Οι Βούλγαροι επιμένουν σε κοινές γλωσσικές ρίζες με τους Σκοπιανούς

« Η βουλγαρική ‘Ντούμα’ αρνείται τη μακεδονική γλώσσα: Θα ανοίξει μια ευκαιρία ο Ζάεφ για να ξεπερασθεί η γλωσσική παράνοια και η επιστροφή στις κοινές ρίζες της γλώσσας;», γράφει το δημοσίευμα της Κουρίρ.

«Στο γειτονικό ξάδελφο κράτος, ένας ολόκληρος στρατός καλά πληρωμένων γλωσσολόγων και συγκριτικιστών εδώ και 70 χρόνια προσπαθούν να δείξουν με το δάχτυλο, αυτήν την αόρατη γραμμή μίσους και θυμού προς τη Βουλγαρία», γράφει η βουλγαρική εφημερίδα «Ντούμα» αναφερόμενη στα γειτονικά Σκόπια.

Προσθέτει, ότι οι (Σλάβοι των Σκοπίων) αρνούνται την κοινή ρίζα της βουλγαρικής παραδοσιακής γλώσσας με την τοπική γλώσσα των Σκοπίων,  δημιουργώντας  μια δική τους  ιστορία (για τη γλώσσα).

Τα παραπάνω σημειώνει  η σλαβική των Σκοπίων «kurir», αναφερόμενη σε ένα εκτενές άρθρο της βουλγαρικής εφημερίδας «Ντούμα» που έχει ως τίτλο: « Ποια είναι η μακεδονική γλώσσα», όπου εξηγεί  για το πώς δημιουργήθηκε και παραθέτει θέσεις γνωστών  γλωσσολόγων και ιστορικών της Βουλγαρίας «για τη γλώσσα των συγγενών μας από τα Σκόπια».

«Φυσικά, ο κύριος αγωγός όλων των οδηγιών του κόμματος και των πολιτικών κατευθυντήριων γραμμών, των εκβιασμών και των απειλών ήταν το «πολιτικό κέντρο» της Γιουγκοσλαβίας του Τίτο.

Μετά από αναφορά «συντρόφων από τα Σκόπια» ότι βρίσκεται σε κίνδυνο «το αλφάβητο και το γλωσσικό ζήτημα» το Βελιγράδι έλαβε επειγόντως μέτρα για την πρόληψη των …ανεπιθύμητων  σχέσεων.

Έτσι, στις 28 Δεκεμβρίου 1944, στάλθηκε από το «Κέντρο» ο αξιωματικός της Επιτροπής για τις γλώσσες, ο γνωστός φιλόλογος Βόισλαβ Ίλιτς. Ήρθε στα Σκόπια για προσφέρει την υποστήριξή του στον Μπλάζε Κονέσκι. Λίγο αργότερα ο Κονέσκι συνέταξε την πρώτη «μακεδονική» (σλαβική) γραμματική, την ορολογία της οποία δανείσθηκε εξ ολοκλήρου από τη σερβική γλώσσα.

Το δημοσίευμα της βουλγαρικής 'Duma' που έχει τίτλο 'τι είναι η μακεδονική γλώσσα?'

Στα μέσα Μαρτίου του 1945, υπό την αρχηγία του Μίλοβαν Τζίλας, ο οποίος την εποχή εκείνη ήταν επικεφαλής της «Εκστρατείας και Προπαγάνδας»  ήρθε στα Σκόπια ο βοηθός του Τίτο, Ράντοβαν Ζογκόβιτς με καθήκον να ενισχύσει την εξουσία του Μπάζε Κονέσκι. Έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην τελική αποδοχή της σερβικής αλφαβήτα ως «μακεδονικού» (σλαβικού) αλφαβήτου.

Στην πραγματικότητα, ο επόμενος αντίπαλος του Τίτο και συγγραφέας της «νέας τάξης», Μίλοβαν Τζίλας, έπαιξε τεράστιο ρόλο στην προσέγγιση της σλαβικής γλώσσας των Σκοπίων με αυτήν της Σερβίας κατά την μεταπολεμική περίοδο.

Η δημιουργία της γλώσσας είναι μια συγκεκριμένη υλοποίηση της ευρύτερης θεωρίας του μακεδονισμού, που δημιουργήθηκε στα τέλη του 19^ου αιώνα και στις αρχές του 20^ου αιώνα από τον Στόγιαν Νοβάκοβιτς, ο οποίος προέβλεψε την «απόσχιση» του πληθυσμού της Βαρντάρσκας Μπανόβινας (Σκόπια) από τη Βουλγαρία μέσω εμφυτευμάτων της «μακεδονικής εθνικής συνείδησης και γλώσσας».

Προορισμός όλων αυτών των διαδικασιών για τη γλώσσα ήταν η πρακτική εφαρμογή  της απόφασης της Κομιντέρν το 1934 για να σχηματισθεί «μακεδονικό έθνος» και «μακεδονική γλώσσα» που συνεχίσθηκε κατά τη σερβική γιουγκοσλαβική περίοδο της Βαρντάρσκας.

Με το πρόσχημα της συμφιλίωσης μεταξύ του Μπλάζε Κονέσκι και Βένκο Μαρκόφσκι στις 24 Απριλίου του 1945, ο Τζίλας έστειλε τηλεγράφημα στα Σκόπια με το ακόλουθο κείμενο: ‘αποστείλατε επειγόντως τον Μαλίνσκα και Μαρκόφσκι να λύσουν οριστικά το πρόβλημα του αλφάβητου των Σλάβων της Βαρντάρσκας.

 Έτσι τα τρία μέλη της δεύτερης επιτροπής έφθασαν αμέσως από το Βελιγράδι και μαζί με τέσσερις Σερβόφιλους  καθηγητές τον Ράντομιρ Αλέξιτς, τον Ράντοσλαβ Μπόσκοβιτς, τον Μιχαΐλο Στεβάνοβιτς και τον Ράντοβαν Λάλιτς- Τζίλας, έλυσαν οριστικά το πρόβλημα της ονομαζόμενης έκτοτε «μακεδονικής αλφαβήτου».

Μένει να δούμε- σημειώνει το δημοσίευμα της «Ντούμα» εάν ο νέος νόμος για τη χρήση των γλωσσών που εξετάζει να φέρει η κυβέρνηση του Ζόραν Ζάεφ θα έχει «εδραιωθεί» στην απόφαση της σταλινικής Κομιντέρν για το κλισέ του Μακεδονισμού ή θα προσφέρει μια ανοικτή γλωσσική επικοινωνία μεταξύ του πληθυσμού της πρώην Γιουγκοσλαβίας  με τη Βουλγαρία,  ώστε να ξεπερασθεί η γλωσσική παράνοια του παρελθόντος και να αρχίσει μια σταδιακή επιστροφή στις κοινές ρίζες των γλωσσών μας. 

( Σημ. Ως ένα στάδιο πλήρους βουλγαροποίησης των Σλάβων των Σκοπίων).

 

 

Πηγη: http://www.echedoros-a.gr