Σε συνέχεια του άρθρου της Παρασκευής για το μείζον ζήτημα της
προμήθειας του πυραυλικού
αντιαεροπορικού συστήματος S-400, και αναφερόμενοι στον προβληματισμό που επικρατεί στην
του Σάββα Καλεντερίδη
Τουρκία αλλά και στο ΝΑΤΟ για το θέμα, ο Τούρκος αρθρογράφος Ντενίζ Ζεϊρέκ αναφέρει ότι στο παρελθόν, σε άλλους διαγωνισμούς που είχε προκηρύξει η Τουρκία, είχαν απορριφθεί τα συστήματα S-400 και το κινεζικής κατασκευής είχαν απορριφθεί FD2000, επειδή κατασκευάζονται από χώρες που θεωρούνται ως «απειλή» από το ΝΑΤΟ.
Το σκεπτικό ήταν το εξής: Οι κωδικοί που θα δοθούν για την ενσωμάτωση του συστήματος S-400 στο ΝΑΤΟϊκό LINK 16 εκ των πραγμάτων θα περάσουν στα χέρια της Ρωσίας, η οποία έτσι θα αποκτήσει τον έλεγχο του πιο κρίσιμου συστήματος άμυνας του ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά τους ελληνικούς S-300, ο ίδιος ο Τούρκος αρθρογράφος αναφέρει ότι «το σύστημα αυτό το προμηθεύτηκε η Ελλάδα μετά την αντίδραση της Τουρκίας να εγκατασταθεί στην Κύπρο», και συνεχίζει λέγοντας ότι παραμένουν σε ένα νησί και δεν είναι ενεργοποιημένοι. «Ακόμα και αν ενεργοποιηθούν, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τους ενσωματώσει στο LINK 16».
Συνεχίζοντας ο Ντενίζ Ζεϊρέκ, και απαντώντας στο ερώτημα αν η Τουρκία μπορεί να προμηθευτεί το ρωσικό σύστημα, λέει τα εξής: «Η Τουρκία ασφαλώς και έχει κάθε δικαίωμα να προμηθευτεί τους S-400. Όμως δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε τα δεδομένα που συλλέγει το [αμερικανικό] ραντάρ που είναι εγκατεστημένο στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας. Για να μπορέσει η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους S-400 αποτελεσματικά, θα πρέπει να εγκαταστήσει ένα δικό της εθνικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, το οποίο θα πρέπει να αποτελείται από δορυφόρους, ραντάρ και αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης. Και αυτό θα εκτοξεύσει το κόστος, πέραν του ότι αυτό το εθνικό σύστημα είναι δυνατόν να αποκλείσει την Τουρκία από το σύστημα του ΝΑΤΟ».
Με άλλα λόγια, αυτό που τονίζεται είναι ότι η Τουρκία μπορεί να εγκαταστήσει ένα δικό της, εθνικό σύστημα αεράμυνας, όπως το Ισραήλ, και να αγνοήσει την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ.
Κι εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο ζήτημα, με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις που «αγγίζουν» την Ελλάδα και την Κύπρο.
Λέει λοιπόν ο Τούρκος αρθρογράφος επί λέξει, εκφράζοντας προφανώς κύκλους του κράτους και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων: «Τα εδάφη αυτά από το 1952 προστατεύονται από πυρηνική απειλή που δυνητικά προέρχεται από τη Σ. Ένωση (μετά το 1990 από τη Ρωσία), από την ομπρέλα και την αποτρεπτικότητα του ΝΑΤΟ. Στις μέρες μας η Β. Κορέα, το Ιράν, η Ρωσία κάνουν δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων μακρού βεληνεκούς υψηλής τεχνολογίας. Οι χώρες πρώην μέλη του Σιδηρού Παραπετάσματος και τι δεν έκαναν για να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ.
»Η Γαλλία, αν και είναι “πυρηνική δύναμη”, δεν άντεξε εκτός του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ και ξαναμπήκε κάτω από την ομπρέλα της “πυρηνικής αποτρεπτικότητας”του ΝΑΤΟ».
Ολοκληρώνοντας το άρθρο του, ο Τούρκος αρθρογράφος επισημαίνει τον κίνδυνο η Τουρκία με την επιλογή της αυτή να τεθεί υπό την εξάρτηση της Ρωσίας, επιχειρηματολογώντας ως εξής: Η Τουρκία μπορεί να οδηγηθεί στην προμήθεια των S-400, επειδή θεωρεί ότι αδικείται από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά των Ευρωπαίων συμμάχων της. Αυτό μπορεί να φανεί ελκυστικό σε τακτικό επίπεδο. Όμως η Τουρκία πρέπει να σκεφτεί στρατηγικά στο θέμα της άμυνάς της. Η ιεραρχία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων το γνωρίζει καλύτερα αυτό το θέμα από μας τους πολίτες. Είδαμε πόσο επικίνδυνη ήταν η εξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία στους τομείς του τουρισμού, της ενέργειας και του εξωτερικού εμπορίου, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Σκεφθείτε εσείς πόσο επικίνδυνο είναι να εξαρτηθούμε από τη Ρωσία στο θέμα της αεροπορικής άμυνας της πατρίδας μας.
Καλή τροφή για σκέψη για τους Έλληνες στρατιωτικούς, πολιτικούς, αναλυτές, και όσους ενδιαφέρονται για τα γεωπολιτικά και την άμυνα της Κύπρου και της Ελλάδας.
