βουλγαρική κοινωνία και στους εξωτερικούς μας εταίρους», κατέληξε ο Πέτκοφ.

Ο Ράντεφ είχε συγκαλέσει τελευταία το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας για τη Β Μ τον Ιανουάριο, οπότε και επιβεβαιώθηκαν οι κόκκινες γραμμές προς τα Σκόπια. «Ο πρωθυπουργός δεν αναλαμβάνει δεσμεύσεις μόνος του για το θέμα της Β Μ. Όλα υπόκεινται σε συζήτηση πρώτα στο συμβούλιο συνασπισμού και μετά στο κοινοβούλιο», δήλωσε νωρίτερα την Παρασκευή ο Κίριλ Πέτκοφ.

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Η Τουρκία συνεχίζει την «αργή» προσέγγισή της με την Αίγυπτο

 

 

Σε ένα νέο βήμα προς τη συμφιλίωση, η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ο Υπουργός Οικονομικών της, Νουρεντίν Ναμπάτι, θα ταξιδέψει στην Αίγυπτο την πρώτη του ερχόμενου Ιουνίου, στην πρώτη υπουργική επίσκεψη στο Κάιρο σε εννέα χρόνια, την οποία οι παρατηρητές θεωρούν σημαντική πρόοδο στην αναθέρμανση των διπλωματικών σχέσεων.

Ο Τούρκος υπουργός θα φτάσει στην Αίγυπτο επικεφαλής αντιπροσωπείας για να συμμετάσχει στις ετήσιες συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου της Ισλαμικής Αναπτυξιακής Τράπεζας.

 Σε δήλωση που εξέδωσε η τουρκική πλευρά αναφέρει ότι ο Ναμπάτι θα έχει επίσης «διμερείς συνομιλίες» χωρίς να αποκαλύψει περισσότερα λεπτομέρειες σχετικά με τα θέματα που θα συζητηθούν μεταξύ Καΐρου και Άγκυρας.

Η Ιndependent Αrabia δεν έλαβε απάντηση από την αιγυπτιακή πλευρά στο αίτημα για σχολιασμό.

Η επίσκεψη έρχεται λίγες εβδομάδες αφότου ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επισκέφθηκε τη Σαουδική Αραβία για πρώτη φορά μετά από σχεδόν πέντε χρόνια, κατά την οποία μίλησε για άνοιγμα προς την Αίγυπτο, καθώς και ένα χρόνο μετά την έναρξη δύο «διερευνητικών» συνομιλιών στο επίπεδο Υφυπουργών Εξωτερικών στην Αίγυπτο και την Τουρκία για να συζητήσουν «τα απαραίτητα βήματα για την εξομάλυνση των σχέσεων» σε διμερές επίπεδο και σε περιφερειακό πλαίσιο.

Ωστόσο, αυτές οι συναντήσεις δεν έχουν ακόμη καταλήξει στην ανταλλαγή διπλωματικών εκπροσώπων μεταξύ των δύο πλευρών, η οποία εξακολουθεί να βρίσκεται στο επίπεδο του «επιτετραμμένου» ή στην ανάπτυξη οδικού χάρτη για τη βελτίωση των σχέσεων.

Συνεχίζονται, όμως, οι αιφνιδιαστικές συναντήσεις ασφαλείας μεταξύ των δύο πλευρών, συζητώντας διάφορα θέματα, μεταξύ των οποίων είναι και τα μέλη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που κατοικούν στην Τουρκία και  τα οποία καταζητούνται από τις αιγυπτιακές αρχές, καθώς και την κατάσταση στη Λιβύη.

Διπλωματική προσέγγιση με οικονομική χροιά

Οι εντάσεις μεταξύ της αιγυπτιακής και της τουρκικής πλευράς έπαυσαν τα τελευταία δύο χρόνια, με την Άγκυρα να ξεκινά μια διπλωματική εκστρατεία για την άρση των διαφορών της με τις χώρες της περιοχής, με επικεφαλής τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο και τα ΗΑΕ.

Οι εντάσεις στις διαμάχες μεταξύ των δύο πλευρών για ορισμένα θέματα, όπως το φυσικό αέριο της Μεσογείου και η κρίση στη Λιβύη, υποχώρησαν.

Ενώ οι οικονομίες των δύο χωρών υποφέρουν παρομοίως από τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορωνοϊού, του ρωσικού πολέμου στην Ουκρανία και άλλων κρίσεων αναδυόμενων αγορών, το τουρκικό κανάλι «TRT Haber» ανέφερε, την Τετάρτη, 18 Μαΐου (Μαϊου), ότι η συνάντηση που θα πραγματοποιηθεί στην αιγυπτιακή πόλη  Σαρμ ελ Σεΐχ, θα συζητηθούν οι μελλοντικές στρατηγικές της Ισλαμικής Τράπεζας Ανάπτυξης και οι τελευταίες εξελίξεις σχετικά με την τουρκική οικονομία και τις τρέχουσες οικονομικές πολιτικές.

Η επικείμενη επίσκεψη έριξε φως στη σημασία της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ της αιγυπτιακής και της τουρκικής πλευράς, οι οποίες έχουν αμοιβαίες επενδύσεις και μεγάλη εμπορική ανταλλαγή που συνέχισε να αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια, παρά την πολιτική ένταση φθάνοντας από τα 4,42 δισ. δολάρια στα 11,14 δισ. δολάρια, σύμφωνα με επίσημα στατιστικά στοιχεία

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Ο πραγματικός λόγος του πολέμου μεταξύ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσίας στην Ουκρανία- Η άποψη ενός Γάλλου αξιωματικού

 

General Dom. Delawarde, Reseau International                                    

Μετάφραση : Μιχαήλ Στυλιανού

Εδώ είναι ένα κείμενο που πρέπει να διαβαστεί, ακόμη και να ξαναδιαβαστεί για εκείνους που έχουν το χρόνο. Από την αρχή της ρωσικής επέμβασης στην Ουκρανία, έχουν προταθεί πολλοί λόγοι για να εξηγηθεί αυτή η σύγκρουση, αλλά κανένας από αυτούς δεν βρίσκεται πραγματικά στην ρίζα του προβλήματος. Το παρακάτω κείμενο δείχνει πόσο κολοσσιαίο είναι το διακύβευμα και η μικρή Ουκρανία είναι εδώ μόνο ένα επεισόδιο αυτής της τιτανικής αντιπαράθεσης που ξεκίνησε πολύ πριν από τις 24 Φεβρουαρίου. Πρόκειται για έναν πραγματικό υπαρξιακό αγώνα, όχι μόνο για τη Ρωσία, όπως διαβάζουμε εδώ και εκεί, αλλά και κυρίως για τις Ηνωμένες Πολιτείες των οποίων ο πλούτος και η εξουσία προέρχονται αποκλειστικά από την απάτη του δολαρίου που τους επιτρέπει να έχουν τα πάντα δωρεάν. Γιατί πράγματι, τι είναι ένα χρέος που δεν χρειάζεται να αποπληρώσουμε (επειδή δεν επιστρέφεται) και ότι μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε απείρως ανάλογα με τις ανάγκες; Είναι δωρεάν. Ένα χρέος 30 τρισεκατομμυρίων δολαρίων σημαίνει ότι τα πήραν όλα δωρεάν μέχρι αυτό το ποσό. Αν αύριο οι ανάγκες τους ήταν 50 τρισεκατομμύρια δολάρια, αυτό θα ήταν το νέο ποσό του χρέους τους. Σε αυτό το πλαίσιο, η αύξηση των τιμών, ο πληθωρισμός (ο οποίος στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται μόνο ως μεταβλητή προσαρμογής, διευθετήσιμη), κ.λπ., είναι απατηλή φλυαρία..

***

Ανάλυση του πλοιάρχου Yves Maillard, πρώην ναυτικού ακόλουθου στη Μόσχα, ο οποίος ανταποκρίνεται στο μήνυμα του Jacques Myard, στο οποίο απάντησα ο ίδιος στην τελευταία μου μαρτυρία σχετικά με τη συγκριτική ποιότητα της ρωσικής και της Νατοϊκής ηγεσίας.

Ο πλοίαρχος Yves Maillard ασχολείται με την οικονομική και χρηματοπιστωτική πτυχή και δίνει ένα ενδιαφέρον συμπληρωματικό φως. Dominique. Delawarde

***

Aπό Υβ Μέιλαρντ.

Αγαπητέ κ. Δήμαρχε.

Μοιραστήκατε μαζί μου το τελευταίο ενδιαφέρον μήνυμά σας για τον πόλεμο στην Ουκρανία. Σας ευχαριστώ γι’ αυτό. Εδώ, αν μου επιτρέπετε, είναι οι σκέψεις που μου εμπνέει.

Γράφετε:

«Ο πόλεμος στην Ουκρανία εξελίσσεται εμφανώς σε άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι προφανές ότι η Ουάσιγκτον έχει οπλίσει εδώ και χρόνια τον ουκρανικό στρατό, εκπαίδευσε τους στρατιώτες τους, παρείχε όλες τις πληροφορίες που συγκέντρωσε η CIA και ειδικά μέσω της υποκλοπής που πραγματοποιήθηκε από την NSA. »

Αλλά τότε, γιατί να μην πούμε ξεκάθαρα όλη την αλήθεια, την οποία φέρνετε ευκαιριακά εδώ, δηλαδή ότι εδώ και αρκετό καιρό οι Ηνωμένες Πολιτείες προετοιμάζουν, προφανώς όπως λέτε τόσο σωστά, τον πόλεμο κατά της Ρωσίας;

Για ποιο λόγο; Τι θα μπορούσαν να έχουν κάνει οι Ρώσοι στους Αμερικανούς έτσι ώστε να τους δυσαρεστούν τόσο πολύ, ώστε να τους δυσανασχετούν μέχρι θανάτου, γιατί περί αυτού πρόκειται;

Προφανώς δεν είναι η μοίρα του λαού της Ουκρανίας για την οποία ανησυχούν οι Αμερικανοί. Δεν τους νοιάζει. Οι Αμερικανοί, όπως πάντα, νοιάζονται μόνο για τα συμφέροντά τους. Οι Αμερικανοί δυσανασχετούν με τη Ρωσία μέχρι θανάτου, είτε πρόκειται για του Πούτιν είτε κάποιου άλλου για την αντικατάστασή , διότι αυτή η χώρα, τα τελευταία είκοσι χρόνια, έχει απαλλαγεί από τα κρατικά χρέη της σε δολάρια.

Η πρώτη χώρα που το πράττει, άλλες, όπως η Κίνα, επίσης στη διαδικασία να το πράξει, έχει απαλλαγεί από τους αμερικανικούς τίτλους της σε  αμερικανικό νόμισμα, περισσότερα από εκατό δισεκατομμύρια δολάρια. Αντικαθιστώντας τα με χρυσό ή άλλα νομίσματα που θεωρούνται ισχυρότερα. Επίσης, αλλά σε μικρότερο βαθμό έχει απελευθερωθεί από την καταχρηστική εξω-εδαφικότητα του αμερικανικού δικαίου που ισχυρίζεται ότι εφαρμόζεται σε οποιονδήποτε κάτοχο του δολαρίου σε όλο τον κόσμο.

Η Ρωσία είχε κάθε δικαίωμα να το κάνει αυτό. Το 1960 ο στρατηγός de Gaulle, του οποίου η λαμπρή εικόνα κοσμεί το γραφείο σας στον πρώτο όροφο του δημαρχείου σας Maisons-Laffitte, ένα γραφείο που βάλατε στη διάθεσή μου πριν από μερικά χρόνια, όταν ενεργούσα ως Μεσολαβητής της Δικαιοσύνης, ο Στρατηγός de Gaulle, ως εκ τούτου, κατόπιν συμβουλής του Jacques Rueff, έκανε ακριβώς το ίδιο, απαιτώντας από την Αμερική την αποπληρωμή σε χρυσό των δολαρίων που κατείχε η Γαλλία (Χρυσός που προέρχεται από σε μεγάλο βαθμό της Τράπεζας της Γαλλίας, που εκκενώθηκε σε καταστροφή από τα γαλλικά καταδρομικά την άνοιξη του 1940 με ζιγκ-ζαγκ μεταξύ των γερμανικών υποβρυχίων, και η οποία είχε χρησιμοποιηθεί για τη χρηματοδότηση του εξοπλισμού των οκτώ μεραρχιών της 1ης Στρατιάς της Ελεύθερης Γαλλίας Libre)

Ρωσία το έκανε αυτό επειδή υπάρχει άφθονος λόγος να αμφισβητηθεί η ευρωστία του κρατικού χρέους των ΗΠΑ, πάνω από 30 τρισεκατομμύρια δολάρια, το οποίο συνεχίζει να αυξάνεται (5 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα κατά μέσο όρο), χρέος που, ουσιαστικά, δεν μπορεί ποτέ να αποπληρωθεί σε αξία. Μπροστά σε αυτό το χρέος, οι πιστωτές που αργά ή γρήγορα σε παγκόσμια κλίμακα θα συνειδητοποιήσουν ότι η πίστωσή τους από την Αμερική είναι επισφαλής, για να μην πω  μηδενισμένη.

Για την Αμερική, η ρωσική επιθυμία για ανεξαρτησία από το αμερικανικό νόμισμα, επειδή δεν πρόκειται για τίποτα άλλο, θεωρείται, όχι ως εχθρική χειρονομία, αλλά ως πραγματική κήρυξη πολέμου, επειδή είναι όλη η παγκόσμια υπεροχή που η Αμερική καταχράται, με το μαζικά εκδιδόμενο χωρίς αντίκρισμα  δολάριο της, με το οποίο πλημμυρίζει τον πλανήτη, υποστηριζόμενη από μια συντριπτική στρατιωτική δύναμη στην οποία κανείς που εμπλέκεται δεν είναι σε θέση να αντιταχθεί,.

Αυτή η ρωσική νομισματική ανεξαρτησία έχει κάθε προοπτική να εξαπλωθεί σε παγκόσμια κλίμακα και για την Αμερική είναι απαράδεκτη. Έχει πολλά να χάσει όταν ο κόσμος συνειδητοποιήσει ότι εξαπατάται, κακοποιείται, κλέβεται από την Αμερική με το δολάριο  που της κοστίζει μόνο με το οποίο το χαρτί  που τυπώνεται και που αγοράζει τα πάντα, διαφθείρει τα πάντα, σαπίζει τα πάντα.

Η Ρωσία πρέπει να εξοντωθεί!

                                                                                                                          Αυτό είναι που πολλές αμερικανικές προσωπικότητες, μέλη του Κογκρέσου, κυβερνήτες πολιτειών και γενικοί αξιωματούχοι φωνάζουν εδώ και αρκετά χρόνια. Και όχι για να το σκοτώσουμε με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά βομβαρδίζοντας, αν χρειαστεί, τη Ρωσία με πυρηνικά όπλα, διακηρύσσοντας ανοιχτά αυτή τη βούληση στα μέσα ενημέρωσης. Και αυτό δεν συγκινεί κανέναν. Και αυτό πολύ πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Αυτοί είναι που θέλουν εσκεμμένα τον πόλεμο.

Τρεις χώρες, τις τελευταίες δεκαετίες, προσπάθησαν να απαλλαγούν από τις αξιώσεις τους στο υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, για τον ίδιο λόγο, έχοντας αμφιβολίες σχετικά με την ισχύ του δολαρίου, απλά θέλοντας να εξασφαλισθούν, μετατρέποντάς  σε χρυσό, τον πλούτο που παρέχουν τα έσοδά τους από το πετρέλαιο: το Ιράν, το Ιράκ και η Λιβύη. Και οι τρεις συνετρίβησαν με αγριότητα. Όπως οι Ινδιάνοι της Αμερικής. Εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν ήταν σε θέση να υπερασπισουν τον εαυτό τους.

Με τη Ρωσία, είναι διαφορετικά, αυτή την ικανότητα, την έχει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να επιτεθούν κατάφωρα στη Ρωσία, όπως κάποιοι παράφρονες επιθυμούσαν, όχι μόνο επειδή οι Ρώσοι έχουν πιο ισχυρές πυρηνικές βόμβες, σε μεγαλύτερο αριθμό, που μεταφέρονται από ταχύτερους πυραύλους, όχι μόνο επειδή οι Αμερικανοί θα περνούσαν για τον επιτιθέμενο στα μάτια του κόσμου, αλλά επειδή αποκαλύπτοντας σε όλη τη γη την πραγματική αιτία του πολέμου, χρηματοπιστωτική και νομισματική, σίγουρα θα είχαν επιταχύνει τη διαδικασία -σε κάθε περίπτωση μακροπρόθεσμα αναπόφευκτη- της αποδόμησης των παγκόσμιων οικονομιών, της αποκάλυψης ότι το δολάριο είναι εγγενώς απάτη.

Η Αμερική έπρεπε να βρει έναν τρόπο να διεξαγάγει πόλεμο στη Ρωσία, χωρίς να θεωρηθεί ως ο επιτιθέμενος. Αυτό σημαίνει, πιστεύει ότι έχει βρει, υποδαυλίζοντας για αρκετά χρόνια την ουκρανική υπόθεση.

Ο Πούτιν έπεσε στην παγίδα που του έστησε η Αμερική, επιτιθέμενος σε μια χώρα με το πραγματικό επιχείρημα ότι οι ρωσικοί πληθυσμοί όχι μόνο υπέστησαν κακομεταχείριση εκεί (χιλιάδες θάνατοι αμάχων σε οκτώ χρόνια), αλλά και πιθανότερο να είναι ακόμη περισσότεροι βραχυπρόθεσμα (ο ουκρανικός στρατός συγκεντρώθηκε μπροστά από τις αυτονομιστικές επαρχίες και επρόκειτο να τους επιτεθούν).

Δεν κινούμαστε «προς μια άμεση αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Ηνωμένων Πολιτειών». Αυτή η «άμεση αντιπαράθεση» υπάρχει ήδη και υπάρχει από την αρχή. Αυτός είναι ο σημερινός πόλεμος στην Ουκρανία, και τίποτα άλλο.

Είναι παράλογο, ακόμη και γελοίο, να περιορίζεται η ευθύνη για αυτόν τον πόλεμο στην προσωπικότητα του Πούτιν.

Εάν ο Μπάιντεν αποφασίσει, τόσο γρήγορα, να δαπανήσει τόσο σημαντικά ποσά, δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια, για να διεξαγάγει αυτόν τον πόλεμο, μέσω των Ουκρανών, είναι επειδή αυτό που υπερασπίζεται εκεί είναι κάτι άλλο, ανείπωτο, άσχετο με τη μοίρα αυτών των φτωχών Ουκρανών.

Θα δούμε πώς θα τα βγάλει πέρα ο Πούτιν, υποστηριζόμενος από το 90% του ρωσικού πληθυσμού.

Οι πληροφορίες που λαμβάνουμε σχετικά με τη στρατιωτική κατάσταση επί τόπου είναι αντιφατικές. Για κάποιους ο ρωσικός στρατός προελαύνει αργά αλλά σταθερά παίρνοντας θέσεις που οι Ουκρανοί δεν θα μπορέσουν να πάρουν πίσω, για άλλους έχει εγκλωβιστεί και απέναντι σε έναν αποφασισμένο ουκρανικό στρατό και πολύ καλά οπλισμένο από τους Δυτικούς θα καταλήξει να χάσει, στην καλύτερη περίπτωση, στη χειρότερη περίπτωση όλα όσα έχει κατακτήσει.

Στην πραγματικότητα, είτε η Ρωσία κατακτήσει τελικά, είτε όχι, οι «αποσχιστικές δημοκρατίες» της ανατολικής Ουκρανίας δεν είναι το κύριο πράγμα, είναι δευτερεύον, δεδομένου του πραγματικού κινήτρου του πολέμου. Αυτό το κίνητρο είναι η απαραίτητη σύνθλιψη, η καταστροφή της Ρωσίας, ένοχης για επίθεση στην υπεροχή του δολαρίου, του απόλυτου εργαλείου της παγκόσμιας ηγεμονικής κυριαρχίας της Αμερικής.

Και δεδομένου ότι δεν είναι δυνατόν να μειωθεί στρατιωτικά η Ρωσία, η Αμερική έχει θέσει ως στόχο να τη μειώσει οικονομικά μέσω αυτού του συγκλονιστικού κύματος απεριόριστων, καταστροφικών, δρακόντειων οικονομικών και νομισματικών κυρώσεων που πέφτει σε αυτήν αυτή τη στιγμή, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τον στρατιωτικό πόλεμο στην Ουκρανία, ο οποίος χρησίμευσε μόνο ως πρόσχημα για να κηρυχθεί αυτός ο οικονομικός πόλεμος.

Αυτός ο οικονομικός πόλεμος δεν είναι συνέπεια της ρωσικής επιθετικότητας, ήταν ο στόχος που επεδίωκαν κάνοντας ό,τι ήταν δυνατόν για να ωθήσουν τον Πούτιν να διαπράξει αυτή την επίθεση, καθώς ο Davy Croquett, ο ήρωας καουμπόι του 19ου αιώνα της παιδικής μας ηλικίας, ενθουσίασε τους Ινδιάνους προκειμένου να τους κάνει να διαπράξουν καταχρήσεις για τις οποίες «τιμωρήθηκαν» με το να σφαγιαστούν όλοι.

Πώς θα αντιμετωπίσει η Ρωσία αυτόν τον οικονομικό πόλεμο; Αυτό είναι το πραγματικό θέμα, περισσότερο από τον πόλεμο στο Ντονμπάς. Κάθε νόμιμο συναίσθημα που προκαλείται από τις φρικαλεότητες που συμβαίνουν εκεί χώρια.

Η Ρωσία έχει πραγματικά πλεονεκτήματα για να αντιμετωπίσει αυτόν τον οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πόλεμο

Όπως είχε μπροστά στον Ναπολέοντα ο οποίος, με το πρόσχημα της εισαγωγής των «αξιών» της Γαλλικής Επανάστασης (στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας υπάρχει μια βάση αγαλμάτων, χωρίς άγαλμα, και αν δεν υπάρχει, είναι επειδή σχεδιάστηκε να θέσει εκεί εκείνη του αυτοκράτορα που θα έβαζε τέλος στη δουλοπαροικία στη Ρωσία, και καθώς αυτός ο αυτοκράτορας είναι ο Ναπολέων, πάντα δεν βάλαμε κανέναν εκεί…) , επιδίωξε να κάνει τη Ρωσία να μην συμμορφωθεί με τον ηπειρωτικό αποκλεισμό που αποφάσισαν οι Βρετανοί μετά τη συντριπτική νίκη τους στο Τραφάλγκαρ. Με τους Αγγλοσάξονες, ο πόλεμος είναι πάντα, άμεσα ή έμμεσα, οικονομικός και χρηματοπιστωτικός.

Καθώς ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει το “Barbarossa” του Χίτλερ που είχε φύγει για να κατακτήσει έναν «ζωτικό χώρο» αλλά τον οποίο κατάφερε να αποκρούσει με κόστος δεκάδων εκατομμυρίων θανάτων, πολιτών και στρατιωτικών.

Η μάχη του Ντονμπάς, του οποίου οι αποτρόπαιες εικόνες μας παρουσιάζονται καθημερινά στα μέσα ενημέρωσης, αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, ενώ το άλλο μέρος είναι η τρομερή μάχη που βρίσκεται σε εξέλιξη, σχεδόν σε πλανητική κλίμακα.

Πιστεύω ότι οι Αμερικανοί υποτιμούν την ικανότητα των Ρώσων να αντισταθούν σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος θα είναι μακρύς και δύσκολος για όλους και φυσικά, και για εμάς τους Ευρωπαίους.

Δεν είναι βέβαιο ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα τον κερδίσουν, ακόμη και αν είναι οι ισχυρότερες, σχεδόν σε όλα.

Η Ρωσία έχει υγιή οικονομικά. Έχει μικρό χρέος. Δεν έχει δημοσιονομικό έλλειμμα. Το εμπορικό της ισοζύγιο είναι πλεονασματικό. Αυτό δεν ισχύει, μακράν, για όλες τις χώρες που κινούνται γύρω και κάτω από την αναγκαστική κυριαρχία του δολαρίου. Έχει σχεδόν σε κάθε τομέα την ικανότητα να είναι αυτόνομη, μια ικανότητα που ενισχύεται με την πάροδο του χρόνου από προηγούμενες «κυρώσεις». Η «ρήξη» της με τον κόσμο, που επιδιώκεται από τους Αμερικανούς, είναι ιδιαίτερα με τους Δυτικούς,  υποδουλωμένους στο δολάριο. Οι δύο γίγαντες που είναι η Κίνα και η Ινδία, για να μιλήσουν μόνο για τον εαυτό τους, είναι απρόθυμοι σε αυτές τις «κυρώσεις». Η επικοινωνία της Ρωσίας σε όλους τους τομείς με τον υπόλοιπο κόσμο θα περάσει από αυτούς, ασφαλώς, και σίγουρα θα συνεχιστεί.

Ας ελπίσουμε ότι κανένας από τους δύο «τρελούς», τον Πούτιν και το ίδιο τον Μπάιντεν, δεν θα ενδώσει στον πειρασμό της χρήσης πυρηνικών όπλων. Το χειρότερο δεν είναι ποτέ σίγουρο, λέγεται, ευτυχώς.

Υβ Μέιλλάρτ

Επίτιμος Πλοίαρχος, Πρώην Ναυτικός Ακόλουθος στην Πρεσβεία της Γαλλίας στη Μόσχα, Μηχανικός Ατομικής Μηχανικής (Όπλα)

 

 

 

Πηγη:

Militaire News

https://www.militaire.gr

«Είμαστε οι κληρονόμοι της Ρώμης, του Βυζαντίου», ρωσικό δημοσίευμα

 

Το κτίριο του Γενικού Επιτελείου της Ρωσικής Αυτοκρατορίας στην Πλατεία των Ανακτόρων στην Αγία Πετρούπολη

Είμαστε μια στρατιωτική αυτοκρατορία. Έτσι ήταν πάντα και έτσι θα είναι πάντα. Αυτό το γεγονός θα πρέπει απλώς να γίνει αποδεκτό ως δεδομένο, έχοντας πάψει να ντρεπόμαστε γι' αυτό, να το ισοπεδώνουμε, να αναζητούμε ντροπαλούς ευφημισμούς που αντικαθιστούν τις άβολες (για κάποιο λόγο) λέξεις, γράφει σε άρθρο στη ρωσική 'vzglyad' ο Βλαντίμιρ Μοζεγκόφ.

Απλά αποδεχτείτε το. Και έτσι για να το πούμε σε όλο τον κόσμο: ναι, εμείς - η Ρωσία - μια στρατιωτική αυτοκρατορία. Είμαστε ένας κόσμος με στρατιωτικά, πρώτα απ' όλα, νοήματα και αρετές. Έννοιες προστασίας και ανάπτυξης, στρατιωτική ηθικής, πνευματικής ιεραρχίας.

 

Η Ρωσία δημιουργήθηκε από πολεμιστές όχι από οικονομία

 

Η Ρωσία δημιουργήθηκε από πολεμιστές, δημιουργήθηκε από στρατιωτικές νίκες. Δημιουργήθηκε από στρατιωτική ανάπτυξη. Τι να ντρέπεσαι; Τι υπάρχει να κρύψεις; Δεν πρέπει να είμαστε περήφανοι για όλα αυτά, να τα τονίζουμε με κάθε δυνατό τρόπο, να τα προωθούμε; 

Γιατί μόνο έτσι γεννιούνται, μεγαλώνουν, δυναμώνουν, μόνο έτσι υπάρχουν αληθινές αυτοκρατορίες.

 Όπου στην πρώτη θέση δεν είναι τα οικονομικά και η οικονομία, αλλά η αρχοντιά, η τιμή, η αξιοπρέπεια. Στο οποίο ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας πολεμιστής και όχι ένας ολιγάρχης στο σκηνικό της «εξουσίας του λαού», όπως στις σύγχρονες λεγόμενες δημοκρατίες.

Στρατιωτική Αυτοκρατορία αλλά όχι μιλιταριστική

Αλλά για κάποιο λόγο, θυμόμαστε ακόμα ότι είμαστε στρατιωτική αυτοκρατορία μόνο στις 9 Μαΐου. 

Εμείς, η μεγάλη στρατιωτική αυτοκρατορία, έχουμε μόνο μια μέρα για στρατιωτική υπερηφάνεια, μια στρατιωτική παρέλαση, έναν πανηγυρικό θρίαμβο.

 Ναι, μια χαρά θα ήταν. Το κακό είναι ότι όλες τις άλλες μέρες γενικά το ξεχνάμε. Πρόκειται για το γεγονός ότι είμαστε, πρώτα απ' όλα, μια στρατιωτική αυτοκρατορία. 

Σε καμία περίπτωση μιλιταριστική ή εμπορική (όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία), αλλά στρατιωτική.

 Δηλαδή έναν κόσμο με πρωτίστως στρατιωτικό και πολιτιστικό νόημα. Διότι ακόμη και ο πόλεμος κατά την κατανόησή μας - η κατανόηση μιας στρατιωτικής, και όχι μιας μιλιταριστικής και εμπορικής αυτοκρατορίας, δεν έχει επιθετική (ισχύ σε όλο τον κόσμο) ή οικονομικό (κέρδος), όπως στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, αλλά πάνω από όλα πολιτισμικό νόημα.

Είμαστε οι κληρονόμοι της Ρώμης, του Βυζαντίου της διάδοσης του ελληνικού πολιτισμού

 

Σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία, που βασίζονται στην εξουσία της οικονομικής ολιγαρχίας, εμείς είμαστε οι κληρονόμοι της Ρώμης, οι κληρονόμοι του Βυζαντίου. Η Ρώμη είναι η ιδέα της δίκαιης εξουσίας σε όλο τον κόσμο. Η Ρώμη είχε τη δική της υψηλή ιδέα και τη δική της αποστολή: τη διάδοση του υψηλού ελληνικού πολιτισμού και την ιδέα της δικαιοσύνης σε όλο τον κόσμο.

Αυτά είναι τα πράγματα που λαχταράει ο σύγχρονος κόσμος. Είναι αυτά που του λείπουν αυτή τη στιγμή. Και είναι αυτή ακριβώς η λαχτάρα που του καίγεται τώρα με ένα πυρωμένο σίδερο για να τον κάνει ανίσχυρο, ανήμπορο, ανεκτικό (δηλαδή άψυχο, αδιάφορο στον αργό φόνο), για να του αφαιρέσει στο τέλος όλα, την ελευθερία, να του στερήσει κάθε εναπομείναντα πολιτισμό, που τον οδηγεί στο αιώνιο γκέτο - το τελευταίο λουκέτο της ολοκληρωτικής φιλελεύθερης δικτατορίας.

Αυτό είναι ακριβώς το δίλημμα του σύγχρονου κόσμου: ή η ιδεολογία LGBT+ και η πολιτιστική παρακμή (όχι μόνο οποιασδήποτε κοινότητας, αλλά κάθε ατόμου, Homo erectus κατ' αρχήν), ή η παραδοσιακή αυτοκρατορία, η Ρώμη με την ιδέα της ευγένειας, της δικαιοσύνης και του πολιτισμού.

Η Ρώμη ήταν ένα μικρό κράτος στις ακτές της Μεσογείου. Στους αναπόφευκτους και επιτυχημένους πολέμους με την Καρχηδόνα, σε μεγάλο βαθμό απροσδόκητα, αποδείχθηκε ότι ήταν ένα ισχυρό περιφερειακό κέντρο που έλεγχε ολόκληρη τη Μεσόγειο. 

Και από εκεί η μοίρα του πήρε αντίστροφη μέτρηση, ξεκίνησε η ύπαρξή του ως παγκόσμια στρατιωτική αυτοκρατορία. Μια αυτοκρατορία με μια μεγάλη αποστολή - να φέρει ειρήνη, ηρεμία, πολιτισμό και πολιτισμό στον κόσμο.

 Ναι - μέσω πολέμου, στρατιωτικών εκστρατειών και κατακτήσεων. Είτε είναι κακό είτε καλό, ποτέ δεν ήταν και δεν θα είναι διαφορετικά στον κόσμο μας. 

Ο κόσμος δεν κατακτιέται μόνο με το κήρυγμα, ακόμα και ο πιο όμορφος.

Ο κόσμος κερδίζεται με το κήρυγμα και με το σπαθί. Και το ευαγγέλιο δεν κηρύττει τον ειρηνισμό. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής δεν λέει στους Ρωμαίους στρατιώτες που έρχονται κοντά του να ρίξουν τα όπλα τους, τους λέει: «Μην προσβάλλετε κανέναν, μη συκοφαντείτε και αρκεστείτε στον μισθό σας» (Λουκάς 3:14).

 

Η ρωμαϊκή αριστοκρατία ήταν στρατιωτική

 

Ρωσία - στρατιωτική αυτοκρατορία

Η αριστοκρατία της Ρώμης ήταν στρατιωτική. Και η ρωσική αριστοκρατία ήταν στρατιωτική. Και ο Πούσκιν, αν και φορούσε πολιτική στολή, ρίχτηκε σε επιθέσεις ιππικού και έγραψε ωδές στα ρωσικά αυτοκρατορικά όπλα. Έτσι η τιμή, ο πολιτισμός και η στρατιωτική δόξα κατέκτησαν τον κόσμο.

Υπήρχε εναλλακτική σε έναν τέτοιο κόσμο; 

Ναι, η Καρχηδόνα θα μπορούσε να γίνει αυτή η εναλλακτική.

 Ο ζοφερός κόσμος της δύναμης της οικονομικής ολιγαρχίας και των τερατωδών λατρειών στις οποίες οι Καρχηδόνιοι θυσίαζαν τα πρωτότοκα παιδιά τους, καίγοντας τα σε φούρνους ως πράξεις θυσίας-ολοκαυτώματος (από τα ελληνικά «ολοκαύτωμα»-προσφορά στον Θεό).  Αυτό το τερατώδες έθιμο θα μπορούσε να γίνει το κεντρικό σενάριο για ολόκληρο τον κόσμο εάν κέρδιζε η Καρχηδόνα.

 Αλλά  κέρδισε η Ρώμη, η ρωμαϊκή στρατιωτική ανδρεία. Η στρατιωτική αυτοκρατορία κέρδισε, κουβαλώντας την ειρήνη και τη δικαιοσύνη στην κόψη ενός σπαθιού βαμμένου με αίμα.

 

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Nova Makedonija: «Η ονομασία της Εκκλησίας δεν επηρεάζει το όνομα του κράτους και το αντίστροφο»

 

Λόγω της γενικά κακής εκπαίδευσης του Ορθόδοξου Κλήρου και της έλλειψης εκτίμησης, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ROC) αντέδρασε στην κίνηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αποδώσει την ονομασία «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας»,  σαν να ήταν θέμα σημαντικού ενδιαφέροντος για τη Ρωσία ή τη Ρωσική Εκκλησία. 

Ανάλογη αφελή συμπεριφορά εξέφρασε και η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία (SOC), η οποία επιτέθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο χωρίς την παραμικρή διευκρίνιση σχετικά με αυτό το βήμα, πιστεύοντας ότι πλέον «οι διαπραγματευτικές θέσεις της SOC έχουν επιδεινωθεί»!;

 Με άλλα λόγια, η δογματική και άκριτη συνείδηση ​​των Ορθοδόξων υπομορφωμένων επισκόπων δεν έφερε παρά μια άλλη κατάσταση σύγκρουσης, που πλέον για τη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία- Αρχιεπισκοπή Αχρίδας» (και από εδώ και πέρα ​​μόνο ως «Αρχιεπισκοπή Αχρίδας») είναι «πύρρειος νίκη».

Το πρόβλημα με την εκκλησία και το όνομα της εκκλησίας δεν επηρεάζει το όνομα του κράτους ή το αντίστροφο, το όνομα μιας εκκλησίας δεν προέρχεται από το όνομα του κράτους.

Η κοσμική αρχή και η εκκλησιαστική αρχή είναι χωριστές και δεν ισχύουν οι κανόνες του διεθνούς δικαίου για την ονοματοδοσία μιας Εκκλησίας, αλλά μόνο οι δογματικοί κανόνες της εκκλησιαστικής τάξης, δηλαδή οι «Κανόνες».

Στην εκκλησιαστική Κανονική Τάξη δεν υπάρχει κανόνας νομικής ισότητας και αυτοδιάθεσης, αλλά αυστηρή αυταρχική ιεραρχική τάξη. 

Αυτή η σειρά αποκλίνει από τους σύγχρονους κανόνες του διεθνούς δικαίου ή από οποιοδήποτε δίκαιο που βασίζεται σε δημοκρατικές αξίες και κανόνες.

Η ίδια η πράξη της ένταξης στο τάγμα της κεντρικής εκκλησίας του ορθόδοξου κόσμου δεν αποτελεί «αναγνώριση» οποιασδήποτε «ανεξαρτησίας» (ή κυριαρχίας), αλλά μια απλή δήλωση ότι «η Αρχιεπισκοπή της  Αχρίδας δεν έρχεται πλέον σε σύγκρουση με την έννομη τάξη των Ορθοδόξων Εκκλησιών, δηλαδή ότι «σχίσμα» (ή «σχίσμα») δεν υπάρχει πλέον!».

Ωστόσο, η Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας θα πρέπει να επιδιώξει το αυτοκέφαλο καθεστώς από τον κύριο αρνητή της ανεξαρτησίας της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», και αυτός είναι η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία στην πραγματικότητα πιστεύει ότι η ίδια η ύπαρξη της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας απειλεί ορισμένα από τα δικαιώματά της. (Δηλαδή η SOC δεν θα δώσει ποτέ αυτοκέφαλο καθεστώς!).

Ωστόσο, αυτό το μέτρο του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως είναι ένα ισχυρό μήνυμα προς τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, γιατί το επόμενο μπορεί να είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία του Μαυροβουνίου (ακόμα μη αναγνωρισμένη). Αυτό είναι και ένα μήνυμα προς τη Σερβική Εκκλησία!

Η λεγόμενη «αναγνώριση» της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας διαμάχης μεταξύ των δύο κεντρικών πατριαρχών, της Κωνσταντινούπολης και της Μόσχας, και έληξε με πείσμα και επιβεβαίωση ότι η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας δεν βρισκόταν πλέον έξω από τον ορθόδοξο «κόσμο» των εκκλησιών. . .

Αναγνωρίστηκε βάσει της Συμφωνίας των Πρεσπών

Όμως, υπό την επιρροή της Ελληνικής Εκκλησίας, ο τρόπος «αναγνώρισης» έγινε σύμφωνα με τα αξιώματα της Συμφωνίας των Πρεσπών, επομένως υπάρχει περιορισμός στη χρήση των όρων «Μακεδονία» και παραγώγων αυτού του όρου (π.χ. Μακεδονική», «Μακεδονική», κ.λπ.…).

 

Η κακή εκπαίδευση του κλήρου

 

Από την άλλη πλευρά, λόγω της γενικά κακής εκπαίδευσης του ορθόδοξου κλήρου και της έλλειψης εκτίμησης, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία (ROC) αντέδρασε σε αυτή την κίνηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου σαν να ήταν θέμα σημαντικού ενδιαφέροντος για τη Ρωσία ή τη Ρωσική Εκκλησία.

 Ανάλογη αφελή συμπεριφορά εξέφρασε και η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία επιτέθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο χωρίς την παραμικρή ανάλυση για το βήμα αυτό, θεωρώντας ότι πλέον «οι διαπραγματευτικές θέσεις της Σερβικής Εκκλησίας έχουν επιδεινωθεί»!;

Με άλλα λόγια, η δογματική και άκριτη συνείδηση ​​των ανεπαρκώς μορφωμένων Ορθοδόξων επισκόπων έφερε μόνο μια άλλη συγκρουσιακή κατάσταση, που πλέον για τη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία»- από τούδε Αρχιεπισκοπή Αχρίδας- είναι «πύρρειος νίκη».

Φυσικά, έγινε μεγάλη παραχώρηση από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως και η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας από εκείνη τη στιγμή εντάσσεται στην αδελφότητα με άλλες εκκλησίες του «Ορθόδοξου κόσμου», αλλά η τελική πράξη της λεγόμενης «αναγνώρισης» (ανεξαρτησίας ή αυτοκεφαλίας) εξαρτάται από τον εκκλησιαστικό κλήρο στη Σερβία, ο οποίος ουσιαστικά δεν αναγνωρίζει ούτε τη «Μακεδονική Εκκλησία» ούτε το «Μακεδονικό» έθνος.

Από όλη αυτή την κατάσταση, μια μέρα στο μακρινό μέλλον μόνο η Βουλγαρική Εκκλησία (ΒΟΚ) μπορεί τελικά να «κερδίσει», αν λάβει από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, μπορεί να «αναγνωρίσει» και να δώσει αυτοκεφαλία στην Αρχιεπισκοπή Αχρίδας, αντί της Σερβικής Εκκλησίας.

Ιγκόρ Γιάννεφ

 

Ο Ιγκόρ Γιάννεφ γεννήθηκε το 1964 στο Βελιγράδι της Σερβίας. Έλαβε το διδακτορικό του από τη Νομική Σχολή των Σκοπίων το 1994 και ολοκλήρωσε τις μεταδιδακτορικές του σπουδές στις Ηνωμένες Πολιτείες (Ουάσιγκτον (Σχολή Εξωτερικών Υπηρεσιών), Σάρλοτσβιλ (Τμήμα Πολιτικής - Κυβέρνηση & Εξωτερικές Υποθέσεις) και Μέντφορντ - Χάρβαρντ (The Fletcher School of Law and Diplomacy). )) στους κλάδους της διεθνούς πολιτικής και του διεθνούς δικαίου.

Είναι μέλος πολλών αναγνωρισμένων διεθνών ενώσεων για το διεθνές δίκαιο και τις διεθνείς σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων των ASIL και ACUNS.
Ο Ιγκόρ Γιάννεφ είναι επίσης μέλος της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης (NYAS). Από το 2000, ο Ιγκόρ Γιάννεφ εργάζεται στο Ινστιτούτο Πολιτικών Επιστημών του Βελιγραδίου και το 2010 έλαβε τον ανώτατο επιστημονικό τίτλο του Επιστημονικού Συμβούλου (ως τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου).

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

 

Βούλγαρος Μητροπολίτης: Είναι απαράδεκτο να αναγνωρίζεται η «Μακεδονική Εκκλησία» ως Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας

Είναι απαράδεκτο να αναγνωρίζουμε τη «Μακεδονική Ορθόδοξη Εκκλησία (MOC)» ως Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας. 

Αυτό ανακοίνωσε ο Μητροπολίτης Λοβχανίου Γαβριήλ στην Εθνική Ραδιοφωνία της Βουλγαρίας με αφορμή την απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου να αναγνωρίσει τη MOC ως κανονική.

 

«Πολύ κακή απόφαση»

«Αν δοθεί η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας στη MOC, θα είναι πολύ κακό για εμάς. Θα μας στερούσε ένα μεγάλο μέρος της εκκλησιαστικής μας ιστορίας και της νομικής μας προσωπικότητας», επέμεινε ο επίσκοπος.

Ο Μητροπολίτης Γαβριήλ διευκρίνισε ότι η Ιερά Σύνοδος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ΒΟΚ) δεν έχει λάβει ακόμη την απόφαση του Οικουμενικού Πατριάρχη. 

«Η απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου πρέπει να μεταφραστεί με μεγάλη ακρίβεια για να ξέρουμε τι έχει ειπωθεί, αλλά είναι σαφές ότι ο Οικουμενικός Πατριάρχης αποκαθιστά την ευχαριστιακή κοινωνία με τον Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας, τον κλήρο και τον λαό, δηλαδή αναγνωρίζει την κανονική ιδιότητα της σχισματικής «Μακεδονικής Εκκλησίας». Η ίδια η απόφαση δεν προσδιορίζει το όνομά της, αλλά αναφέρεται ως Εκκλησία της Αχρίδας», σχολίασε.

«Διάδοχος της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας είναι η Βουλγαρική Εκκλησία»...

Ερωτηθείς τι θα σήμαινε για τη Βουλγαρία αν το όνομα της MOC ήταν η Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας, ο Γαβριήλ απάντησε ότι αυτό σήμαινε για την Βουλγαρική Εκκλησία, ότι στην πραγματικότητα θα υποτεθεί ότι ο διάδοχος της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας δεν είναι η Βουλγαρική Εκκλησία, αλλά η «Μακεδονική Εκκλησία», που στερείται οποιουδήποτε κανονικού νόμου και ιστορικής βάσης, καθώς διάδοχος της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας ήταν η Βουλγαρική Εκκλησία μέχρι τώρα. 

Ο Γαβριήλ επεσήμανε ότι αυτό θα στερούσε από τη Βουλγαρία την εκκλησιαστική της ιστορία.

Ερωτηθείς εάν η Βουλγαρία θα μπορούσε να αντιδράσει και τι θα σήμαινε αυτό, ο Γαβριήλ τόνισε ότι η Ιερά Σύνοδος πρέπει να αντιδράσει γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια και στερεί από τη Βουλγαρία «την ιστορική κληρονομιά».

Ερωτηθείς ποιοι είναι οι κανόνες εάν η Βουλγαρική Εκκλησία διαφωνεί, ο Γαβριήλ είπε ότι δεν γνωρίζει τι θα συμβεί στη συνέχεια, αλλά «πρέπει να πούμε αυτό που είναι αλήθεια και να μας ακούσουν, όχι να στερήσουμε τη νομική μας προσωπικότητα».

Επέμεινε να αντιδράσει όχι μόνο η εκκλησία, αλλά ολόκληρη η βουλγαρική κοινωνία, γιατί αυτό το θέμα επηρεάζει ολόκληρο τον βουλγαρικό λαό και την ιστορία του.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η Βουλγαρική Εκκλησία δεν μπορούσε να γίνει η μητρική εκκλησία της «Μακεδονικής», επειδή το καταστατικό της ανέφερε ότι ήταν ο διάδοχος της Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας και αυτό θα σήμαινε ότι η «Μακεδονική Εκκλησία» είναι η μητέρα εκκλησία της Βουλγαρικής. 

Επίσης, η Βουλγαρική Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε δικαίωμα να ανατρέψει το σχίσμα της «Μακεδονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας», καθώς μόνο η μητέρα εκκλησία είχε δικαίωμα να το κάνει και από το 1920 είναι η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr

Βαθύς προβληματισμός στα ελληνικά Επιτελεία από τη νέα εποχή του πολέμου που εδραιώθηκε στην Ουκρανία

 

Τι θα συμβεί στο Αιγαίο εάν...

 

Προβληματισμός υπάρχει στα ελληνικά επιτελεία από τα όσα συμβαίνουν στο ουκρανικό πεδίο και ειδικότερα από το μέτωπο στην Μαύρη Θάλασσα σε ότι αφορά την δράση του συνδυασμού των τουρκικών drones  με αντιπλοϊκούς πυραύλους.Διότι μπορεί το ΠΝ να διαθέτει ικανό αριθμό πυραύλων εδάφους επιφανείας, εδάφους-επιφανείας ΜΜ-40 Βlock II EXOCET σε τρία νησιά και σε τουλάχιστον ακόμα δύο νησιά MM-38, αλλά η Τουρκία έχει το «πάνω χέρι» στα οπλισμένα drones.

Με βάσεις εκτόξευσης τα μικρασιατικά παράλια και κατευθυνόμενα από drones ακόμα και απλές κατευθυνόμενες ρουκέτες APKWS χαμηλού κόστους που κατασκευάζονται κατά χιλιάδες στην Τουρκία μπορούν να πλήξουν πλήθος στόχων τόσο στα νησιά όσο και το σύνολο των μονάδων του ΠΝ.

Την ίδια στιγμή έχει “παγώσει” το πρόγραμμα των Spike NLOS για δύο λόγους.

Πρώτον γιατί έχει δημιουργηθεί αντιπαράθεση μεταξύ των ισραηλινών εταιρειών μετά την πρωτοφανή κίνηση του ΥΠΕΘΑ να αποστείλει LOR τόσο στην Plasan (όχημα, και ολοκλήρωση όπλου) όσο και στην Rafael (κατασκευάστρια εταιρεία) για το ποιος θα είναι ο κύριος υπεύθυνος υλοποίησης του προγράμματος εν Ελλάδι.

Ο δεύτερος λόγος είναι η έλλειψη κονδυλίων καθώς η επιλογή της κυβέρνησης να δώσει αυτά τα «ψίχουλα» για επιδοτήσεις στο ηλεκτρικό ρεύμα πάγωσαν όλα τα προγράμματα των ΕΔ, ακόμα και αυτό το πρόγραμμα των κορβετών για το οποίο επρόκειτο να ληφθεί απόφαση το αργότερο μέχρι το Πάσχα.

Ο προβληματισμός σε ότι αφορά την παράλληλη χρήση οπλισμένων drones που βρίσκονται σε μεγάλους αριθμούς στο τουρκικό οπλοστάσιο έχοντας την δυνατότητα δράσης ημέρα και νύχτα ακόμα και με κακό καιρό, σημαίνει ότι το Αρχιπέλαγος είναι πολύ δύσκολο να προστατευθεί αν δεν υπάρξει ένα σοβαρό αντι-drone όπλο.

Κανείς δεν θέλει να σκεφτεί αν σηκωθούν ταυτόχρονα 100-200 drones με 4 ρουκέτες, δηλαδή 400-800 ρουκέτες κατευθυνόμενες, και ξεκινήσουν να πλήττουν από απλά πολυβολεία, και εγκαταστάσεις μέχρι μικρά σκάφη και πυραυλακάτους.

Αν κάτι έδειξαν αλλά και δείχνουν οι τελευταίες συγκρούσεις είναι ότι ο πόλεμος εξελίσσεται και μιλάμε για τον πόλεμο των drones και των πυραύλων και αυτές τις εξελίξεις ήδη έπρεπε να έχουν ξεκινήσει να τις παρακολουθούμε και να τις εφαρμόζουμε. 

Συρία, Λιβύη, Αρτσάχ και τώρα Ουκρανία καταδεικνύουν ότι ακόμα και από τις πιο ισχυρές μονάδες μηχανοκίνητου, πεζικού ή τεθωρακισμένων αλλά και κυρίων μονάδων επιφανείας(ας δούμε το φαινομενικά απρόσβλητο Moskva) γίνονται ευάλωτες απέναντι σε φθηνά (σε σχέση με το κόστος των μονάδων που χτυπούν) drone και την συνεργασία εξελιγμένων μονάδων πυροβολικού και ειδικότερα των πυραύλων.

Το πρόβλημα είναι ότι η τουρκική πλευρά όχι απλά τις παρακολουθεί αλλά είναι πρωτοπόρος με εγχώρια συστήματα τα οποία δοκιμάζονται συνεχώς στο πεδίο της μάχης διαμορφώνοντας δόγματα και διορθώνοντας τεχνικά προβλήματα. ενώ θεωρείται “ηγέτης” στον τομέα των τακτικών μη-επανδρωμένων αεροσκαφών με σημαντικές εξαγωγές.

Το μεγάλο ζήτημα για τον ΕΣ και της σύνθετης εξίσωσης της άμυνας στο Ανατολικό Αιγαίο όπου θα κληθεί να αντιμετωπίσει τα δεκάδες οπλισμένα τουρκικά drones, αλλά και την διαρκή ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων, θέτοντας στο στόχαστρο όλη την έκτσαση των νησιών αλλά και μονάδες επιφανείας που επιχειρούν εγγύς αυτών, όπως ΤΠΚ, κανονιοφόρους και περιπολικά,

Η αντιμετώπιση δεν είναι απλή, “πάρε αυτό ή πάρε εκείνο” αλλά απαιτεί συνολική θεώρηση και δημιουργία αντιμέτρων κάτι που όμως λόγω της τεράστιας αργοπορίας στην λήψη των αποφάσεων πλέον δημιουργεί πολύ μεγάλο πρόβλημα καθώς απαιτούν και χρόνο υλοποίησης που φτάνει σε βάθος το λιγότερο πενταετίας, ώστε να έχουμε αποκτήσει ικανό αριθμό drones και οπλισμένων UAV εκτός των άλλων όπως δείχνουν και τα ουκρανικά χτυπήματα κατά ρωσικών στόχων.

Έτσι και στο πλαίσιο αυτό αποδεικνύονται καταστροφικές οι αεροπορικές επιδρομές των οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών τύπου TB2 Bayraktar στην Μαύρη Θάλασσα και ειδικότερα στην περιοχή κοντά στο Φιδονήσι, καθώς οι Ουκρανοί δημοσίευσαν νέα πλάνα από την επίθεση των τουρκικής κατασκευής UAV, πετυχαίνοντας σημαντικά πλήγματα στις ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Πριν από λίγες ημέρες, τα ουκρανικά TB2 Bayraktar κατάφεραν την καταστροφή ρωσικών πυραυλικών συστημάτων αεροπορικής άμυνας (αναφορές κάνουν λόγο για SAM μικρής εμβέλειας τύπου Strela-10), αλλά και δύο περιπολικών σκαφών τύπου Raptor, ενώ τις τελευταίες ώρες δημοσιεύθηκαν νέα πλάνα από επιχειρήσεις που περιλαμβάνουν επιτυχημένα πλήγματα σε αντιαεροπορικά πυραυλικά συστήματα τύπου Tor αλλά και σε ένα αποβατικό σκάφος τύπου Serna:

-1 TOR SAM
Zmiinyi island and Bayraktar.
1520/ pic.twitter.com/UTwpID2lSc

— 𝔗𝔥𝔢 𝔇𝔢𝔞𝔡 𝔇𝔦𝔰𝔱𝔯𝔦𝔠𝔱 (@TheDeadDistrict) May 6, 2022

#Ukraine: A Ukrainian Bayraktar TB-2 drone strike struck and destroyed what appears to be Project 11770 Serna-class landing craft, again at Snake Island. pic.twitter.com/w7qrgzWaPo

— 🇺🇦 Ukraine Weapons Tracker (@UAWeapons) May 7, 2022

**UPDATE***#Russian navy vessel hit at Snake Island by #Ukraine️ TB2, appears to be a Serna class (Project 11770) landing craft.

Corrects previous tweet

Note the assault boat (e.g. Raptor in left of the image

Photo for ref pic.twitter.com/HGqwblZCHO

— H I Sutton (@CovertShores) May 7, 2022

Παράλληλα και χωρίς να ειναι έξω από την άνω αλλαγή δόγματος σνεχίζεται το θρίλερ με το εάν η φρεγάτα Μακάροφ του ρωσικού Πολεμικού Ναυτικού επλήγη από ουκρανικό πύραυλο Neptun κι έπιασε φωτιά στη Μαύρη Θάλασσα.

Ο ουκρανικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Ντούμσκαγια δημοσίευσε δορυφορική φωτογραφία που κατ’ αυτόν εικονίζει τη φρεγάτα στις φλόγες, κάτι αδύνατο να επαληθευτεί με ανεξάρτητο τρόπο.

⚡️ Турецькі ЗМІ публікують кадри, на яких, ймовірно, відображено фрегат «Адмірал Макаров» після влучення в нього української ракети «Нептун» 

Інформація потребує офіційного підтвердження! pic.twitter.com/cvDpiKVk0f

— Людмила (@ludmila_ukraine) May 6, 2022

Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι ανίκητα τα drones όπως μπορούμε να δούμε και με την σημερινή κατάρριψη Bayrktar TB-2 από ρωσικό σύστημα PANTSIR S-1 και μάλιστα σχεδόν στο μέγιστο της εμβέλειας των πυραύλων (χτύπημα στα 18χλμ).

‼️ 🇷🇺 Russian ZRPC "Pantsir-S1" destroyed "Bayraktar" at a distance of 18 km…
New batches of TB2 "Bayraktar" that arrived are having a very very bad time…
Only 2-3 attacks around Snake Island and no more videos for now of them in action… pic.twitter.com/BuTPsI0Qbv

— AZ OSINT (@AZmilitary1) May 7, 2022

 

 ΠΗΓΗ:Pronews.gr