Εφημερίδα Μαρτίου 2014 σελ.2

  Στέφανος Γρηγορίου

Αρχικά ήταν μέλος της νεολαίας της Εθνικής Πολιτοφυλακής του Μοναστηρίου συμμετέχοντας σε πολλές επιχειρήσεις εναντίον εξαρχικών στόχων εντός της πόλης. Είχε εξοντώσει μάλιστα τον περιβόητο Βούλγαρο πράκτορα Μπελαζάλκα[1]. Κατατάχτηκε ως οπλίτης στο σώμα του οπλαρχηγού Κώτα  Χρήστου. Μετά το θάνατο του τελευταίου συνεργάστηκε με τον αξιωματικό Γ. Κατεχάκη, το 1904[2]. Το 1905 συνεργάστηκε με τον Ι. Καραβίτη και εντός του έτους συγκρότησε δική του ένοπλη ομάδα της οποίας τέθηκε επικεφαλής. Μετά την εισβολή 100 Βουλγάρων κομιτατζήδων στο Κουμανίτσοβο  (Λιθιά) (16 Ιουλίου), όπου εκτός από τις καταστροφές οικιών, ξεκληρίστηκαν και οι οικογένειες Θεόδωρου και Μιχαήλ Θεοδώρου, οι Έλληνες αποφάσισαν να εκιδικηθούν. Έτσι, στις 29 Ιουλίου του 1905 το σώμα του Στέφου Γρηγορίου, συνεργαζόμενο με τα σώματα των Ι. Καραβίτη και Γ. Δικώνυμου - Μακρή, επιτέθηκε στην ομάδα του κομιτατζή Ναούμ Πετρώφ, στην Κλαδορράχη Φλώρινας, καταφέρνοντας να τους τρέψει σε φυγή. Στη μάχη έχασαν τη ζωή τους 17 κομιτατζήδες. Η επιχείρηση της Κλαδορράχης προκάλεσε την αντίδραση του Εθνικού Κέντρου Μοναστηρίου λόγω της αγριότητας της επίθεσης και ο Ι. Καραβίτης ανακλήθηκε στην Αθήνα. Ο απόηχος όμως της επίθεσης στην Κλαδορράχη ήταν θετικός για την Ελληνική πλευρά καθώς ο Ναούμ Πετρώφ σταμάτησε έκτοτε την τρομοκρατική του δράση στα χωριά της περιοχής και πολλοί κάτοικοι επέστρεψαν στο πατριαρχείο.[3] Στα τέλη Αυγούστου του 1905 μετά από συντονισμένη επιχείρηση, στην οποία συνεργάστηκαν τα σώματα του Γ. Τσόντου, του Π. Γύπαρη, ενώ συμμετείχε και ο Στέφος Γρηγορίου με τους άντρες του, επιτεύχθηκε η απομάκρυνση των Βουλγάρων κομιτατζήδων από τα Κορέστια. Το τμήμα του Γ. Τσόντου κινήθηκε από τα ανατολικά, ενώ οι Π. Γύπαρης και Στέφανος Γρηγορίου κινήθηκαν από τα δυτικά, με σκοπό να προσεγγίσουν αμφότεροι την περιοχή των Κορεστίων, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τα Βουλγαρικά σώματα. Όμως οι Βούλγαροικομιτατζήδες τους αντιλήφθηκαν και τους καταδίωξαν με πυροβολισμούς, έως ότου επενέβη Οθωμανικό απόσπασμα. Μετά από αυτήν την εξέλιξη, οι Έλληνες επέσπευσαν τις κινήσεις τους και επιτέθηκαν στην Μπεσφήνα (Σφήκα), όπου συγκρούστηκαν με επιτυχία με τους Βούλγαρουςκομιτατζήδες. Την επόμενη έδωσαν σφοδρή μάχη στο Γάβρο Καστοριάς. Τα ενωμένα Βουλγαρικά σώματα υπέστησαν βαριά ήττα. Σκοτώθηκαν 17 κομιτατζήδες, ενώ από την Ελληνική πλευρά σκοτώθηκαν οι Γ. Κλάπας, Π. Τσαουσέλας και Π. Πατρουδάκης. Στη μάχη αυτή διακρίθηκαν ιδιαίτερα ο Στέφος Γρηγορίου και οι άντρες του «ΗΠΑ: Μακεδονικό έθνος δεν υπήρχε πριν από 70 χρόνια», γράφει αλβανικό «Μακεδονικό έθνος», «μακεδονική πατρίδα», «αυτόνομη Μακεδονία», «μακεδονική εθνική συνείδηση»... Όλα αυτά – σημειώνει το αλβανικό δημοσίευμα- αποτελούν μια αδικαιολόγητη δημαγωγία, δεν ανήκουν σε καμία εθνική ή πολιτική πραγματικότητα, αλλά αποτελούν μόνο ένα προσωπείο επιθετικών προθέσεων κατά της Ελλάδας. Τα παραπάνω –συνεχίζει το δημοσίευμα- είναι μέρος της διπλωματικής αλληλογραφίας που απεστάλησαν από τον υπουργό Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών το 1944, στις αμερικανικές διπλωματικές αποστολές. Η επιστολή αυτή εστάλη πριν από πλέον των 70 ετών, βρίσκεται ακόμη στην επίσημη ιστοσελίδα του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, ως δικαιολογία για τη στρατηγική της καταπολέμησης της καπηλείας στο όνομα.