αντιαεροπορικού συστήματος S-400, και αναφερόμενοι στον προβληματισμό που επικρατεί στην
του Σάββα Καλεντερίδη
Τουρκία αλλά και στο ΝΑΤΟ για το θέμα, ο Τούρκος αρθρογράφος Ντενίζ Ζεϊρέκ αναφέρει ότι στο παρελθόν, σε άλλους διαγωνισμούς που είχε προκηρύξει η Τουρκία, είχαν απορριφθεί τα συστήματα S-400 και το κινεζικής κατασκευής είχαν απορριφθεί FD2000, επειδή κατασκευάζονται από χώρες που θεωρούνται ως «απειλή» από το ΝΑΤΟ.
Το σκεπτικό ήταν το εξής: Οι κωδικοί που θα δοθούν για την ενσωμάτωση του συστήματος S-400 στο ΝΑΤΟϊκό LINK 16 εκ των πραγμάτων θα περάσουν στα χέρια της Ρωσίας, η οποία έτσι θα αποκτήσει τον έλεγχο του πιο κρίσιμου συστήματος άμυνας του ΝΑΤΟ.
Όσον αφορά τους ελληνικούς S-300, ο ίδιος ο Τούρκος αρθρογράφος αναφέρει ότι «το σύστημα αυτό το προμηθεύτηκε η Ελλάδα μετά την αντίδραση της Τουρκίας να εγκατασταθεί στην Κύπρο», και συνεχίζει λέγοντας ότι παραμένουν σε ένα νησί και δεν είναι ενεργοποιημένοι. «Ακόμα και αν ενεργοποιηθούν, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να τους ενσωματώσει στο LINK 16».
Συνεχίζοντας ο Ντενίζ Ζεϊρέκ, και απαντώντας στο ερώτημα αν η Τουρκία μπορεί να προμηθευτεί το ρωσικό σύστημα, λέει τα εξής: «Η Τουρκία ασφαλώς και έχει κάθε δικαίωμα να προμηθευτεί τους S-400. Όμως δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει ούτε τα δεδομένα που συλλέγει το [αμερικανικό] ραντάρ που είναι εγκατεστημένο στο Κιουρετζίκ της Μαλάτειας. Για να μπορέσει η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τους S-400 αποτελεσματικά, θα πρέπει να εγκαταστήσει ένα δικό της εθνικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης, το οποίο θα πρέπει να αποτελείται από δορυφόρους, ραντάρ και αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης. Και αυτό θα εκτοξεύσει το κόστος, πέραν του ότι αυτό το εθνικό σύστημα είναι δυνατόν να αποκλείσει την Τουρκία από το σύστημα του ΝΑΤΟ».
Με άλλα λόγια, αυτό που τονίζεται είναι ότι η Τουρκία μπορεί να εγκαταστήσει ένα δικό της, εθνικό σύστημα αεράμυνας, όπως το Ισραήλ, και να αγνοήσει την «ομπρέλα» του ΝΑΤΟ.
Κι εδώ ακριβώς είναι το μεγάλο ζήτημα, με σοβαρές γεωπολιτικές διαστάσεις που «αγγίζουν» την Ελλάδα και την Κύπρο.
Λέει λοιπόν ο Τούρκος αρθρογράφος επί λέξει, εκφράζοντας προφανώς κύκλους του κράτους και των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων: «Τα εδάφη αυτά από το 1952 προστατεύονται από πυρηνική απειλή που δυνητικά προέρχεται από τη Σ. Ένωση (μετά το 1990 από τη Ρωσία), από την ομπρέλα και την αποτρεπτικότητα του ΝΑΤΟ. Στις μέρες μας η Β. Κορέα, το Ιράν, η Ρωσία κάνουν δοκιμές βαλλιστικών πυραύλων μακρού βεληνεκούς υψηλής τεχνολογίας. Οι χώρες πρώην μέλη του Σιδηρού Παραπετάσματος και τι δεν έκαναν για να γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ.
»Η Γαλλία, αν και είναι “πυρηνική δύναμη”, δεν άντεξε εκτός του στρατιωτικού σκέλους του ΝΑΤΟ και ξαναμπήκε κάτω από την ομπρέλα της “πυρηνικής αποτρεπτικότητας”του ΝΑΤΟ».
Ολοκληρώνοντας το άρθρο του, ο Τούρκος αρθρογράφος επισημαίνει τον κίνδυνο η Τουρκία με την επιλογή της αυτή να τεθεί υπό την εξάρτηση της Ρωσίας, επιχειρηματολογώντας ως εξής: Η Τουρκία μπορεί να οδηγηθεί στην προμήθεια των S-400, επειδή θεωρεί ότι αδικείται από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά των Ευρωπαίων συμμάχων της. Αυτό μπορεί να φανεί ελκυστικό σε τακτικό επίπεδο. Όμως η Τουρκία πρέπει να σκεφτεί στρατηγικά στο θέμα της άμυνάς της. Η ιεραρχία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων το γνωρίζει καλύτερα αυτό το θέμα από μας τους πολίτες. Είδαμε πόσο επικίνδυνη ήταν η εξάρτηση της Τουρκίας από τη Ρωσία στους τομείς του τουρισμού, της ενέργειας και του εξωτερικού εμπορίου, μετά την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους. Σκεφθείτε εσείς πόσο επικίνδυνο είναι να εξαρτηθούμε από τη Ρωσία στο θέμα της αεροπορικής άμυνας της πατρίδας μας.
Καλή τροφή για σκέψη για τους Έλληνες στρατιωτικούς, πολιτικούς, αναλυτές, και όσους ενδιαφέρονται για τα γεωπολιτικά και την άμυνα της Κύπρου και της Ελλάδας.
taxalia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου