Υπάρχει μια πιθανότητα για λύση.
Και αυτή όπως λέει στην ανάλυση του στο politis.com.cy, ο Σενέρ Λεβέντ, είναι η εξής:
Ο Ταγίπ Ερντογάν στριμώχτηκε πολύ. Με όλους έχει πρόβλημα. Έφαγε ένα χαστούκι στο Ιράκ, ένα χαστούκι στη Συρία. Οι σχέσεις του με την Αίγυπτο είναι κακές. Στη Λιβύη έχασε προ πολλού. Στο ζήτημα του Κατάρ έμεινε μόνος. Με τους Σαουδάραβες ψυχράθηκε. Ούτε από το Ιράν βλέπει καλό. Στη Ρωσία έγινε παιχνιδάκι του Πούτιν. Στην Ευρώπη έχασε την εκτίμηση της οποίας έχαιρε. Έχει πρόβλημα και με την Αμερική. Εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για τους 12 σωματοφύλακές του που έκαναν παλληκαριές στην Ουάσιγκτον. Δεν είναι γνωστό τι θα του κάνει ο Τραμπ, ο οποίος έλαβε ξαφνικά μιαν αναπάντεχη απόφαση για το Κατάρ και είναι απρόβλεπτος.
Κατά τη γνώμη σας, ποιος μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός δικτάτορα, ο οποίος καταδυναστεύει τον λαό του για χρόνια, γέμισε τις φυλακές με πολιτικούς κρατούμενους και τρέφεται με το πουλιού το γάλα στο παλάτι του με τα 1.100 δωμάτια την ώρα που ο λαός έχει ανάγκη ένα κομμάτι ψωμί; Να μην μοιάσει το τέλος του με εκείνο των άλλων δικτατόρων. Ούτε με εκείνο του Ριζά Πεχλεβί, ούτε με εκείνο του Τσαουσέσκου, ούτε με εκείνο του Σαντάμ, ούτε με εκείνο του Μουμπάρακ. Δεν υπολογίζω καν τους Ίντι Αμίν και Μποκάσσα. Οι δικτάτορες ουδέποτε νοιάζονται για τον λαό. Ούτε την παραγωγή φροντίζουν. Ούτε τις εξαγωγές. Ούτε τις εισαγωγές. Μόνο την τσέπη τους κοιτάνε. Και η μόνη έγνοια ενός δικτάτορα είναι πώς να σώσει το τομάρι του.
Αυτός είναι και ο μοναδικός φόβος του Ταγίπ Ερντογάν. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα λογοδοτήσει. Δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει αυτό. Έβγαλε το άχτι του πάνω σε πολλούς καταπιεσμένους. Αυτά δεν θα μείνουν εδώ. Οι καμπάνες που χτύπησαν για τους δικτάτορες του παρελθόντος, θα χτυπήσουν και γι’ αυτόν οπωσδήποτε. Να δείτε που θα του περάσουν χειροπέδες. Και θα καθίσει ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορούμενου που τώρα κάθονται αθώοι. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι υποφέρει με αυτόν τον εφιάλτη. Φοβάται. Φοβάται πολύ. Έβαλε στη φυλακή διακόσιες χιλιάδες άτομα. Νιώθει στον λαιμό του τα χέρια όλων αυτών.
Ο πιο τρομερός του εφιάλτης είναι να δικαστεί στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου. Υπάρχουν ικανοποιητικά στοιχεία και μάρτυρες γι’ αυτό. Όλοι γνωρίζουν στον κόσμο πώς έθρεψε τους τρομοκράτες στη Συρία, πώς τους μετέφερε όπλα. Όπως κατηγορείται το Κατάρ για τρομοκρατία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατηγορηθεί άνετα και αυτός. Ακριβώς όπως ο δικτάτορας του Σουδάν Μπεσίρ. Δηλαδή, αν λάβει διαβεβαίωση ότι δεν θα δικαστεί στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, νομίζω ότι θα προβεί σε παραχωρήσεις στις οποίες δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα στην Κύπρο, θα αποσυρθεί και θα ανοίξει τον δρόμο για την ενωμένη Κύπρο. Μπορεί να έχει και άλλους όρους γι’ αυτό. Η Ευρώπη να μην ξεροκαταπίνει άλλο στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατούνται στην Τουρκία. Να μην ασκούνται πιέσεις στους Τούρκους πολίτες στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των εκλογών στην Τουρκία. Να ανοίξουν κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Όλος ο πληθυσμός από την Τουρκία που βρίσκεται στο νησί να καταστούν πολίτες του νέου κράτους. Αυτοί βεβαίως είναι δευτερεύοντες όροι. Ο σημαντικότερος είναι η παραγκώνιση του κινδύνου που τον περιμένει στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου.
Η Κύπρος είναι μια μοναδική ευκαιρία. Μια δυσεύρετη ευκαιρία γι’ αυτόν. Από τη μια θα διασφαλίσει τον εαυτό του και από την άλλη θα ανυψώσει το πρεστίζ του στον κόσμο που έχει πέσει στο μηδέν. Ενώ αποκαλείται δικτάτορας και άλλα παρόμοια, θα γίνει περιστέρι της ειρήνης! Θα χειροκροτείται. Μήπως η αντιπολίτευση στην Τουρκία που έχει τη νοοτροπία του κατακτητή θα τον κατηγορήσει ότι πούλησε την Κύπρο; Δεν μπορεί να τον κατηγορήσει. Διότι μετά από μια τέτοια συμφωνία, ο Ερντογάν θα γίνει δεχτός με μεγαλοπρεπή τελετή άμα έρθει στην Κύπρο. Θα μαζέψει διπλάσιο πλήθος από αυτό που κάποτε είχε μαζέψει ο Ετζεβίτ στην Πλατεία του Σαραγιού. Η πλατεία θα δονείται με το σύνθημα «ζήτω»! Αφότου παρακολουθήσει αυτή την ταινία, μήπως θα μπορεί να ανοίξει το στόμα της η αντιπολίτευση στην Τουρκία;
Ισχυρίζομαι. Ότι μόνο έτσι ο Ερντογάν θα συναινέσει σε μια λύση στην Κύπρο. Θα παραιτηθεί των εγγυήσεων, θα αποσύρει και τον στρατό. Παρά να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου σε ευρωπαϊκό δικαστήριο, θα προτιμήσει να γίνει ένα «περιστέρι ειρήνης». Όσον αφορά αυτούς εδώ σε εμάς που λένε ότι δεν γίνεται χωρίς εγγυήσεις, σίγουρα και εκείνοι θα κοιτάξουν να βρουν λύση για τον εαυτό τους. Κάποιοι θα φύγουν. Κάποιοι θα ανέβουν στο βουνό. Όπως δεν κερδίζει τίποτα από την παρουσία τους η Κύπρος, δεν πρόκειται να χάσει και τίποτα από την απουσία τους!
Πηγή: politis.com.cy – Σενέρ Λεβέντ
Και αυτή όπως λέει στην ανάλυση του στο politis.com.cy, ο Σενέρ Λεβέντ, είναι η εξής:
Ο Ταγίπ Ερντογάν στριμώχτηκε πολύ. Με όλους έχει πρόβλημα. Έφαγε ένα χαστούκι στο Ιράκ, ένα χαστούκι στη Συρία. Οι σχέσεις του με την Αίγυπτο είναι κακές. Στη Λιβύη έχασε προ πολλού. Στο ζήτημα του Κατάρ έμεινε μόνος. Με τους Σαουδάραβες ψυχράθηκε. Ούτε από το Ιράν βλέπει καλό. Στη Ρωσία έγινε παιχνιδάκι του Πούτιν. Στην Ευρώπη έχασε την εκτίμηση της οποίας έχαιρε. Έχει πρόβλημα και με την Αμερική. Εκδόθηκε ένταλμα σύλληψης για τους 12 σωματοφύλακές του που έκαναν παλληκαριές στην Ουάσιγκτον. Δεν είναι γνωστό τι θα του κάνει ο Τραμπ, ο οποίος έλαβε ξαφνικά μιαν αναπάντεχη απόφαση για το Κατάρ και είναι απρόβλεπτος.
Κατά τη γνώμη σας, ποιος μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός δικτάτορα, ο οποίος καταδυναστεύει τον λαό του για χρόνια, γέμισε τις φυλακές με πολιτικούς κρατούμενους και τρέφεται με το πουλιού το γάλα στο παλάτι του με τα 1.100 δωμάτια την ώρα που ο λαός έχει ανάγκη ένα κομμάτι ψωμί; Να μην μοιάσει το τέλος του με εκείνο των άλλων δικτατόρων. Ούτε με εκείνο του Ριζά Πεχλεβί, ούτε με εκείνο του Τσαουσέσκου, ούτε με εκείνο του Σαντάμ, ούτε με εκείνο του Μουμπάρακ. Δεν υπολογίζω καν τους Ίντι Αμίν και Μποκάσσα. Οι δικτάτορες ουδέποτε νοιάζονται για τον λαό. Ούτε την παραγωγή φροντίζουν. Ούτε τις εξαγωγές. Ούτε τις εισαγωγές. Μόνο την τσέπη τους κοιτάνε. Και η μόνη έγνοια ενός δικτάτορα είναι πώς να σώσει το τομάρι του.
Αυτός είναι και ο μοναδικός φόβος του Ταγίπ Ερντογάν. Ξέρει ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η μέρα που θα λογοδοτήσει. Δεν είναι δυνατόν να μην το γνωρίζει αυτό. Έβγαλε το άχτι του πάνω σε πολλούς καταπιεσμένους. Αυτά δεν θα μείνουν εδώ. Οι καμπάνες που χτύπησαν για τους δικτάτορες του παρελθόντος, θα χτυπήσουν και γι’ αυτόν οπωσδήποτε. Να δείτε που θα του περάσουν χειροπέδες. Και θα καθίσει ο ίδιος στο εδώλιο του κατηγορούμενου που τώρα κάθονται αθώοι. Δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι υποφέρει με αυτόν τον εφιάλτη. Φοβάται. Φοβάται πολύ. Έβαλε στη φυλακή διακόσιες χιλιάδες άτομα. Νιώθει στον λαιμό του τα χέρια όλων αυτών.
Ο πιο τρομερός του εφιάλτης είναι να δικαστεί στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου. Υπάρχουν ικανοποιητικά στοιχεία και μάρτυρες γι’ αυτό. Όλοι γνωρίζουν στον κόσμο πώς έθρεψε τους τρομοκράτες στη Συρία, πώς τους μετέφερε όπλα. Όπως κατηγορείται το Κατάρ για τρομοκρατία, μπορεί ανά πάσα στιγμή να κατηγορηθεί άνετα και αυτός. Ακριβώς όπως ο δικτάτορας του Σουδάν Μπεσίρ. Δηλαδή, αν λάβει διαβεβαίωση ότι δεν θα δικαστεί στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου, νομίζω ότι θα προβεί σε παραχωρήσεις στις οποίες δεν έχει προβεί μέχρι σήμερα στην Κύπρο, θα αποσυρθεί και θα ανοίξει τον δρόμο για την ενωμένη Κύπρο. Μπορεί να έχει και άλλους όρους γι’ αυτό. Η Ευρώπη να μην ξεροκαταπίνει άλλο στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καταπατούνται στην Τουρκία. Να μην ασκούνται πιέσεις στους Τούρκους πολίτες στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια των εκλογών στην Τουρκία. Να ανοίξουν κεφάλαια στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την ΕΕ. Όλος ο πληθυσμός από την Τουρκία που βρίσκεται στο νησί να καταστούν πολίτες του νέου κράτους. Αυτοί βεβαίως είναι δευτερεύοντες όροι. Ο σημαντικότερος είναι η παραγκώνιση του κινδύνου που τον περιμένει στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων Πολέμου.
Η Κύπρος είναι μια μοναδική ευκαιρία. Μια δυσεύρετη ευκαιρία γι’ αυτόν. Από τη μια θα διασφαλίσει τον εαυτό του και από την άλλη θα ανυψώσει το πρεστίζ του στον κόσμο που έχει πέσει στο μηδέν. Ενώ αποκαλείται δικτάτορας και άλλα παρόμοια, θα γίνει περιστέρι της ειρήνης! Θα χειροκροτείται. Μήπως η αντιπολίτευση στην Τουρκία που έχει τη νοοτροπία του κατακτητή θα τον κατηγορήσει ότι πούλησε την Κύπρο; Δεν μπορεί να τον κατηγορήσει. Διότι μετά από μια τέτοια συμφωνία, ο Ερντογάν θα γίνει δεχτός με μεγαλοπρεπή τελετή άμα έρθει στην Κύπρο. Θα μαζέψει διπλάσιο πλήθος από αυτό που κάποτε είχε μαζέψει ο Ετζεβίτ στην Πλατεία του Σαραγιού. Η πλατεία θα δονείται με το σύνθημα «ζήτω»! Αφότου παρακολουθήσει αυτή την ταινία, μήπως θα μπορεί να ανοίξει το στόμα της η αντιπολίτευση στην Τουρκία;
Ισχυρίζομαι. Ότι μόνο έτσι ο Ερντογάν θα συναινέσει σε μια λύση στην Κύπρο. Θα παραιτηθεί των εγγυήσεων, θα αποσύρει και τον στρατό. Παρά να δικαστεί ως εγκληματίας πολέμου σε ευρωπαϊκό δικαστήριο, θα προτιμήσει να γίνει ένα «περιστέρι ειρήνης». Όσον αφορά αυτούς εδώ σε εμάς που λένε ότι δεν γίνεται χωρίς εγγυήσεις, σίγουρα και εκείνοι θα κοιτάξουν να βρουν λύση για τον εαυτό τους. Κάποιοι θα φύγουν. Κάποιοι θα ανέβουν στο βουνό. Όπως δεν κερδίζει τίποτα από την παρουσία τους η Κύπρος, δεν πρόκειται να χάσει και τίποτα από την απουσία τους!
Πηγή: politis.com.cy – Σενέρ Λεβέντ
taxalia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου