Από το άρθρο του Бранко
Сотировски - Μπράνκο Σοτιρόφσκι
Το σλαβικό Ευαγγέλιο είναι ένα από τα
παλαιότερα μνημεία που γράφηκαν σε περγαμηνή και αποδεικνύουν την ύπαρξη της «ψευτομακεδονικής»
(διάβαζε σλαβικής) γλώσσας, του αλφαβήτου και των Ορθόδοξων πρακτικών, όπως παρουσιάζονται από ορισμένες πηγές του 11ου
αιώνα και φυλάσσονται στον καθεδρικό ναό
της Νοτρ Νταμ στο Ράιμς, ανατολικά του Παρισιού, γράφει το σλαβικό δημοσίευμα των
Σκοπίων και συνεχίζει:
Αυτό το βιβλίο ήταν στην ρωμαϊκή
περιφέρεια (που σήμερα είναι μέρος της Γαλλίας) και θεωρείται ότι είναι ιερό βιβλίο, δωρεά του «ψευτομακεδονικού»
(διάβαζε σλαβικού) λαού στους αδελφούς ‘Ψευτομακεδόνες’ (διάβαζε Σλάβους) που ζούσαν
στην περιοχή και επί χιλιάδες χρόνια συνδέονταν με τον Κέντρο του Παγκόσμιου
Πολιτισμού που είναι η «Ψευτομακεδονία» (διάβαζε Σκόπια).
Καθ’ όλη τη μακρά ιστορία του, ο ‘ψευτομακεδονικός’
(σλαβικός) λαός ακόμη από την Νεολιθική Εποχή μετέφερε τις τελευταίες εξελίξεις
στην επιστήμη και τη παιδεία από την περιοχή μας σε όλη την Ευρώπη και σε όλον
τον κόσμο.
Ο πεφωτισμένος «μακεδονικός»
(σλαβικός) λαός, ως λαός του Θεού, που είναι αφοσιωμένος στο Θεό, αποδεικνύεται
ότι η γνώση του προήλθε απευθείας από τον Κύριο.
Το «μακεδονικό» Ευαγγέλιο του Θεού
είναι γραμμένο σε σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο ( αυτό δεν μπορεί να το
αμφισβητήσει γιατί είναι γραμμένο) αλλά για τους μαθητές μας είναι το «ψυτομακεδονικό» αλφάβητο, το οποίο
δημιούργησε ο θεόσταλτος Άγιος Κύριλλος, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια
φορά την αγάπη του Θεού στο λαό μας.
Στο ιερό αυτό βιβλίο έδωσαν όρκο δέκα
βασιλιάδες και καθόρισαν αυτοί το «ψευτομακεδονικό» λαό ως θεόσταλτο στη γη.
Το ευαγγέλιο αποτελείται από 47
σελίδες , 16 από τις οποίες είναι γραμμένες στα κυριλλικά και 31 στα γλαγολιτικά.
Έχει, μάλιστα, χρυσές διακοσμήσεις με χρυσό.
Ένας από τους λόγους που το ιερό
βιβλίο χρησιμοποιούνταν για τη στέψη και τον όρκο των βασιλιάδων είναι ότι
προέρχονταν από το «ψευτομακεδονικό» (σλαβικό) λαό που ήταν δημιούργημα του Θεού και
χρησιμοποιεί τη γλώσσα Του.
Η αρχαία «ψευτομακεδονική» γλώσσα και η
σύγχρονη γλώσσα μας (τα σλαβικά δηλαδή) ηχούν
ως αντίλαλος της φύσης, έχουν ένα μυστικιστικό γλωσσικό περιεχόμενο, που εναρμονίζεται
σε κάθε σχήμα. Δεν υπάρχει κάτι στη φύση που δεν αποδίδεται με τη γλώσσα και τη
μορφή των γραμμάτων μας.
Δεν θα ήταν παραλογισμός, (μπα...
καθόλου) να πούμε ότι οι δύο γραφές μας,
η λατινική και η κυριλλική, δικαίως αποκαλούνται γραφές του κερασιού, λόγω της άνοιξης
γιατί τότε οι ηλιακές ακτίνες γεμίζουν το πνεύμα του Θεού στην «Ψευτομακεδονία»
(Σκόπια) και δίνεται η αφορμή στο άνθος να καρποφορήσει. Δηλαδή, τα κυριλλικά
γράμματα είναι ιερά, γιατί είναι οι απόηχοι της φύσης.
(Χωρίς Άλλα Σχόλια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου