«Στον ημερήσιο Τύπο, η σημερινή στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ρωσίας συχνά κατηγορείται για έλλειψη στρατηγικού σχεδιασμού για τις επόμενες δεκαετίες. Από ό, τι γνωρίζουμε το Γενικό Επιτελείο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας σχεδίαζε για περίπου 100 χρόνια», γράφει ρωσικό δημοσίευμα που έχει ως τίτλο «Το νεο-οθωμανικό σχέδιο της Τουρκίας θα τελειώσει με τον ρωσικό Βόσπορο».
Ωστόσο, η απουσία δημόσιων στρατηγικών σχεδίων για την ανάπτυξη της σύγχρονης Ρωσίας, δεν σημαίνει με κανέναν τρόπο ότι δεν υπάρχουν σχεδιασμοί. Είναι προφανές ότι η επίτευξη στρατηγικών στόχων δεν ανέχεται τη βαβούρα και τη δημοσιότητα.
Η Τουρκία στον Καύκασο
Ο προγραμματισμός βασίζεται, επίσης, στις αναδυόμενες προκλήσεις. Από αυτήν την άποψη, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην Τουρκία.
Σήμερα πρέπει να παραδεχθούμε το προφανές γεγονός- η Τουρκία έστρεψε την προσοχή της στα πρώην εδάφη μας: μιλάμε για τα εδάφη της πρώην Ρωσικής Αυτοκρατορίας και της πρώην ΕΣΣΔ.
Μιλάμε για την Υπερκαυκασία, στην οποία οι Τούρκοι έχουν διεισδύσει στο Αζερμπαϊτζάν, προτείνοντας την ιδέα του «ένας λαός- δύο κράτη».
Η Άγκυρα δραστηριοποιείται επίσης, πολύ στην Κεντρική Ασία και τον Καύκασο.
Ταυτόχρονα, η πληροφοριακή και πολιτιστική της επιρροή δεν αφορά μόνο χώρες που γειτνιάζουν με τη Ρωσία, όπως το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιζιστάν, το Τατζικιστάν και το Τουρκμενιστάν, αλλά και απευθείας στη ρωσική επικράτεια: Κριμαία, Τσετσενία, Νταγκεστάν, Ινγκουσετία, Καρατσάι - Τσερκεσίων και Καμπαρντίνο - Μπαλκάρια...
Η Τουρκία συνεργάζεται στενά με την Ουκρανία, μεταξύ άλλων στον στρατιωτικό τομέα, οπλίζοντας τον στρατό της χώρας, η οποία, μάλιστα, έχει κηρύξει τη Ρωσία ως επιτιθέμενη χώρα.
Από τη δεκαετία του '90, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, η Άγκυρα έχει αναβιώσει το παγκοσμιοποιημένο της έργο με στόχο την ανοικοδόμηση του Μεγάλου Τουράν.
Σύμφωνα με έναν αριθμό εμπειρογνωμόνων, αυτή τη στιγμή αντικαθιστά το project ISIS (τρομοκρατική οργάνωση του Ισλαμικού κράτους) στρεφόμενη σε τουρκόφωνες χώρες.
Το δεδομένο είναι ότι είναι ότι η Τουρκία δεν είναι μόνη της, δεν είναι εντελώς ανεξάρτητος παίκτης, πίσω από αυτήν βρίσκεται η Βρετανία, η οποία χρησιμοποιεί την Άγκυρα ως πληρεξούσιο παίκτη.
Αυτό το γεγονός πρέπει να ληφθεί υπόψη, και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι τακτικές συμφωνίες μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας για τη Συρία, τη Λιβύη και το Ναγκόρνο-Καραμπάχ μπορούν να παραβιαστούν ανά πάσα στιγμή.
Ποια είναι τα γεωπολιτικά σχέδια της Ρωσίας για
τον 21ο αιώνα;
Σύμφωνα με τη Συμφωνία της Ρωσίας με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία για τα Στενά (Δαρδανελίων και Βοσπόρου), η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία συμφώνησαν να προσαρτήσουν, μετά τη νίκη επί του γερμανικού συνασπισμού, την Κωνσταντινούπολη το Βόσπορο και τα Δαρδανέλια, καθώς και τις γειτονικές περιοχές της ευρωπαϊκής και ασιατικής Τουρκίας στη Ρωσική Αυτοκρατορία.
Επιπλέον, τον Μάρτιο-Μάιο του 1916, η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία έλαβαν τη συγκατάθεση της Ρωσίας για σχέδια διχοτόμησης της Τουρκίας.
Συμφωνία για τη διαίρεση της ασιατικής Τουρκίας του 1916 συνήφθη με τη Ρωσία, η οποία επισημοποιείται σε μνημόνια, ένα σημείωμα και δύο τηλεγραφήματα.
Και η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία στο Λονδίνο με τη μορφή ανταλλαγής επιστολών στις 9-16 Μαΐου 1916, συνήψαν τη Συνθήκη Sykes-Picot, η οποία ήταν μια συμφωνία για τον διαχωρισμό των ασιατικών περιουσιών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σύμφωνα με αυτές τις συμφωνίες, οι σύμμαχοι υποσχέθηκαν να εκπληρώσουν τη Συμφωνία της Ρωσίας με τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γαλλία στα Στενά του 1915, καθώς και να μεταβιβάσουν σε αυτήν τις περιοχές Ερζουρούμ, Τραπεζούντα, Βαν, Μπιτλίς και μέρος του Κουρδιστάν.
Επιπλέον, η Ιερουσαλήμ, που τότε ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, πήγε επίσης υπό το προτεκτοράτο της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.
Τι γίνεται όμως αν το στρατηγικό σχέδιο της Ρωσίας για τον 21ο αιώνα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις παραμέτρους της Συμφωνίας Ρωσίας-Βρετανίας-Γαλλίας για τα στενά του 1915 και της Συμφωνίας διαχωρισμού της ασιατικής Τουρκίας του 1916;
Πρέπει να σημειωθεί ότι η υλοποίηση αυτών των σχεδίων της Ρωσίας θα ξεκινήσει από την ίδια την Τουρκία με την ακόρεστη επιθυμία της να επεκτείνει την επικράτειά της.
Η στρατιωτικοπολιτική ηγεσία της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε αυτό το στάδιο ακολουθεί τη στρατηγική να παίζει το γεωπολιτικό της παιχνίδι στο πλαίσιο κάποιου άλλου, την κατάλληλη στιγμή να μετατρέψει μια φαινομενικά χαμένη κατάσταση υπέρ της.
Αυτό αποδεικνύεται από τον εξαναγκασμό της Γεωργίας στην ειρήνη το 2008, και την επανένωση της Κριμαίας με τη Ρωσία το 2014, και τα πρόσφατα γεγονότα στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου